Surdopedagogika (gr.surdus - głuchy) 27.10.2013
Dział pedagogiki specjalnej zajmujący się nauczaniem i wychowaniem dzieci z wadami słuchu, a także ich rodzinami i otoczeniem.
Ponadto obejmuje profilaktykę, diagnostykę i poradnictwo dla osób z grupy ryzyka.
Osoby z uszkodzonym narządem słuchu stanowią zróżnicowaną grupę zarówno ze względu na stopień i rodzaj uszkodzenia, jego konsekwencje oraz praktyczne funkcjonowanie w życiu codziennym.
KLASYFIKACJA
Osoby niesłyszące (głuche) są to osoby z tak znaczną wadą słuchu, która uniemożliwia odbieranie mowy za pomocą słuchu, w sposób naturalny
Niesłyszący odbiera informacje głównie drogą wzrokową
Dużą pomocą są urządzenia wzmacniające dźwięki tzw. aparaty słuchowe
Następstwem głuchoty jest niemożność opanowania mowy ustnej drogą naturalną tj. przez naśladownictwo słyszanej mowy z otoczenia.
Osoby słabosłyszące: są to osoby, u których wada słuchu pozwala na pełniejszy odbiór inf. Słownej przy stosowaniu aparatu słuchowego.
Słyszący w odróżnieniu od niesłyszących mogą opanować mowę ustną drogą naturalną poprzez słuch
Osoby słabosłyszące w zależności od stopnia uszkodzenia mają pewne trudności w kontaktach słownych.
Współcześnie Międzynarodowe Biuro Audio fonologii ( BIAP ) zaleca stosowania określenia „osoba z uszkodzonym słuchem”
Następne kategorie osób z upośledzeniem słuchu:
Osoby z lekkim ubytkiem słuchu, u których badania za pomocą audiometru wykazują nieznaczne osłabienie słuchu sięgające 20-40 dB
Z umiarkowanym ubytkiem słuchu 40-70 dB
Ze znacznym 70-90 dB
Z głębokim przekraczającym z reguły 90 dB nie słyszą najbardziej podniesionego głosu w różnych częstotliwościach, nie potrafią rozróżnić żadnego słowa. Porozumiewanie z nimi jest możliwe między innymi przez odczytywanie mowy z ust.
Rozwój ruchowy
Rozwój ruchowy dzieci z uszkodzonym słuchem w zasadzie nie różni się od rozwoju ruchowego ucznia słyszącego
Zaburzenie rozwoju ruchu występujące u tych dzieci są związane z dodatkowymi zaburzeniami
Rozwój mowy, myślenia i procesów poznawczych
Uczniowie z uszkodzonym słuchem mają poważne problemy w zakresie rozwoju mowy
Nie odbierają w pełni informacji płynących z otoczenia przekazywanych za pomocą mowy, dźwięku – mają więc ograniczone słownictwo
Rodzaj i stopień uszkodzenia słuchu mają przede wszystkim wpływ na jakość odbioru i wytwarzania dźwięku.
Stopnie ubytku słuchu a zaburzenia mowy
Rozwój mowy wpływa zarówno na rozwój intelektualny, emocjonalny i społeczny.
Rozwój społ.-emocjonalny dzieci z uszkodzeniem słuchu
Uszkodzenie słuchu w zasadzie nie ma bezpośredniego wpływu na rozwój emocjonalny dziecka, dlatego też nie można mówić o określonych tendencjach w tej sferze rozwojowej
U osób z wadą słuchu mogą występować problemy czy zaburzenia emocjonalne ale są one głównie wynikiem stosunku otoczenia do tych osób.
Dzieci z uszkodzonym słuchem mają także zubożony świat uczuć. Nie słyszą tonu i intonacji wypowiedzi, a więc głównych nośników jej cech emocjonalnych. Nie rozumieją więc czy jest to wypowiedź spokojna czy może radosna lub smutna.
GŁÓWNE KIERUNKI REWALIDACJI OSÓB Z USZKODZONYM SŁUCHEM
Przywracanie sprawności uszkodzonego zmysłu słuchu przez umożliwienie korzystania z posiadanych resztek słuchowych, drogą odpowiednich ćwiczeń, bądź pobudzania nerwu słuchowego i centralnego układu nerwowego przez zastosowanie wszczepu ślimakowego.
Wyuczenie alternatywnych sposobów komunikacji
Stymulowanie istniejącego zawężonego pola słuchowego, rozwijanie i udoskonalanie zdolności do akustycznego odbierania i różnicowania bodźców a ponadto wykształcenie zdolności do przetwarzania odbieranych dźwięków.
Przywracanie sprawności psychicznej przez usprawnienie procesów poznawczych, zaburzonych wskutek ograniczenia percepcji bodźców słuchowych w tym mowy dźwiękowej
Przygotowanie osób z wadą słuchu do funkcjonowania w warunkach życiowo zmienionych wskutek istniejącej wady i możliwie samodzielnego życia.
16.11.2013
Główne metody porozumiewania się osób z wadą słuchu:
1..Metoda migowa – porozumiewanie się za pomocą gestów umownych (znaków migowych) określających dane pojęcie – jej cechą jest specyficzna struktura gramatyczna bez zakończeń fleksyjnych.
Istnieje system językowo – migowy( tzw. migana), w którym porozumiewanie migowe uzupełnione jest końcówkami fleksyjnymi przez zastosowanie daktylografii – inaczej ułożone palce.
DAKTYLOGRAFIA – mowa palcowa – jedna lub obydwie dłonie
Każdej literze odpowiada układ palców
Przestrzegamy reguł gramatycznych
FONOGESTY - umowne ruchy jednej lub drugiej dłoni , wykonywane na wysokości ( w osi) twarzy niesłyszącego
Uzupełniają niewidoczne ruchy artykulacyjne
Nie zastępują mówienia, pomagają w odczytywaniu mowy ust nadawcy
Aparaty słuchowe – urządzenia elektryczne zasilane baterią – składają się z mikrofonu, wzmacniacza i słuchawki
Implant ślimakowy – rodzaj protezy słuchowej, która zmienia dźwięki na impulsy prądu elektrycznego, a następnie doprowadza je zakończenia nerwu słuchowego i dalej do mózgu…
Tablica interaktywna- urządzenie przypominające białe tablice sucho ścieralne jednak tylko pozornie – umożliwiają bowiem współdziałanie z komputerem, projektorem…
Metoda kombinowana – trzy wymienione i połączone wykorzystywane w porozumiewaniu osób z uszkodzonym słuchem .