Teza: Nie doszło do naruszenia konstytucyjnego prawa Joanny M. do nauki ani równego traktowania.

Uzasadnienie: Prawo do nauki jest współcześnie uznawane za jedno z podstawowych praw obywatela. Konstytucja RP gwarantuje je każdemu obywatelowi w art. 70; wprowadza obowiązek szkolny do 18 roku życia i nieodpłatność nauki w szkołach publicznych. Jednocześnie, w ust. 2 zd. 2 art. 70, podkreśla się, że ustawa może dopuścić świadczenie niektórych usług edukacyjnych przez publiczne szkoły wyższe za odpłatnością. Argumentem przemawiającym za dopuszczeniem takiej odpłatności jest po pierwsze fakt, że nauka na poziomie szkoły wyższej nie jest obowiązkowa w świetle przepisów konstytucyjnych, a po drugie - specyfika szkół wyższych, które prowadzą nie tylko działalność dydaktyczną, ale także badania naukowe. Wymaga to niejednokrotnie środków finansowych większych niż te, które zapewniają dotacje państwowe.

W analizowanej sprawie, skarga dotyczy rzekomego naruszenia prawa do nauki i zasady równości. Należy zauważyć, że publiczna uczelnia wyższa, na której studiuje Joanna M. nie ma możliwości zapewnienia bezpłatnego kształcenia wszystkim chętnym ze względu na ograniczone środki finansowe, lokalowe, czy kadrowe. Wobec tego, uczelnia stosuje kryteria obiektywne – jak na przykład wyniki uzyskane na egzaminie państwowym – w celu ograniczenia liczby studentów, którym zapewnia kształcenie bezpłatne. Pozostałym studentom, którzy chcą podjąć naukę, uczelnia zapewnia kształcenie płatne. Tym samym nie zostaje naruszone prawo do nauki, zwłaszcza, że studentom przysługują stypendia socjalne i naukowe, które pomagają sfinansować kształcenie.

Nie jest uprawnione twierdzenie, jakoby proces rekrutacji kandydatów na studia uchybiał zasadzie równości wyrażonej w art. 32 Konstytucji, gdyż kryteria doboru studentów są – jak wcześniej podkreślono – obiektywne, wynikające z umiejętności i zdolności studentów. Uczelnie mają swobodę doboru tych kryteriów, co jest elementem ich autonomii wynikającej z art. 70 ust. 5 Konstytucji.

Żądanie zapłaty od studentki zaocznego (a więc z zasady odpłatnego) studium, nie narusza konstytucyjnego prawa do nauki. Uczelnia, domagając się opłaty, realizuje swoje uprawnienie wynikające z art. 70 ust. 2 zd. 2 Konstytucji.