Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania:
Wskazuje kierunki zagospodarowania terenu dla obszaru na mapie
Reguluje politykę przestrzenną gminy
Sieć drogowo-uliczna charakteryzująca się niezawodnością:
Zapewnia zdolność ciągłej pracy nawet w przypadku awarii jednego elementu
Nie powinna mieć tzw wąskich gardeł
Budowa drogi międzydzielakowej o wysokim standardzie:
Może wpłynąć na podział zadań przewozowych
Może wpłynąć na rozkład przestrzenny ruchu dla motywacji fakultatywnych
Może powodować ruch wzbudzony
Może zwiększyć pracę przewozową sieci przez zwiększenie zasięgu i odbywanych podróży
Model kompensacyjno-koniunkcyjny oceny wielokryterialnej wariantów rozwoju ukł komunik:
Pozwala wyeliminować warianty nie spełniające nieprzekraczalnych założeń
Sprowadza wartości poszczególnych mierników do jednoznacznego wyniku liczbowego
Dopuszcza możliwość „coś za coś” przy ocenie wariantów
Polityka komunikacyjna w miastach:
Jest najogólniejszym wyrażeniem zbioru zasad i wytycznych rozwoju systemu
Skupia się na całym systemie transportu miejskiego
Wskazuje źródła finansowe na realizację zapisów polityki
Udział podróży nie pieszych w modelu relacyjnym:
Zależy od najmniejszej odległości między źródłem a celem podróży po sieci ruchu pieszego
Rośnie wraz z dystansem do pokonania
Udział ruchu rowerowego wg modelu wiedeńskiego:
Zależy od gęstości sieci rowerowej przypadającej na 1000 mieszkańców
Jest funkcją liniową rosnącą dla rosnącego parametru
Centrum miasta:
Stanowi koncentracje usług handlowych i administracyjnych
Skupia w sobie większość problemów komunikacyjnych miasta
Jest celem podróży ruchu zewnętrznego
Opcja podziału zadań przewozowych „zrównoważonego rozwoju”:
Wspiera komunikację zbiorową
Jest rozsądnie restrykcyjna w stosunku do samochodu
Jest zgodna z zaleceniami UE
W modelu Yomberga wielkość natężenia ruchu między dwoma miastami zależy od:
Odległości między dwoma miastami
Liczby pojazdów użytkowanych w obu miastach z uwzględnieniem podziału na oba miasta
Układ kleszczowy:
Zapewnia elastyczność kompozycyjną kształtowania osiedla
Chroni przed ruchem tranzytowym
Ułatwia segregację ruchu pieszego i kołowego
Podczas etapowania rozbudowy układu zaleca się:
Realizować w pierwszej kolejności elementy obwodowe sieci ulic
W pierwszej kolejności decydować się na warianty dające natychmiastowe efekty a nie po realizacji całości zamierzeń
Stosować metodę małych kroków
Zastosowanie proporcjonalnego rozkładu ruchu:
Oznacza że liczba podróży między rejonami zależy tylko od produkcji i atrakcji tych rejonów
Jest poprawne w małych miastach
Upraszcza obliczenia macierzy rozkładu przestrzennego ruchu
Rozkład ruchu na sieć wg modelu jednej ścieżki:
Można stosować przy bogatej sieci ulicznej
Niedostosowanie przebiegu sieci ulic do wieźby ruchu może skutkować:
Przeciążeniem części ulic z wystąpieniem znacznej rezerwy przepustowości na innych ciągach
Dużymi relacjami skrętnymi na skrzyżowaniach
Skłanianiem do niezgodnego z funkcją wykorzystania ulic niższych klas przez kierowców
W podziale ruchu zmotoryzowanego na komunikację zbiorową i indywidualną:
Uznaje się, że wybór środka zależy od propocji jakości środków
Do zastosowania formuły logicznej należy skalibrować parametry
Dostępność centrum jest charakteryzowana przez:
Przepustowość sieci ulic doprowadzających ruch do centrum z uwzględnieniem wykorzystania ich przez ruch tranzytowy
Zdolności przewozowej komunikacji zbiorowej z uwzględnieniem wykorzystania jej na przejazdy tranzytowe
Układ sieczny:
