Deszcz interpretacja

Deszcz często stanowił temat twórczości literackiej. Ukazywany był jako groźny żywioł, ale także jako symbol wewnętrznego oczyszczenia człowieka lub też odzwierciedlenie jego przeżyć, uczuć i nastrojów. Motyw deszczu szczególnie upodobali sobie moderniści, ale odnaleźć go możemy także w twórczości innych autorów (m.in. Adama Mickiewicza, Juliana Tuwima, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego). Wykorzystanie tego motywu łączy też przytoczone fragmenty tekstów Władysława Stanisława Reymonta „Chłopi” i Heinricha Bölla „Rozmyślania o irlandzkim deszczu”. W obydwóch tekstach deszcz został pokazany jako żywioł, nieprzewidywalny i nieopanowany, lecz także jako dar natury, który podlewa plony, żywi i daje ukojenie w upalne dni.

Utwór „Chłopi” przedstawia jesienną porę roku z wszelkimi jej udogodnieniami – ulewnym deszczem, szarością świata, smutną i monotonną rzeczywistością. Ponadto ludzie myślą z tęsknotą o słońcu, upałach, jasności dnia i barwach natury. Podobnie został opisany deszcz w drugim utworze, lecz jego charakter i funkcje są diametralnie różne. Budzi respekt, przerażenie mieszkańców, a także wpaja przekonanie, że takiemu żywiołowi nie można się przeciwstawić. Mieszkańcy wskazują na swoistą tezę panującą w ich świadomości, iż: „woda jest twarda”.
Konwencje tych opisów są bardzo realistyczne, a często nawet spersonifikowane. Deszcz u Reymonta „wypija barwy” świata i to właśnie on odpowiada za mroczną atmosferę na ziemi. Jeszcze więcej personifikacji i animizacji występuje we fragmencie „Rozmyślania o irlandzkim deszczu”. Można tam znaleźć na przykład kałużę, która „wyciąga jęzor” ku drzwiom i więzi mieszkańców domu. Ponadto w tym tekście autor stosuje aluzję biblijną. Aby zbudować refleksyjność i nastrojowość opowiadania przywołuje historię o Arce Noego i potopie.

Zazwyczaj trzeba dostosować się do warunków pogodowych tak jak robi to bohater opowiadania Bölla, czyli przeczekać bezpiecznie w schronieniu oraz zaopatrzyć się w zapas świec, tytoniu, Biblię i whisky. Natomiast według powieści Władysława Reymonta praca w ulewnym deszczu to naturalny obowiązek i proza życia na wsi, ponieważ zbieranie kapusty to źródło utrzymania, a także wyżywienia rodziny.

Narratorem w powieści „Chłopi” jest tradycyjny, wiejski gawędziarz, który posługuje się stylizacją gwarową. Szeroko i dokładnie opisuje życie mieszkańców wsi. Używa on głównie formy bezosobowej (np. „Spieszono się…”), aby nie ujawniać swojej tożsamości. Utwór Heinricha Bölla jest zupełnym przeciwieństwem narratora Reymonta – wprowadza narrację pierwszoosobową, ponieważ opowiada o swoich przeżyciach oraz swoim dialogu z pilotem zniszczonego samolotu. Można przypuszczać, że taka narracja ma za zadanie wzmocnić odbiór danego tekstu oraz uwierzytelnić jego prawdziwość.

Deszcz w przywołanych tekstach został ukazany jako potężny żywioł, który, choć często jest nieprzyjazny człowiekowi, wywiera wpływ na jego postawę, emocje, przeżycia i zachowania. Dzięki niemu człowiek może uświadomić sobie swą małość, kruchość swojego życia, ponieważ obieg wody w przyrodzie jest nieskończony w porównaniu z przemijalnością życia ludzkiego.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Interpretacja treści Księgi jakości na wybranym przykładzie
Praktyczna interpretacja pomiarów cisnienia
Komunikacja interpersonalna w 2 DO WYSYŁKI
KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA 7
Jadro Ciemnosci interpretacja tytulu
Zakres prawa z patentu Interpretacja zastrzeżeń patentowych2 (uwagi prawnoporównawcze)
interpretacja IS LM
Praca zespolowa z elementami komunikacji interpersonalnej ed wczesn
Atrakcyjność interpersonalna
KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA 3 4 2009
lec6a Geometric and Brightness Image Interpolation 17
Interpolacja funkcjami sklejany Nieznany
1773326047696 KOMUNIKACJA INTERPERSONALNAid 17518
Komunikacja interpersonalna Artykul 4 id 243558
Interpolation

więcej podobnych podstron