1. Zalety drewna: mała gęstość pozorna,zależy od jego wilgotności, rodzaju drzewa, z którego jest otrzymane. Przy wilgotności 15% waha sięprzykładowo od 470 - 480 kg/m3 dla świerku do 810-830 kg/m3 dla grabu. duża wytrzymałość i sprężystość, mały współ. rozszerzalności termicznej dla kierunku wzdłuż włókien, dobra izolacyjność termiczna szczególnie w poprzek włókien, drewno jest dobrym izolatorem. odporność na działanie większości związków chemicznych, łatwość obróbki łatwość połączeń na gwoździe i klej, możliwość wykonywania robót zarówno latem jak i zimą, Wpływ zalet drewna na jego wykorzystanie w budownictwie. bardzo dobra izolacyjność termiczna przegród, na oszczędność energii cieplnej dobre warunki mikroklimatyczne, korzystne pod względem zdrowotnym lekkość elementów wykonywanie prefabrykatów o dużych wymiarach, montowane przy użyciu lekkiego sprzętu; przydatność do prefabrykacji; przeniesienie większości robót wykończeniowych do wytwórni, pracochłonnych robót instalacyjnych, co pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości elementów, niska pracochłonność; ograniczenia robót na budowie i ich przeniesieniem w warunki pracy fabrycznej, niska cena; koszt niższy o około 30 – 40%, w porównaniu konstrukcjami żelbetowymi i stalowymi, korzystny efekt wizualny; drewno chętnie wykorzystywane do hal widowiskowych, obiektów sportowych, sakralnych. Wady drewna są to anomalie budowy drewna, wszelkie jego uszkodzenia lub inne wrodzone i nabyte cechy, które obniżają jego wartość techniczną i ograniczają zakres użyteczności. usterki i odchylenia od prawidłowej budowy, sęki, zbieżność pnia, anizotropowa budowa, nagromadzenia żywicy i wody, palność, korozja biologiczna. Podział wad drewna: Zależnie od czasu powstania można wyróżnić wady: • pierwotne tworzące się za życia drzewa, • wtórne powstałe po ścięciu drzewa grupy wad: sęki, • pęknięcia, • wady kształtu, budowy, • zabarwienia,• zgnilizny, • uszkodzenia mech 2.Właściwości mechaniczne drewna Wytrzymałość na ściskanie, docisk, rozciąganie, zginanie, ścinanie i przecinanie Czynniki wpływające na właściwości mechaniczne drewna: budowa drewna, długotrwałość obciążenia, wilgotność, temperatura, impregnacja przeciwwilgociowa i przeciwogniowa, odporność chemiczna Właściwości fizyczne drewna a) Cechy określające zewnętrzny wygląd drewna: barwa, połysk i rysunek. b) Zapach drewna. c) Właściwości wywierające wpływ na zachowanie się drewna pod działaniem wilgoci: wilgotność, kurczenie się i pęcznienie, higroskopijność, nasiąkliwość i zdolność nasycania się wodą. d)Właściwości, które wywierają wpływ na ciężar drewna: ciężar właściwy substancji drzewnej i objętościowy drewna. e) Właściwości cieplne drewna: rozszerzalność cieplna, ciepło właściwe i przewodność cieplna. f) Właściwości akustyczne drewna: przewodność dźwiękowa itp. g) Właściwości elektryczne drewna: przewodność elektryczna i opór elektryczny. h)Właściwości, które określają stosunek drewna do drgań elektromagnetycznych: przepuszczalność promieni ultrafiołkowych i promieni Roentgena. i) Właściwości związane z zachowaniem się drewna pod działaniem gazów: przenikanie powietrza i gazów. 4. kmod - częściowy współczynnik modyfikacyjny, uwzględniający wpływ na właściwości wytrzymałościowe czasu trwania obciążenia i zawartości wilgoci w konstrukcji, zależny od klasy użytkowania konstrukcji i od klasy trwania obciążenia. Drewno lite i klejone warstwowo, sklejka 2 -stałe 0,6 - długotrwałe0,7 - średniotrwałe0,8 - krótkotrwałe0,9 - chwilowe 1,1 5. Klasy użytkowalności kontrukcji Klasa 1 zawartość wilgoci w przeciętnym drewnie iglastym nie przekracza 12%, zawartość wilgoci w materiale odpowiadająca temperaturze 20oC i wilgotność względna otaczającego powietrza przekraczająca 65% tylko przez kilka tygodni w roku Klasa 2 2 - 20%. zawartość wilgoci w materiale odpowiadająca temperaturze 20oC i wilgotność względna otaczającego powietrza przekraczająca 85% tylko przez kilka tygodni w roku Klasa 3 warunki wyjątkowych. warunki powodujące wilgotność drewna wyższą niż odpowiadająca klasie 2 7. Zasady obliczania ugięć (SGN) sprawdzamy, czy obliczone przemieszczenia wywołane działaniem obciążeń o wartości charakterystycznej nie są większe od wartości dopuszczalnej Ugięcie