Pantofelek-jest "protistem zwierzęcym" (pierwotniakiem) należącym do typu orzęsków (Ciliata) z podgromady równorzęsych.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Pantofelek

BAKTERIE

Odżywianie się bakterii

Bakterie mogą być:

1. Samożywne odżywiające się przekształcając proste związki nieorganiczne na organiczne. Wśród bakterii autotroficznych wyróżniamy:

1. Fotoautotrofy, które wykorzystując energię słoneczną, syntetyzują związki organiczne.

2. Chemoautotrofy uzyskujące energię po przez utlenianie związków nieorganicznych (najczęściej są to związki siarki, żelaza, azotu, wodoru cząsteczkowego).

1. Cudzożywne pobierające związki organiczne ze środowiska. Są to najczęściej szczątki żywych organizmów lub pasożyty wywołujące różne choroby. Mogą także być w symbiozie z innymi organizmami i od nich pobierać pokarm np. bakterie brodawkowe.

Odżywianie:

1. Bakterie samożywne

1. Fotosyntetyzujące

2. Chemosyntetyzujące

1. Bakterie cudzożywne

1. Soprofity

2. Pasożyty

3. Bakterie symbiotyczne

Oddychanie:

tlenowe

beztlenowe (odpowiadają za fermentację)

Rozmnażanie po przez podział komórki:

Komórka macierzysta

Komórka potomna komórka potomna

Metody badania morfologii drobnoustrojów:

• Mikroskopy zwykłe- jasnego pola tj. świetlny (powiększa komórki od 1000 do 2000 razy)

• Mikroskopy specjalne:

• Ciemnego pola- można zaobserwować ruchy i kształty komórek

• Kontrastowo-fazowy- można oglądać budowę wewnętrzną żywych bakterii.

• Mikroskopy elektronowe- bardzo dokładne poznanie ultrastruktury komórek bakteryjnych i budowy wirusów.

• Mikroskop fluoroscencyjny- przy użyciu barwników.

Barwienie drobnoustrojów:

1. Pozytywne (zabarwienie w preparacie komórek drobnoustrojów)

2. Proste (barwienie preparatu tylko jednym barwnikiem np. błękitnym, metylowym lub fuksyną)

3. Złożone (barwienie preparatu ściśle określonymi barwnikami znajdującymi się w mieszaninie lub odpowiedniej kolejności- metoda Grama i Neissera)

4. Negatywne (zabarwianie otoczenia a nie obiektu badań- wykorzystanie do barwienia kątków i otoczek bakterii)

Barwienie metodą Grama:

• Barwienie złożone, różnicujące, na bakterie Gram(+) i Gram(-)

• Różnicuje pod względem budowy ściany komórkowej a także cechami fizjologicznymi, biochemicznymi i biologicznymi

• Barwi się przy użyciu:

• Fiolet krystaliczny (2-3min.)

• Utrwalenie płynem Lugola (1,5-2min.)

• Odbarwienie etanolu 90% z dodatkiem acetonu (30sek.)

• Dobarwienie barwnikiem kontrastowym- fuksyna lub safranina (20sek.)

• Zatrzymujące barwnik podstawowy (fiolet krystaliczny) przyjmuje barwę fioletową Gram(-)

• Zatrzymuje barwnik kontrastowy (+)

Gram(+): wiele warstw peptydoglikanu, odwodnionych etanolem zostaje uszczelniony w wyniku wymycia szkieletu cukrowego. W wyniku czego zatrzymuje kompleks jodu z fioletem krystalicznym w komórce.

Gram(-): jedna, dwie lub trzy warstwy peptydoglikanu co jest niewystarczające aby uszczelnić komórkę. Zniszczenie. Dobarwienie fuksyną na kolor różowy.

