przyjaźń prezentacja

Temat mojej pracy brzmi: Motyw przyjaźni w literaturze. Przedstaw na wybranych przykładach literatury polskiej i obcej.

By móc mówić o przyjaźni trzeba najpierw wiedzieć czym ona jest i dlaczego ludziom tak bardzo na niej zależy. Przyjaźń jest to pewien stan ducha, wieź pomiędzy dwoma lub kilkoma osobami, która opiera się na wzajemnym zrozumieniu czy podobnych doświadczeniach. To jest bardzo uogólniona definicja, bo tak naprawdę przyjaźń jest dla każdego z nas czymś innym. Jedno jest niezmienne, a Mianowicie to, że chcemy by przyjaciel był zawsze przy nas, niezależnie od tego jak bardzo jest nam źle. Przyjaciel powinien także cieszyć się z naszych radości. Można by tu nawet powtórzyć za pisarzem Paulo Coelho, że „Prawdziwi przyjaciele to ci, którzy są przy tobie, gdy dobrze ci się wiedzie. Dopingują cię, cieszą się z twoich zwycięstw. Fałszywi przyjaciele to ci, którzy pojawiają się tylko w trudnych chwilach, ze smutną miną, niby solidarni, podczas gdy tak naprawdę twoje cierpienie jest pociechą w ich nędznym życiu.” W życiu, podobnie jak w literaturze spotyka się prawdziwych przyjaciół, gotowych zrobić wiele dla przyjaźni i ludzi, którzy są interesowni w swoim zachowaniu, lub wypowiadają słowo „ przyjaźń” na wyrost.

Motyw przyjaźni zawarty jest w „Cierpieniach młodego Wertera” Johanna Wolfganga Goethego. Tytułowy bohater Werter uciekł od przeszłości i przybył do małego miasteczka by tam znaleźć spokój. Jedynymi bliskimi mu osobami jest jego matka i przyjaciel Wilhelm, z którym często koresponduje. W listach do przyjaciela Werter opisuje swoje życie, problemy, a także pisze o swoich rozterkach miłosnych, skrytych pragnieniach i uczuciach. Przedstawia zwykłe sytuacje dnia codziennego, opowiada o spotkanych ludziach, o pięknie przyrody, o tym co go urzeka i irytuje. Można nawet stwierdzić, że Werter traktuje Wilhelma jako swego powiernika, któremu obnaża swoja duszę. Za pomocą listów można poznać prawdziwą osobowość głównego bohatera. Naturalnym jest, że tylko z przyjacielem człowiek dzieli się swoimi rozterkami czy problemami, bo wie że może liczyć na zrozumienie i rady z jego strony. Takie relacje pomiędzy Werterem a Wilhelmem pozwalają ukazać specyfikę osobowości Wertera i przedstawić na jego przykładzie istotę tzw. bólu istnienia, który trapił głównego bohatera. Trzeba zauważyć, że by opowiadać komuś o swoich uczuciach, radościach, obawach czy pragnieniach trzeba mieć do danej osoby ogromne zaufanie. Werter na tyle ufał Wilhelmowi, że napisał mu o swoich najskrytszych zamiarach, czyli o planach samobójczych. Mimo to w tej wydawałoby się idealnej przyjaźni jest jedna zasadnicza skaza. Otóż Werter po nawiązaniu znajomości z Lottą zapomina o swoim przyjacielu. Pisze o tym wprost Wilhelmowi: „(...) zawiązałem znajomość, która bliżej obchodzi me serce”. Od tej pory rzadziej pisze, a wszelkie słowa opisują jego przywiązanie do kobiety. Jest to w pewien sposób egoistyczne podejście do przyjaźni, bo może się wydawać, że Werter utrzymuje częste kontakty z Wilhemem tylko wtedy gdy go potrzebuje, gdy jest mu źle i potrzebuje powiernika. Natomiast, gdy wszystko jest dobrze zapomina o przyjacielu. Innego rodzaju przyjaźń łączy Wertera i Lottę. Łączą ich wspólne pasje, zainteresowania, podobne poglądy. Oboje dobrze się czują w swoim towarzystwie. Lotta traktuje młodzieńca jako bliską sobie osobę, której może powiedzieć o wszystkim co jest dla niej ważne.Można by to nazwać przyjaźnią między kobietą a mężczyzną, ale nie do końca. Werter darzy Lottę głębszym uczuciem, które nie może być spełnione, bo ona ma narzeczonego.

