Protetyka ćw 6.

Wkłady koronowe

• Mogą stanowić uzupełnienie samodzielne, odbudowujące utraconą część korony zęba, być elementem łączącym filar z przęsłem mostu, bądź też stanowić element samodzielny służący do podparcia na nim protezy stałej lub ruchomej.

• Wykonuje się je przeważnie na zęby trzonowe i przedtrzonowe, rzadko na kły, sporadycznie na siekacze

• Tworzywem wkładów najczęściej jest metal: stopy złota, srebro-pallad, kompozyty i ceramika (techniką CAD/CAM)

Wskazania:

1. Odbudowa zniszczonej części koronowej zęba

2. Odbudowa punktu stycznego

3. Element trwale łączący filar z przęsłem

4. Oparcie dla ciernia w protezie częściowej lub dla niestałego połączenia z przęsłem mostu (wkład we wkładzie- nie wiem o co chodzi)

5. Podbudowa dla korony osłaniającej w przypadku niskiego, stożkowatego filaru

6. Podnoszenie wysokości zwarcia lub po utraceniu kontaktów okluzyjnych

Przeciwwskazania:

1. Duża skłonność do próchnicy

2. Istnienie kilku wypełnień w obrębie zęba, w którym planuje się wykonanie wkładu

3. Duże zniszczenie zęba procesem próchnicowym

4. Zęby martwe (wykonuje się endokorony)

5. Niski filar (jeżeli ma być elementem mostu)

6. Zbyt cienkie ściany otaczające ubytek (możliwość pękania ścian zęba na skutek rozszerzalności termicznej wkładu)

7. Młody wiek pacjenta- uszkodzenie miazgi

Wśród wypełnień lanych wyróżnia się:

WKŁADY (INLAY):

• Odbudowują część powierzchni zgryzowej oraz ewentualnie powierzchnie styczne. Cechą charakterystyczną wkładów jest to, że nie pokrywają powierzchni zgryzowej

• Nie zajmuje całej powierzchni żującej, ale może obejmować powierzchnie styczne. Najlepiej modelować metodą bezpośrednią

NAKŁADY (ONLAY)

• Odbudowują całą powierzchnię zgryzową i obie powierzchnie styczne, guzki zębowe

• Są ścięte mniej lub bardziej stromym wewnętrznym skosem

• Wykonuje się stopień na powierzchniach stycznych

• Zmodyfikowany wkład pokrywający całą powierzchnię okluzyjną zęba, dzięki czemu zapobiega koncentracji nacisków okluzyjnych

WYPEŁNIENIA LANE WZMACNIANIE ĆWIEKAMI (PINLAY)

• Ćwieki są odlewane razem z wypełnieniem i stanowią dodatkową retencję.

• Mogą być łączone z każdym rodzajem wypełnienia lanego

NADKŁAD (OVERLAY)

• Odbudowują całą powierzchnie zgryzową, obie styczne

• Guzki zęba są ścięte połączonym zewnętrznym i wewnętrznym skosem.

OGÓLNE ZASADY SZLIFOWANIA:

• Dno ubytku nie może być szersze niż wlot

• Dno z dużą powierzchnią i prostopadłe do kierunku działania sił na wkład, płaskie

• Ściany równoległe lub rozbieżne w kierunku brzegu siecznego/powierzchni żującej

• Ściany gładkie bez podcięć i miejsc podpadających- podcieni

• Wkład musi mieć jeden tor wprowadzania

• Zachowanie proporcji między głębokością a pozostałymi wymiarami ubytku (możliwość wyważenia)

• Poprawka Blacka- ścięcie ścian u wylotu pod kątem w celu zwiększenia powierzchni szkliwa

• Dodatkowe umocowanie (nacięcia, rowki)

Odpowiednią retencję zapewnia:

-równoległość ścian bocznych

-płaskie dno ubytku o możliwie dużej powierzchni

-możliwość zastosowania ćwieków

Wraz z rozbieżnością ścian w kierunku zarysu poprawia się możliwość wprowadzenia wkładu, jednocześnie zmniejsza się jego retencja i stabilność

Opracowanie ubytku pod wkład koronowy:

• Różnice w opracowaniu ubytku występują w zależności od jego usytuowania w zębie

• Ubytek kształtuje się zgodnie z ogólnymi zasadami

• Zachowanie lekkiej rozbieżności ścian względem dna ubytku

• Typowy wkład (inlay) można wykonać tylko jeżeli ubytek na powierzchni zgryzowej nie przekracza 1/3 w wymiarze językowo-przedsionkowym. Przy większym zniszczeniu ściany boczne są osłabione i lepiej nakład lub nadkład

• Przejście ścian dokomorowych pionowych w poziome należy lekko zaokrąglić lub nadać mu kształt ukośny

OPRACOWANIE UBYTKU POD WKŁAD KORONOWY cd:

• Najlepsze warunki istnieją, jeżeli kąt zawarty między ścianami bocznymi a płaskim dnem wynosi 95°, nie może być większy niż 105°

• Zarys ubytku powinien przebiegać w miejscach dostępnych dla zabiegów higienizacyjnych

• Brzegi ubytku celem zapewnienia dobrej styczności brzeżnej powinny być poprowadzone po kątem 45° w stosunku do toru wprowadzania wkładu

• Ściana dodziąsłowa jest płaska i ustawiona prostopadle lub lekko skośnie pochylona do ściany dokomorowej pionowej

MODELOWANIE WKŁADU W WOSKU:

1. Bezpośrednie

2. Pośrednie

Bezpośrednie- w japie

• Ubytki złożone zamienia się na proste z użyciem odpowiedniej kształtki i klinów uszczelniających

• Dokładne wypełnienie ubytku- zwilżonego wodą destylowaną uplastycznionym woskiem odlewniczym

• Wymodelowanie w wosku powierzchni zgryzowej tak, aby jak najdokładniej odtworzyć warunki anatomiczne

• Po stwardnieniu wosku wtapia się w niego rozgrzany sztyft, który służy jako uchwyt do wyjęcia modelu z ubytku (w pracowni jako kanał)

• Przesłanie do pracowni, gdzie odlewnictwo

Pracochłonne, wymaga precyzji i polecany w ubytkach klasy I

Pośrednie- lepsze

• Lekarz wykonuje wycisk dwuwarstwowy masami plastycznymi (wycisk obejmuje ząb z ubytkiem i zęby z nim sąsiadujące) oprócz tego pomocniczy przeciwzgryz i kęsek

• Wyciski przesyła się technikom z pozdrowieniami, tylko wtedy wymodelują i odleją nam wkład

• Ubytek wypełnia się fleczerem

• Otrzymany gotowy wkład dokładnie sprawdza się przez dopasowanie ubytku, po czym mocuje się go za pomocą cementu

• Przed zacementowaniem przemycie wodą destylowaną lub solą fizjologiczną, wkład alkoholem i dokładnie się osusza

PODKŁAD:

-manipulowanie (wycisk, modelowanie, wypełnienie fleczerem) w ubytku wymaga dobrze osadzonego podkładu

-najlepsze glassjonomerowe

-w ubytkach głębokich podkłady podwójne

WADY:

• Z czasem powstaje szczelina związana z osadzaniem wkładu za pomocą cementu

• Jeżeli metalowe, to nieestetyczne

ZALETY:

• Stabilność kształtu

• Odporność na ścieranie i korozję

W domciu:

Licówki- jak opracowujemy zebuszek pod licówkę, jak ją wykonujemy od strony technicznej