Numer ćw.:	Nazwa wydziału:	Ocena:
3	Wydział Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej
Grupa stud.
11M	Nazwa przedmiotu:
Data wykonania ćw.: 23.5.2011	Polowe modelowanie układów elektromagnetycznych
	Temat ćw:	Podpis:
Data oddania sprawozdania:	Wyznaczanie indukcyjności własnych i wzajemnych uzwojeń w przetworniku elektromechanicznym
Jakub Czarnojańczyk

I. Model wykorzystany w ćwiczeniu:

Założenia:

- wprowadzenie modelu przetwornika cylindrycznego cztero-uzwojeniowego o liniowym obwodzie magnetycznym;

- zdefiniowanie par cewek stojana i wirnika o osiach prostopadłych i przekładni n=10;

- wymuszone prądy w cewkach i_w=2A i_s=0,5A

II. Wykonanie ćwiczenia:

1. Ogólna postać macierzy indukcyjności własnych i wzajemnych uzwojeń:

Po przeanalizowaniu układu możemy stwierdzić, że:

- wartości L_s1 oraz L_s2 są sobie równe;

- wartości L_w1 oraz L_w2 są sobie równe;

- wartości indukcyjności wzajemnych między cewkami są sobie równe więc:

L_s1w1= L_s2w2=L_sw

- cewki przesunięte względem siebie o kąt 90 stopni nie mają indukcyjności wzajemnych więc:

L_s1s2= L_w1w2=L_s1w2= L_s2w1=0

Po zastosowaniu wszystkich uproszczeń otrzymujemy macierz:

2. Wykonanie symulacji:

ψ_w1 = 0,0012 [Wb]

ψ_w2 = 0,0012 [Wb]

ψ_s1 = 0,03 [Wb]

ψ_s2 = 0,03 [Wb]

ψ_sw2 = 0,00297 [Wb]

ψ_ws2 = 0,0119 [Wb]

Po wykorzystaniu wzoru: L=ψ/I otrzymujemy wyniki:

L_w = 0,605 [mH]

L_s = 60,2 [mH]

L_sw= 5,93 [mH]

L_ws= 5,93 [mH]

L_s1w1= L_s2w2=L_w1s1= L_w2s2=L_sw= 5,93[mH]

Po podstawieniu otrzymujemy macierz:

3. Wyznaczenie pola rozproszeń i obliczenie sumy indukcyjności rozproszeń.

Założenie: (is , ir =−isn).

n=N₁/N₂=10

ψ_w2 = 70,3 [uWb]

ψ_s2 = 579,7 [uWb]

i_w= 5 [A]

i_s= -0,5[A]

L_σw = 0,014[mH]

L_σw'= L_σw*n²=1,4[mH]

L_σs = 1,16[mH]

L_σ= L_σw' + L_σs = 2,56[mH]

4. Obliczenie indukcyjności wzajemnej według wzoru:

E(i_s, i_r=i_s*n) = 0,031 [J]

E(i_s, i_r=-i_s*n) = 0,00032 [J]

L_sw= (0,031 - 0,00032)/5 = 6,05 [mH]

L_μ= L_s - L_σs = 59,04[mH]

L_μ= L_σw' + L_σs = 59,09[mH]

L_μ= L_sw *n = 60,5 [mH]

L_μśr= 59,54 [mH]

5. Macierz indukcyjności sprowadzonych na stronę stojana z podziałem na indukcyjność główna i indukcyjności rozproszeń.