Barwienie metodą Zeihl- Neelsena:

• Barwienie złożone i różnicujące

• Prądki Mycobacterium, niektóre promieniowce Actinomycetales oraz przetrwalniki laseczek tlenowych i beztlenowych

• Duża ilość lipidów w ścianie komórkowej wraz z kwasem mykolowym

• Gorący roztwór fuksyny karbolowej

Podłoża mikrobiologiczne:

• Sztucznie stworzone środowisko wzrostu do hodowli drobnoustrojów

• Stosuje się je do:

• Izolacji

• Różnicowania

• Identyfikacji

• Namnażania

• Określenia ich właściwości fizjologicznych

• Wykorzystania ich do produkcji określonych produktów metabolizmu

Podłoże charakteryzuje się:

1. Zawiera łatwo dostępne źródła pierwiastków biogennych (C, O, H, N, P, S)

2. Zawiera źródło energii oraz soki mineralne

3. Powinno wykazywać optymalny dla wzrostu danego rodzaju drobnoustrojów pH

4. Musi być przejrzyste (za wyjątkiem zawierających związki nierozpuszczalne np. CaCO₃, tłuszcze)

5. Powinno wykazywać odpowiednią wartość ciśnienia osmotycznego

6. Musi być jałowe

Ze względu na zawartość składników odżywczych:

Minimalne- zawierają tylko składniki pomocne, które są niezbędne do podtrzymywania wzrostu drobnoustrojów.

Pełne- np. bulion odżywczy do hodowli bakterii oraz brzeczka do hodowli drożdży- zawierają wszystkie niezbędne substancje odżywcze umożliwiające dobry wzrost drobnoustrojów- zawierają one źródło węgla, azotu oraz czynniki uzupełniające tj. sole mineralne, czynniki wzrostowe.

Wzbogacane- sporządza się je przede wszystkim dla drobnoustrojów słabo rosnących w warunkach in vitro, wymagających do wzrostu w tych warunkach dodatkowych substancji odżywczych krew, surowica, płyny wysiękowe, mleko, żółtka jaj dodawane najczęściej do bakterii chorobotwórczych.

Ze względu na skład chemiczny:

Naturalne- skład chemiczny nie jest w pełni zidentyfikowany- bulion odżywczy, brzeczka, mleko odtłuszczone lub pełne.

Półsyntetyczne- częściowo poznane pod względem substancji odżywczych, M9- wzbogacone dodatkiem glukozy i autolizatu drożdży (Prateus i Escherichia).

Syntetyczne- chemiczny skład jakościowy i ilościowy jest w pełni znany- podłoze z mannitolem do hodowli Azotobacter.

AGAR

• Uniwersalny, mikrobiologiczny czynnik zestalający pożywki mikrobiologiczne

• Nie jest rozkładany przez większość bakterii

• Otrzymywany z morskich kosmorostów, występuje on w ich środkach komórkowych

• Rozpuszcza się w wodzie na gorąco(100^oC)

• Krzepnie już w temperaturze 45^oC

• W niskim pH traci zdolność krzepnięcia

Ze względu na konsystencję:

Stałe- zawierają od 1,5- 2% agaru- do namnażania drobnoustrojów oraz do różnicowania bakterii.

Półpłynne- z dodatkiem 0,1- 0,7% agaru – do badania ruchu bakterii.

Płynne- woda destylowana.

Ze względu na przeznaczenie i zastosowanie:

Namnażające- najczęściej płynne rzadziej w postaci skosów agarowych, do otrzymywania dużej biomasy drobnoustrojów.

Wybiórcze- zawierają dodatek związków hamujących wzrost konkretnej grupy drobnoustrojów.

Namnażająco-wybiórcze- pozwalają na namnażanie się tylko jednemu rodzajowi lub gatunkowi drobnoustrojów znajdujących się w posiewanym materiale. Zawierają składniki hamujące wzrost i ułatwiające namnażania innych.

Izolacyjne i różnicujące- podłoże stałe zawierające odpowiedni wskaźnik(identyfikator) pozwalający odróżnić od siebie kolonie bakterii.