Całkowicie inną postawę reprezentują bohaterowie bajki A. Mickiewicza „ Przyjaciele”. Leszek i Mieszek są jakby się wydawało idealnymi przyjaciółmi. Obaj wszędzie chodzą, rozmawiają i zawsze są blisko siebie. Wzajemnie dbali o siebie i dzielili się wszystko co posiadali. Był to wzór przyjaźni, bo wydawało się, że nic nie może ich rozdzielić i nic nie stanie na przeszkodzie ich znajomości.

Mówiono o nich. że gdy znaleźli orzeszek,

Ziarnko dzielili na dwoje;

Słowem, tacy przyjaciele,

Jakich i wtenczas liczono niewiele.

Rzekłbyś; dwójduch w jednym ciele

A jednak wystarczyło jedno niebezpieczeństwo by wystawić tę przyjaźń na próbę. Podczas jednej z rozmów w lesie pojawił się groźny niedźwiedź. Leszek potrafił wspinać się po drzewach, więc szybko znalazł bezpieczne schronienie na gałęzi, a Mieszek bezradnie wyciągał ręce do przyjaciela z prośbą o pomoc, bo sam nie potrafił się wspiąć. Gdy zorientował się, że pomocy nie uzyska padł na ziemię i udawał martwego. Niedźwiedź obwąchał go i po chwili odszedł. Dopiero wtedy Leszek zainteresował się losem przyjaciela.

Ale co on tak długo tam nad tobą sapał.

Jak gdyby coś miał powiadać na ucho?"

"Powiedział mi - rzekł Mieszek - przysłowie niedźwiedzie:

Że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie".

Morał tej bajki jest przestrogą dla wszystkich, że czasami przyjaźń bywa złudna. Bo nie ten jest prawdziwym przyjacielem, kto jest z nami, gdy wszystko jest w porządku , ale ten, który potrafi pomóc w trudnych, a czasami także niebezpiecznych sytuacjach. Ciężkie doświadczenia często bywają próbą dla przyjaźni.

W powieści Stefana Żeromskiego „ Ludzie bezdomni” również pojawia się motyw przyjaźni. Doktor Tomasz Judym i inżynier Korzecki znali się od dawna. Po raz pierwszy spotkali się w Paryżu, następnie wspólnie byli w Szwajcarii. Byli to całkowicie odmienni ludzie. Korzecki był dobrze ubranym inżynierem, był znerwicowany, przerażał go świat ze względu na wszechobecną krzywdę, ale jednocześnie był wrażliwy na ludzką niedolę. Doktor Judym pochodził z niskich klas społecznych, o wszystko co osiągnął musiał walczyć. Był człowiekiem bardzo wrażliwym, buntował się na zło i krzywdę społeczną. Podstawową jego cechą jest rozdarcie wewnętrzne. Z jednej strony pomaga biednym, a z drugiej strony czuje do nich odrazę. Z jednej strony chciałby prowadzić bujne życie towarzyskie a z drugiej strony ciągle podkreśla swoje niskie pochodzenia i ma poczucie niższości. O ile jednak Judym ma wytyczony cel w życiu i zdaje sobie sprawę z swego posłannictwa, o tyle Korzecki, niespokojny duch, dekadent, poszykuje sensu życia. Pomiędzy tymi dwoma różnymi osobami nawiązuje się nić sympatii. W momencie, gdy doktor stracił pracę w Cisach, korzecki namówił go żeby przeniósł się do Zagłębia. Dla inżyniera najważniejszą rzeczą jaka go w życiu spotkała, była przyjaźń z Judymem, ponieważ to go mobilizowało, dawało mu oparcie i siły. Jednakże ta sympatia nie była na tyle silna by ustrzec go przed samobójczą śmiercią. Brak sensu życia i niechęć do świata wygrała z przyjaźnią.