wynikowe dane jest wzorem W belkach ciągłych; O przęsłach równych, gdy stosunek największego obciążenia przęsła do najmniejszego obciążenia innego przęsła nie przekracza 1:0,8, gdy stosunek rozpiętości najdłuższego przęsła do długości najkrótszego przęsła nie przekracza 1:0,8 przy jednakowym obciążeniu wszystkich przęseł, ugięcia można obliczać w przybliżeniu, jako odpowiednią część ugięcia swobodnie podpartej belki jednoprzęsłowej: dla przęseł skrajnych: 0,65 przy obciążeniu stałym, 0,90 przy obciążeniu zmiennym, dla przęseł środkowych: 0,25 przy obciążeniu stałym, 0,75 przy obciążeniu zmiennym 8. K def- częściowy współczynnik modyfikacyjny uwzględniający wpływ na właściwości wytrzymałościowe czasu trwania obciążenia i zawartości wilgoci w konstrukcji, zależny od klasy użytkowania konstrukcji i klasy trwania obciążenia. Jest współczynnikiem uwzględniającym przyrost przemieszczenia w czasie na skutek łącznego efektu pełzania i wilgotności Stałe 0,80 Długotrwałe 0,50 średniotrwałe 0,25 Krótkotrwałe 0,00 10. fc,0,d - wytrzymało__ obliczeniowa na _ciskanie wzdłu_ włókien fc,90,d - wytrzymało__ obliczeniowa na _ciskanie prostopadłe do włókien 12. Łączniki Gwoździe  stosowane w połączeniach elementów konstrukcyjnych o długości nie mniejszej niż łączna grubość 1 el łączonego i połowa grubości 2 el. Gwoździe budowlane zwykłe  stosuje się do łączenia drewnianych el. konstrukcji ścian, stropów i dachu, montażu poszycia stropów, ścian i dachu. Gwoździe skrętne, karbowane, papowe- należy stosować do montażu płyt gipsowo-włóknowych na poszycia zewnętrzne ścian. Wkręty do drewna.  Śruby  należy stosować do montażu podwaliny, do łączenia dwóch lub kilku elementów konstrukcji w jedną całość. Zszywki  można stosować do montażu poszycia ścian i połaci dachu wykonanego z płyt drewnopochodnych lub płyt gipsowo-włóknowych. Płytki kolczaste stosuje się do łączenie elementów drewnianych w płaszczyźnie poziomej. montażu elementów wiązarów dachowych. łączenie elementów przy prefabrykacji ścian i stropów. Złącza metalowe  W bud szkiel zast wsporniki belek, złącza kątowe, złącza kalenicowe, stopki pod słupy

13. WIĘŹBA DACHOWA Murłata – pozioma belka o przekroju kwadratowym zamocowana do ścian. Na murłatach opierają się krokwie i krawężnice łączone z nimi na złącza zaciosowe lub łączniki stalowe. Krokiew – skośny element nośny konstrukcji dachowej. Krokwie połączone parami na górze tworzą szczyt dachu nazywany kalenicą. Mają przekrój prostokątny o stosunku szerokości do wysokości około 1:2. W załamaniach wklęsłych (koszach) połaci dachowej montowane są krokwie o większym przekroju nazywane krokwiami koszowymi. Krawężnica – pełni rolę krokwi na wypukłym załamaniu połaci dachowej – narożu. Montowana jest jak krokiew koszowa. Jętka – pozioma belka łącząca pary krokwi w około 1/3 ich długości mierzonej od szczytu. Pełni funkcję tak zwanej podpory pośredniej zwiększającej nośność krokwi. Jętki mają zwykle przekrój taki jak krokwie, ale można je również montować z cieńszych desek przybitych obustronnie do krokwi. Jętka musi mieć dostateczną sztywność, dlatego jeśli jest wykonana z desek, co około 1 m między deskami wstawia się klocki usztywniające. Płatew – pozioma belka podparta słupami, na której opierają się krokwie w środku ich długości. Płatwie wykonuje się z krawędziaków o przekroju kwadratowym lub ze stalowych belek dwuteowych (jeśli przenoszą duże obciążenia).Kleszcze – deski grubości 25-35 mm spinające krokwie w konstrukcjach płatwiowych na poziomie płatwi. Zapobiegają rozsunięciu się krokwi. Kulawka – krokiew o zmniejszonej długości łącząca krawężnicę lub krokiew koszową z murłatą. Dźwigar – prefabrykowany element konstrukcyjny z klejonych płyt OSB lub desek połączonych łącznikami stalowymi. Miecze – skośnie ustawione belki, łączące słupy z kleszczami. Zmniejszają rozpiętość płatwi i usztywniają więźbę dachową w kierunku podłużnym. Wiatrownica – drewniana deska lub łata ukośnie mocowana do krokwi od spodu. Jej zadaniem jest usztywnienie konstrukcji więźby dachowej w kierunku podłużnym. Zapewnia współpracę wiązarów przy obciążeniu wiatrem. Belka podwalinowa – belka na stropie, na której opierają się słupy w dachu o konstrukcji płatwiowo-kleszczowej.Więźbę dachową można