Dr hab. Ewa Pajewska, prof. US

Zakład Współczesnego Języka Polskiego

Instytut Polonistyki i Kulturoznawstwa

Wydział Filologiczny

Uniwersytet Szczeciński

Program zajęć z przedmiotu nauka o komunikowaniu dla studentów I roku dziennikarstwa i komunikacji społecznej, studia stacjonarne, rok akademicki 2013/14, semestr letni, konwersatorium: 30 godzin, forma zaliczenia: zaliczenie

Treści programowe: modele procesu komunikowania, normatywna społeczna teoria mediów, skuteczność perswazyjna mediów, strategie interpersonalnego komunikowania, komunikacja globalna, komunikacja międzykulturowa

1. Zajęcia wprowadzające do konwersatorium . Przedstawienie zakresu tematycznego konwersatorium, literatury obowiązkowej i propozycji poszerzających wiedzę z nauki o komunikowaniu, omówienie warunków zaliczenia. Interdyscyplinarność nauki o komunikowaniu. Ustalenia zakresu znaczeniowego podstawowej terminologii (komunikowanie, komunikacja, komunikowanie się, komunikat, nadawca, odbiorca, media masowe, itp.) Wyznaczniki nauki o komunikowaniu, cele i metody badawcze. Wprowadzenie do nurtów w nauce o komunikowaniu.

1. B. Dobek-Ostrowska, Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2004, s. 11-32.

2. G. Habrajska, Wybrane zagadnienia wprowadzające do nauki o komunikowaniu, Łódź 2012, s. 9-14.

3. J. Fiske, Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem, Wrocław 1999.

4. T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe. Teorie, analizy prasy, radia, telewizji, Internetu, Warszawa 2009, s. 13-51.

5. W. Pisarek, Wstęp do nauki o komunikowaniu, Warszawa 2008, 9-30; 35-38.

2. Kultura bazą refleksji nad komunikacją. Komunikacja jako współdziałanie podmiotów interakcji. Rodzaje komunikacji między ludźmi. Mowa i milczenie – dwie strony komunikacji społecznej. Semiotyczne podstawy nauki o komunikowaniu (znak, klasyfikacja znaków i ich systemów). Systemy komunikowania społecznego.

1. B. Dobek-Ostrowska, Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2004, s. 109-151.

2. M. Fleischer, Ogólna teoria komunikacji, Wrocław 2007.

3. E. Griffin, Podstawy komunikacji społecznej, Gdańsk 2003.

4. G. Habrajska, Wybrane zagadnienia wprowadzające do nauki o komunikowaniu, Łódź 2012, s. 28-34.

5. R. Grzegorczykowa, Wstęp do językoznawstwa, Warszawa 2007, s. 11-21.

6. W. Pisarek, Wstęp do nauki o komunikowaniu, Warszawa 2008, s. 30-35; 39-62.

7. A. Zięba, Język a kultura. Komunikacja werbalna w wybranych polskich, brytyjskich i amerykańskich programach telewizyjnych, [w:] Investigationes Linguisticae, vol. XVI, Poznań 2008, s, 149- 162, też: http://www.staff.amu.edu.pl/~inveling/pdf/Anna_Zieba_inve16.pdf

3. Tekst, dyskurs. Dyskurs – zjawiska lokalne i globalne. Interakcyjny model dyskursu. Krytyczna analiza dyskursu – interdyscyplinarne podejście do komunikacji społecznej.

1. A. Duszak, Tekst, dyskurs, komunikacja międzykulturowa, Warszawa 1998, s. 13-21; 113-125.

2. J. Habermas, Teoria działania komunikacyjnego, t. 1-2, Warszawa 1999-2002.

3. T. Piekot, Dyskurs polskich wiadomości prasowych, Kraków 2006, S. 33-38.

4. Tradycje teorii komunikacji. Etapy rozwoju nauki o komunikowaniu. Główne orientacje w badaniach komunikacji publicznej.

1. B. Dobek-Ostrowska, Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2004,s. 39-74.

2. B. Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa 2004, s. 25-59.

3. E. Kulczycki, Teoretyzowanie komunikacji, Poznań 2012, s.158-168, też: http://www.researchgate.net/profile/Emanuel_Kulczycki/publication/221673683_Teretyzowanie_komunikacji_(eng._Theorizing_Communication)/file/8d1c84f5a191dd38ca.pdf .

4. W. Pisarek, Wstęp do nauki o komunikowaniu, Warszawa 2008, s. 182-222.

5. Modele procesu komunikowania

1. B. Dobek-Ostrowska, Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2004,s. 39-74.

2. B. Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa 2007, s. 94- 103.

3. T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe. Teorie, analizy prasy, radia, telewizji, Internetu, Warszawa 2009, s. 52-77.