Powieść „Mały Książę” jest swego rodzaju instrukcją jak zdobyć przyjaciela, a także jak dbać o przyjaźń by była ona prawdziwa i szczera. Szukanie przyjaciół było główną przyczyną wypraw głównego bohatera. Spotykał wielu ludzi na swojej drodze, ale dorośli go nie rozumieli, byli bowiem zajęci swoimi sprawami i problemami. Brakowało im czasu, a także cierpliwości by wysłuchać i próbować zrozumieć chłopca. Książę dotarł na Ziemię, wydawało mu się, że jest to miejsce puste i jałowe, ale właśnie tutaj spotkał lisa, który pokazał mu czym jest przyjaźń. To Lis powiedział mu, że ludzie zapomnieli, że by pozyskać przyjaciół „trzeba być cierpliwym”. A niestety "ludzie nie mają czasu, aby cokolwiek poznawać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół." Dopiero wtedy mały bohater uświadomił sobie, że istotą przyjaźni jest „oswojenie się”, czyli zawiązanie pomiędzy dwoma osobami szczególnych więzów, świadczących o wyjątkowości osób w przyjaźni i wzajemnej akceptacji i zrozumieniu. Spotkanie Małego Księcia z lisem to lekcja wspaniałej przyjaźni. Lis tłumaczył mu, iż najpierw należy oswoić drugiego człowieka, by potem przywiązywać uwagę przede wszystkim do jego charakteru i duszy, bowiem: Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Lis ostrzegł także Księcia, że przyjaźń niesie ze sobą ryzyko łez, zwłaszcza gdy przyjaciołom grozi rozstanie. Chłopiec zobaczył także ogród różany i uświadomił sobie, że jego róża nie jest jedyna i wyjątkowa, a jest jedynie jedną z wielu. Dopiero Lis pomógł mu dojść do tego, że Jego roża jest jednak wyjątkowa, bo jest mu bliska. ”Widzisz… ta moja róża… jestem za nią odpowiedzialny! Biedactwo, jest taka słaba! I taka naiwna! Ma tylko te cztery marne kolce, żeby bronić się przed całym światem…” Pamiętał, że trzeba być odpowiedzialnym za to co się oswoiło. Dlatego nie wzbraniał się od odpowiedzialności za baranka, którego naszkicował mu pilot. Przyjaźń dodawała Małemu Księciu niezwykłego blasku i radości. Oswoił lisa i doświadczył przyjaźni. Dzięki temu jego życie nabrało głębszego sensu. Z kolei narrator dzięki swej znajomości z Księciem zwiększył swoją wrażliwość na innych. Wzbogacił swą wyobraźnię i stał się postacią piękniejszą i duchowo bardziej pełną. Przyjaźń stała się czymś najpiękniejszym co mogło go spotkać.

W „Innym świecie” Gustawa Herlinga- Grudzińskiego przyjaźń nie jest przedstawiona tak bajkowo, jak w poprzednim przykładzie. Zawieranie bliskich znajomości w radzieckich obozach pracy było niemal niemożliwe, ze względu na wyjątkowo trudne warunki życia, a także szerzące się donosicielstwo i nieufność wszystkich względem wszystkich. Przymus katorżniczej pracy w uwłaczających godności warunkach, choroby, fizyczne i psychiczne wyniszczenie spowodowane ciągłym zagrożeniem i bez przerwy doskwierającym głodem sprawiały, że ludzie raczej izolowali się od siebie, zatracali uczucia wyższe, a nie nawiązywali przyjaźnie. W warunkach łagrowych przyjaźń jeżeli istnieje jest swego rodzaju odskocznią od okrutnej i brutalnej rzeczywistości. Główny bohater a zarazem narrator Gustaw zaprzyjaźnił się z profesorem N. Wspólne rozmowy i łącząca ich pasja dawały im jedyną radość i pozwalały zapomnieć chociaż na chwilę o tym co ich otacza. Mimo wszechobecnej podejrzliwości ta przyjaźń opiera się właśnie na zaufaniu i wspólnej pasji jaką w tym przypadku jest literatura. Przyjaźń ta nie miała okazji się rozwinąć i trwać długo, gdyż profesor, zachorowawszy po trzech miesiącach, został przeniesiony do innego łagru. Jednakże nawet taka krótka, serdeczna znajomość, według Grudzińskiego, pomogła mu uratować część swego człowieczeństwa, nie pozwoliła, by stracił ludzki odruch zainteresowania drugim człowiekiem, potrzeby kontaktu z drugim człowiekiem. Wiedząc, jak bardzo przyjaźń ocala w piekielnych warunkach, starał się rozwijać kolejne znajomości z innymi, wartościowymi ludźmi, których w obozie nie brakowało. Mimo że spotykał wielu różnych ludzi nie bał się rozmawiać bo wiedział że jest to sposób na przezwyciężenie tego zła i uratowanie swojej duszy.

