Struktura i praca systemu transmisyjnego.

Aby coś przesłać po pierwsze należy przetworzyć informację na sygnał dający się przesłać na wymagany dystans przy zachowaniu zadanych parametrów.Do tego celu służy nadawczy aparat przetwórczy, na wejście którego podajemy informację w postaci pierwotnej, a na wyjściu otrzymujemy informację w postaci sygnału, czyli zmian parametrów wybranego nośnika.

W przypadku najczęściej spotykanego przesyłu przy pomocy energii elektrycznej, informacja jest zmianami wielkości elektrycznych (napięcia, prądu, fazy, itd).

W systemie zastosowane muszą być rozwiązania zapewniające szybkość transmisji danych, niezawodność łączy cyfrowych oraz bezpieczeństwo przesyłu danych. W systemie stosuje się urządzenia najnowszej generacji.

Źródło generuje wiadomości w postaci ciągłych funkcji czasu (np. mowa ludzka) lub w postaci dyskretnych symboli (np. tekst w kodzie ASCII).

Aby, w przypadku mowy ludzkiej, możliwa była transmisja danych za pomocą sygnału cyfrowego, ciągły sygnał mowy musi zostać zapisany w postaci binarnej – w tym celu jest on próbkowany z odpowiednią częstotliwością.

Za przełożenie sygnału analogowego na cyfrowy odpowiada przetwornik analogowo-cyfrowy, który przesyła dane dalej do kodera źródła mającego za zadanie dopasować ciągi binarne do własności statystycznych źródła czyli po prostu skompresować dane pod kątem częstości występowania tych samych znaków w przesyłanej wiadomości.

Kolejnym układem, znajdującym się na drodze danych do ośrodku transmisyjnego, jest koder kanałowy spełniający (wraz z dekoderem kanałowym znajdującym się w urządzeniu odbiorczym) rolę strażnika poprawności przesyłanych danych. Wysyła on dane dodatkowe do sprawdzania/korekcji błędów.

Bodaj najważniejszym układem w systemie transmisji jest modulator, który odpowiada za umieszczenie sygnału w odpowiednim paśmie częstotliwości i właściwe ukształtowanie jego widma.

Modulator - jest tak ważny ze względu na ograniczoną ilość częstotliwości, które można wykorzystać do transmisji danych na odległość oraz ze względu na ograniczoną liczbę użytkowników mogących nadawać bez zakłóceń w określonym paśmie częstotliwości.

Kolejnym istotnym układem jest układ wysokiej częstotliwości wzmacniający sygnał analogowy do wymaganego poziomu. Jego parametry zależą ściśle od modulatora, typu modulacji oraz systemu, w którym jest stosowany. Zmiana zużywanej energii nie jest proporcjonalna do wysokości wzmacnianego sygnału. Ta właściwość ogranicza znacznie możliwości doboru modulacji stosowanych w transmisji, bowiem nieliniowa część charakterystyki wzmacniacza ma wpływ na powstawanie zniekształceń sygnału.

Wzmacnianie przesyłanego sygnału jest konieczne ze względu na jego „zanikanie” w ośrodku transmisyjnym.

W odbiorniku zachodzą procesy odwrotne do tych realizowanych w nadajniku.

Po wzmocnieniu sygnału w układzie wysokiej częstotliwości (to już u odbiorcy) następuje demodulacja sygnału (zależna między innymi od pierwotnej modulacji)

Wyodrębniony w procesie demodulacji ciąg impulsów trafia do dekodera kanałowego, który decyduje o poprawności przesłanych danych i tworzy sekwencję kodową wysłanego sygnału.

Na podstawie tej sekwencji dekoder źródła przetwarza informację binarną na pierwotnie wysłaną (w komputerze byłoby to rozpakowywanie wcześniej spakowanego pliku) i przesyła do przetwornika cyfrowo-analogowego (o ile nie jest to ciąg sygnałów dyskretnych).

W ten sposób pokazuje się nam informacja na ekranie komputera (w przypadku sieci komputerowej) lub głos w słuchawce (w przypadku rozmowy telefonicznej).