6. Modele komunikacji językowej (K. Bűhlera, R. Jakobsona, C. Kerbart-Orecchioni, U. Żydek-Bednarczuk). Funkcje języka i wypowiedzi. Język w działaniu. Typy aktów mowy.

1. R. Grzegorczykowa, Wstęp do językoznawstwa, Warszawa 2007, s. 46- 62.

2. P. Pałka, Strategie dyskursywne w rozmowie handlowej, Katowice 2009, s. 33- 62.

3. U. Żydek-Bednarczuk, Wprowadzenie do lingwistycznej analizy tekstu, Kraków 2005, s. 16-29.

7. Nadawca w komunikacji. Komunikat. Kod. Kanał. Sytuacja komunikacyjna i jej parametry. Norma. Odbiorca w komunikacji. Zmiany w zachowaniach komunikacyjnych.

1. G. Habrajska, Wybrane zagadnienia wprowadzające do nauki o komunikowaniu, Łódź 2012, s. 51- 148.

2. G. Sawicka, Język a konwencja, Bydgoszcz 2006, 208-247.

3. U. Żydek-Bednarczuk, Wprowadzenie do lingwistycznej analizy tekstu, Kraków 2005, s. 29-47.

8. Komunikowanie masowe. Normatywna społeczna teoria mediów . Skuteczność w komunikowaniu masowym. Teorie oddziaływania mediów masowych.

1. S. T. Baran, D. K. Davis, Teorie komunikowania masowego, Kraków 2007, s. 3-146.

2. D. McQuail, Teoria komunikowania masowego, 2008, s. 42-66; 92-123.

3. T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe, Warszawa 2009, s. 83-147.

4. W. Pisarek, Wstęp do nauki o komunikowaniu, Warszawa 2008, s. 177- 181; 264-285.

9. Analiza funkcjonowania mediów masowych. Działanie i organizacja mediów. Przekazy masowe a wartości społeczne. Oddziaływanie środków komunikowania masowego.

1. T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe, Warszawa 2009, s. 151- 270.

2. D. McQuail, Teoria komunikowania masowego, 2008.

10. -11. Perswazja, manipulacja, propaganda. Skuteczność perswazyjna mediów

1. J. Bralczyk, O języku polskiej propagandy politycznej lat siedemdziesiątych, Warszawa 2001.

2. J. Bralczyk, O języku propagandy i polityki, Warszawa 2007.

3. B. Dobek-Ostrowska, Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2004,s. 30-38.

4. B. Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, Wrocław 2007,s. 203- 235.

5. M. Głowiński, Nowomowa po polsku, Warszawa 1990.

6. A. Kampka, Perswazja języku polityki, Warszawa 2009.

7. A. Pratkanis, E. Aronson, Wiek propagandy, Warszawa 2005.

12. -13. Strategie interpersonalnego komunikowania. Komunikacja interpersonalna . Wprowadzenie do komunikacji interpersonalnej. Komunikowanie interpersonalne bezpośrednie i medialne. Związki międzyludzkie a wiedza. Związki międzyludzkie a umiejętności.

1. S. P. Morrealle, B. H. Spitzberg, J. K. Barge, Komunikacja między ludźmi, tłum. P. Izdebski, A. Jaworska, D. Kobylińska, Warszawa 2007, s. 275-378.

2. P. Pałka, Strategie dyskursywne w rozmowie handlowej, Katowice 2009, s. 103-270.

14. Reklama. Reklama jako tekst kultury. Pragmatyczno – językowe wyznaczniki reklamy. Reklama polityczna.

1. B. Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, Wrocław 2007,s. 376-410.

2. T. Giedz-Topolewska, Językowe wyznaczniki pragmatyki tekstów reklamowych, Lublin 2005.

3. T. Olczyk, Politrozrywka i popperswazja, Warszawa 2009.

15. Międzykulturowa komunikacja globalna. Nowe media. Media społeczne.

1. T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe, Warszawa 2009, s. 286-309.

2. A. Kiklewicz, Czwarte królestwo. Język a kontekst w dyskursach współczesności, Warszawa2012, s. 9-23.

3. D. McQuail, Teoria komunikowania masowego, 2008, s. 252-273.

4. J. Mikułowski Pomorski, Jak narody porozumiewają się z sobą w komunikacji międzykulturowej I komunikowaniu medialnym, Kraków2012, s. 21-43; 119-154.

5. W. Pisarek, Wstęp do nauki o komunikowaniu, Warszawa 2008, s. 286-296.