Jak widać różni autorzy rozmaicie przedstawiają przyjaźń w swoich utworach. Tak samo jak w życiu zdarzają się idealne przyjaźnie, ale są także te, które opierają się na nic nie znaczących deklaracjach. Czasami potrzebujemy przyjaciela, gdy jest nam źle, gdy potrzebujemy kogoś komu możemy powierzyć swoje problemy. Tak postępował Werter. W Wilhellmie znalazł swojego powiernika, człowieka, któremu mógł się zawsze zwierzyć. W bajce „Przyjaciele” ukazana jest na pozór idealna przyjań. Bohaterowie się świetnie rozumieją, dzielą się wszystkim co mają, a jednak jedna niebezpieczna sytuacja wystawia ich sympatię na próbę. Okazało się, że o ich przyjaźni świadczą jedynie słowa, nic więcej. Natomiast w „ Innym świecie” Gustaw Herling- Grudziński sportretował przyjaźń w trudnych, okrutnych warunkach rzeczywistości sowieckiego łagru, gdzie dominowała wszechobecna nieufność, gdzie trzeba było mieć oczy dookoła głowy, gdzie można było zostać zamordowanym za dodatkową porcję pokarmu. W powieści „Ludzie bezdomnie” Stefana Żeromskiego sympatia pomiędzy dwoma bohaterami jest pokazana jako motor do działania, sens życia. Świadomość, że jest ktoś kto jest życzliwy działała mobilizująco na inżyniera Korzeckiego. Jednakże podstawą do zrozumienia sensu i istoty słowa przyjaciel jest utwór „ Mały Książę’. Nauki zawarte w tej książce moim zdaniem zawsze będą aktualne, a tym bardziej w dzisiejszych czasach, gdzie zapomina się czym jest przyjaźń. Podsumowując prawdziwa przyjaźń jest trudna do osiągnięcia, bo wymaga wielu wyrzeczeń, ale gdy ją się zdobędzie może być motorem do działań, sensem życia człowieka. Szczera przyjaźń jest wartością samą w sobie, o którą warto walczyć i pielęgnować niezależnie od otaczających warunków. Niestety bywa także tak, że o przyjaźni świadczą tylko puste słowa, które nie mają pokrycia w czynach. Trudne i niebezpieczne sytuacje potrafią obnażyć nieszczerość zapewnień drugiej osoby.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
wszystkim znajomym i przyjaciolom, Prezentacje,dowcipy i inne
Cytaty -Przyjaźń, PREZENTY od Was, Sentencje cytaty wiersze aforyzmy - [złote myśli]
barwy przyjaźni prezentacja multimedialna andberd
przyjaciel www prezentacje org
tydzien przyjazni www prezentacje org
przyjazn www prezentacje org
przyjazn3 www prezentacje org
gotowa praca, Prezentacja z polskiego Motyw przyjaźni w literaturze
bibliografia i plan ramowy wypowiedzi, Prezentacja z polskiego Motyw przyjaźni w literaturze
badz mym przyjacielem www prezentacje org
przyjaciel prawdziwy www prezentacje org
przyjacielu www prezentacje org
przyjaciele www prezentacje org
Cytaty, Prezentacja z polskiego Motyw przyjaźni w literaturze
Łuk, Prezentacja z polskiego Motyw przyjaźni w literaturze
PREZENTACJA JĘZYKOWY OBRAZ PRZYJAŹNI W
przyjaciel www prezentacje org
tydzien przyjazni www prezentacje org
prezentacja Jan Paweł II papież przyjaciel

więcej podobnych podstron