Pracownia elektryczna
Ćwiczenie: Pomiar natężenia oświetlenia.
Grupa : 7
Imię i nazwisko
1. Mateusz Stramka
2.
3.
4.
5.
6.

Cel ćwiczenia:

Celem ćwiczenia jest poznanie metod badania i pomiarów i zasady działania luksomierza.

Wstęp:

Przy oświetleniu wnętrz należy w jak największym stopniu wykorzystać światło naturalne poprzez stosowanie dużych okien lub świetlików oraz należyte rozplanowanie stanowisk pracy. W przyszłości będzie się doprowadzać światłowodami skupione wiązki światła naturalnego do ciemniejszych pomieszczeń są już takie prototypowe instalacje. Światło sztuczne ma w razie potrzeby uzupełnić oświetlenie naturalne podczas dnia i zastąpić je po zmierzeniu. O poprawności rozwiązania urządzeń oświetleniowych świadczy ilość światła oraz jakość światła jaką zapewniają.

Miarą ilości światła dostarczanej w jednostce czasu jest strumień świetlny wytwarzany w urządzeniu oświetleniowym i w następstwie poziom natężenia oświetlenia bądź bardziej miarodajny poziom luminacji obiektów pracy wzrokowej.

Niewielkiego zwiększenia natężenia oświetlenia nikt nie zauważy. Jeśli gdziekolwiek jest ocenianie jako zbyt małe to poprawę dać może zwiększenie co najmniej o 30 – 50 %. Dlatego i w normach wymagane wartości natężenia oświetlenia tworzą niemal ciąg geometryczny.

Jeśli nie ma powodów, by pewne fragmenty wnętrza oświetlać lepiej niż inne np. jeśli stanowiska pracy wzrokowej są równomierne rozmieszczone to całe wnętrze oświetla się jednakowo oprawy oświetleniowe rozmieszczające równomiernie.

Przebieg ćwiczenia:

Oświetlenie ogólne wytwarza zbliżenie natężenie oświetlenie we wszystkich punktach oświetlanej płaszczyzny roboczej np. płaszczyzny stołów.

Oświetlenie ogólne zlokalizowane o nierównomiernym rozmieszczeniu opraw ma wytworzyć większe natężenia oświetlenia w wybranych częściach wnętrza. Stosuje się je, jeżeli w równych miejscach wykonuje się prace wzrokowe o różnym stopniu trudności i stan taki jest trwały.

Oświetlenie miejscowe uzupełniające oświetleniem bezpośrednim, strumień świetlny oprawy jest skierowany bezpośrednio na płaszczyznę roboczą. Również oświetlenie ogólne może być bezpośrednie. Tak jest w halach przemysłowych i we wszelkich wnętrz o ciemnym suficie lub świetlikami oświetlenie uliczne jest zawsze oświetleniem bezpośrednim.

Oświetlenie ogólne może być oświetleniem pośrednim, jeśli przeważająca część strumienia świetlnego lamp jest skierowana ku górze i dopiero po kolejnych odbiciach od sufitu i ścian pada na oświetloną płaszczyznę. Daje to światło rozproszone padające z różnych kierunków słabsze cienie, większą równomierność oświetlenia i wrażenie wypełnienia wnętrza światłem.

Schematy i tabele:

Pracownia
630
1150
600
1140
Korytarz 2 piętro
1000
100
Klatka schodowa nr1
190
35
185
50
130
Stołówka
88
82
Korytarz parter
160
50
Biblioteka
500
150
Aula
900
110
1300
1300
Stary korytarz parter
190
210
510
Warsztaty korytarz
480
210
905
Sala tokarek
500
530
530
Kible
280
100
Korytarz 1 piętro
40
115
Korytarz warsztaty dół
250
215

Zaobserwowane zjawiska:

Warunki widzenia poprawia też kontrast barwy – wyraźnie różniące się barwy przedmiotu pracy wzrokowej i jego tła. Brązową nitkę łatwiej dostrzec żółtym szalu niż brązowym płaszczu.

Człowiek często przenosi spojrzenie z przedmiotu pracy na bezpośrednie otoczenie. (np. książki na blat stołu, z ekranu monitora na klawiaturę)

Aby zapobiec przyspieszonemu zmęczeniu wywołanemu nieustanną adaptacją oczu do bardzo różniących się warunków oświetleniowych, luminacja wspominianych obiektów nie powinna się różnić się więcej niż trzykrotnie. Z tego samego powodu luminacja dalszego otoczenia (ścian umeblowania) powinna wspominać co najmniej 1/3 luminacji bezpośredniego otoczenia.

W zwykłym polu widzenia nie powinny znajdować się przedmioty o tak dużej luminacji, że zagrażają olśnieniem, tzn upośledzeniem zdolności widzenia.