Zapewnia alternatywność powiązań
Zapewnia dogodność prowadzenia linii komunikacyjnej
Zapewnia możliwość objazdu
Zapewnia większą niezawodność od układu sięgaczowego
Liczba miejsc parkingowych w centrum:
Mniejsza od dostępności centrum skutkuje krążeniem pojazdów po centrum szukających miejsca parkingowego
Mniejsza od chłonności sieci centrum skutkuje krążeniem pojazdów po centrum szukających miejsca parkingowego
Większa od dostępności centrum oznacza niewykorzystanie w optymalny sposób wszystkich miejsc parkingowych
Większa od dostępności centrum może być powodem do rezygnacji z odbycia podróży samochodem do centrum
Brak sprawnej komunikacji zbiorowej w mieście:
Może być przyczyną zmniejszenia dostępności centrum
Jest przeszkodą w utrzymaniu wysokiej wartości miasat
Sprzyja procesowi rozlewnia się miast
W modelu kompensacyjno-koniunkcyjnym oceny wielokryterialnej wariantów rozwoju sieci ulic, kryteria oceny:
O charakterze progowym pozwalają wyeliminować warianty doprowadzenia całej procedury do końca
Są oceniane pod względem stopnia ich spełnienia
Mają wagi sumujące się zawsze do 1
Udział samochodu osobowego w podróżach będzie większy:
Dla podróży o wyższym stopniu pilności
Dla motywacji D-P w przypadku pracy na własny rachunek
Wśród osób o wyższym statusie społecznym i majątkowym
Model ekstrapolacyjny do prognozowania natężeń ruchu może być stosowany:
Tylko dla krótkich okresów czasowych rzędu 10-15 lat
Tylko dla sieci istniejącej
Jeśli w otoczeniu nie zajdą istotne zmiany w zagospodarowaniu terenu
Jeśli nie zajdą istotne zmiany w sieci ulicznej
Układ rastrowy:
Zapewnia alternatywność powiązań
Zapewnia dogodność prowadzenia linii komunikacyjnej
Zapewnia możliwość objazdu
Zapewnia największą niezawodność sieci
Ze względu na aspekt komunikacyjny korzystne jest:
Utrzymanie wysokiej zawartości miasta
Lokalizowanie ośrodków akademickich w pobliżu przystanków linii komunikacji miejskiej
Rezerwacja miejsc pod parkingi strategiczne w dogodnych lokalizacjach miasta
W centrum:
Należy zapewnić dogodny dojazd ruchu źródłowo-docelowego
Należy rozcinać ciągi uliczne celem redukcji ruchu tranzytowego przez obszar
Należy preferować ruch pieszy i niezmotoryzowany
Powinno się wydzielać ulice tylko dla autobusów
Należy zapewnić obsługę wysokoefektywną komunikacją zbiorową ruchu zewnętrznego w przypadku jego dużej zwartości
Jeśli odległości miedzy stronami które trzeba połączyć z drogą o wyższej klasie są niedopuszczalne, można:
Próbować zastosować węzeł zwiększający odległości międzywęzłowe
Zastosować węzeł obejmujący obie ulice
Podłączyć jedną ulicę do drugiej przed węzłem
Brachidacja:
Obrazuje się w wieźbie ruchu
Jest idealizacją oczekiwań połączeń użytkowników
Jest tendencją do powiązań od źródła do celu najkrótszą trasą
W modelu grawitacyjnym funkcja oporu przestrzeni:
Ma postać wykładniczo potęgową
Opór ma wymiar czasu podróży od źródła do celu
Opór może mieć wymiar odległości od źródła do celu liczonej sieci
W szczególnym przypadku jest stała i model grawitacyjny przechodzi w proporcjonalny
Jest uzyskiwana w wyniku kompleksowych badań ruchu
Zasadą ekologiczną kształtowania sieci drogowej jest:
Minimalizowanie przekroczeń miejsc konfliktowych
Ochrona osiedli i centrum przed ruchem tranzytowym
Wspieranie konkurencyjności zbiorowej w stosunku do samochodu
Zachowywanie reliktów dawnej sieci ulic
Nie powinno się zapewniać ciągłości ulic:
Celem eliminacji ruchu tranzytowego
W centrum miasta, ale zapewniając ciągłość linii komunikacji zbiorowej
Ulicy klasy L