Poszczególne elementy konstrukcyjne w czasie pracy przenoszą pewne obciążenia. W elementach tych panują więc naprężenia, które nazywamy naprężeniami rzeczywistymi.       Naprężenia, które mogą występować w materiale bez obawy naruszenia warunku wytrzymałości i warunku sztywności, nazywamy naprężeniami dopuszczalnymi. Oznaczamy je literą k z odpowiednim indeksem dolnym, charakteryzującym rodzaj odkształcenia:       kr - naprężenie dopuszczalne przy rozciąganiu,       kc - naprężenie dopuszczalne przy ściskaniu,       kg - naprężenie dopuszczalne przy zginaniu,       kt - naprężenie dopuszczalne przy ścinaniu,       ks - naprężenie dopuszczalne przy skręcaniu. Liczbę n oznaczającą, ile razy naprężenie dopuszczalne jest mniejsze od granicy wytrzymałości (dla materiałów kruchych) lub od granicy plastyczności (dla materiałów plastycznych), nazywa się współczynnikiem bezpieczeństwa. W przypadku rozciągania materiałów kruchych                   Dla materiałów plastycznych                   gdzie: Rm - granica wytrzymałości na rozciąganie, otrzymana w wyniku prób wytrzymałościowych, Re - granica plastyczności.