zdefiniować jako konstrukcję nośną, na której opiera się cały dach. Najczęściej stosowane są następujące rodzaje więźby: więźba krokwiowa, więźba krokwiowo-jętkowa, więźba krokwiowo-kleszczowa. Więźba krokwiowa - jest to najprostsza konstrukcja dachowa stosowana gdy rozpiętość między zewnętrznymi ścianami nośnymi nie przekracza 7,0 m. Podstawowym elementem nośnym jest para krokwi, połączonych ze sobą w kalenicy o długości 4,5 - 6,0 m, rozstawionych w odstępach od 80 do 120 cm. Ich dolne końce mogą być mocowane do poziomej belki ściągowej stanowiącej jednocześnie konstrukcję nośną stropu lub do murłat ułożonych na stropie lub na wierzchu ścian kolankowych. Więźba krokwiowo-jętkowa stosowana jest tam gdzie rozpiętość między ścianami zewnętrznymi jest większa niż 7,0 m, stosowanie więźb krokwiowych przestaje być ekonomiczne dlatego że dla zapewnienia odpowiedniej sztywności konstrukcji więźby należałoby stosować krokwie o bardzo dużych przekrojach. Zamiast tego projektuje się więźby, w których każda para krokwi rozparta jest mniej więcej w połowie ich długości poziomym elementem zwanym jętką. Dzięki takiemu rozwiązaniu można wykonywać dachy o rozpiętości nawet 11,0 m o prze-kroju krokwi podobnym do dachów o konstrukcji krokwiowej. W więźbach krokwiowo-jętkowych podobnie jak w krokwiowych wszystkie obciążenia przekazywane są na ściany zewnętrzne budynku. Więźba płatwiowo-kleszczowa Taką konstrukcję stosuje się wtedy, gdy rozpiętość dachu przekracza 11,0 m. Konstrukcja tego typu różni się bardzo zarówno od krokwiowej jak i krokwiowo-jetkowej: - podpory dla krokwi nie tworzą tylko murłaty ale dodatkowokrokwie podparte są mniej więcej w połowie rozpiętości na płatwiach górnych płatwie podparte są słupkami stojącymi na płatwiach stopowych lub bezpośrednio na stropie. Taka cała konstrukcja podpierająca krokwie, składająca się z płatwi i słupów nosi nazwę ściany stolcowej całość konstrukcji więźby dachowej usztywniają poziomo kleszcze - podwójne belki wiążące końce słupów z opartymi na nich krokwiami. Kleszcze montuje się co trzecią lub czwartą parę krokwi i takie wiązary noszą nazwę wiązarów głównych, w odróżnieniu od pośrednich, w których krokwie jedynie opierają się na płatwiach. W dachach o konstrukcji płatwiowo-jętkowej większe obciążenia przekazywane są na strop ostatniej kondygnacji niż na ściany zewnętrzne. 15. Konstrukcje szkieletowe Ściany w budownictwie szkieletowym składają się z konstrukcji nośnej (słupów) z drewna pełnego lub klejonego, co najmniej II klasy jakości, lub z płyt wiórowych prasowanych (b ??28 mm) usztywnionej obustronnie połączoną na śruby okładziną z płyt gipsowych. Okładzina może być jednowarstwowa (okładzina zwykła) lub dwuwarstwowa (okładzina podwójna). Wykonanie Szkieletowa konstrukcja ściany jest połączona z graniczącymi z nią elementami i stanowi konstrukcję nośną dla okładzin. W wykonaniach specjalnych można zastosować nawet dwa rzędy słupów (ściana szkieletowa podwójna) bezpośrednio obok siebie, lub z odstępem. W pustej przestrzeni pomiędzy słupami można umieszczać materiały izolacji akustycznej, cieplnej i przeciwpożarowej oraz. 16. Konstrukcje klejone stosowane jako materiał konstrukcyjny pozwalający na wykonywanie przekryć o dużej rozpiętości, ponad 100m. Drewno klejone powstaje poprzez sklejenie ze sobą warstw drewna o grubości od 5 do 50 mm. Grubość tych warstw zależy od przeznaczenia i od koniecznego promienia wygięcia elementu końcowego. Drewno klejone jest często w trakcie klejenia formowane w krzywizny, jakich nie można osiągnąć z drewna litego. Poszczególne warstwy tworzą połączone wzdłużnie na złącze palczaste deski, z których usunięto części mające wady -nieograniczone możliwości formowania kształtów budowli. Olbrzymie rozpiętości, które można uzyskać stosując drewno klejone, pozwalają na dużą dowolność kształtowania wnętrz użytkowych. stosowane przy budowie różnorakich obiektów takich jak hale pływalnie lodowiska kościoły magazyny - posiada dużą odporność na działanie gazów i soli.  -spełnia ono wymagania dotyczące odporności ogniowej - wytrzymały - trwały- Im warunki otoczenia są stabilniejsze tym jest wyższa -  plastyczność- zdolność do przyjmowania nowych kształtów - łatwo poddaje się obróbce i montażowi