Politechnika Wrocławska Studia magisterskie dzienne
Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego Rok akademicki 2007/2008
Instytut Geotechniki i Hydrotechniki Rok studiów II, Semestr IV
Zakład Geomechaniki i Budownictwa Podziemnego
Ćwiczenie laboratoryjne
Z Mechaniki Gruntów
ANALIZA MAKROSKOPOWA GRUNTU
Wykonała: Agnieszka Kubis
Prowadzący: DR INŻ. MAREK KAWA
Wrocław 02.11.2008
WSTĘP TEORETYCZNY
Metoda makroskopowa polega na przybliżonym określeniu rodzaju, nazwy, niektórych cech fizycznych oraz stanu badanego gruntu bez użycia przyrządów. Stosuje się ją w terenie oraz jako badania wstępne w laboratorium.
Przy pomocy analizy makroskopowej oznacza się następujące cechy gruntów:
a). Rodzaj i nazwa gruntu.
b). Stan fizyczny gruntów spoistych
c). Barwa, przewarstwienia, zanieczyszczenia, domieszki.
d). Wilgotność (stan zawilgocenia).
e). Zawartość węglanu wapnia (CaCO3),
Metody stosowane przy analizie makroskopowej:
Próba wałeczkowania.
Polega na rozwałkowywaniu kulki o średnicy 7mm w palcach do wałka o średnicy 3mm. Ilość wałeczków po zrobieniu których próbka rozsypie się pozwala na określenie stanu gruntu (posługujemy się tutaj normą PN-88/B-04481). Zachowywanie się próbki podczas badania (pęknięcia, połysk) to możliwość oceny rodzaju gruntu. Do oznaczenia tej ostatniej cechy należy wykonać również:
Próbę rozmakania.
Z próbki pobiera się grudkę o średnicy 15-20mm, kładzie na sicie kwadratowym o oczkach i zanurza w wodzie. Mierzymy w tym przypadku czas przejścia próbki przez sito.
Próba rozcierania.
Przydatna, podobnie jak metoda powyższa, do określenia rodzaju gruntu. Polega na rozcieraniu grudki między palcami zanurzonymi w wodzie. Następnie należy ocenić ile piasku pozostało między palcami:
dużo (wtedy grunt należy do grupy I),
pojedyncze ziarna (grupa II),
wcale (grupa III).
Opis barwy należy określać na przełamie bryłki. Należy zwrócić uwagę na to, by badana próbka była o wilgotności naturalnej.
Wilgotność.
Do określenia tej cechy należy posłużyć się wytycznymi:
Grunt suchy: grudka przy lekkim nacisku pęka (rozpada się w pył)
Grunt mało wilgotny: grudka pod naciskiem odkształca się plastycznie, brak śladów wilgoci
Grunt wilgotny: papier filtracyjny staje się wilgotny przy kontakcie z gruntem
Mokry: po ściśnięciu próbki ścieka z niej woda
Nawodniony: woda spływa grawitacyjnie z próbki
Zawartość CaCO3.
Stosujemy 20% kwas HCl, oceniamy gwałtowność i czas reakcji (wydzielanie się gazu).
Dla gruntów sypkich nie można wykonać niektórych z powyższych badań, ale nie zawsze są one potrzebne (np. Rodzaj gruntu oceniamy wzrokowo).
3. WNIOSKI
Do rozpoznania i analizy makroskopowej mieliśmy 2 próbki gruntu:
I próbka:
Po dokładnych oględzinach barwę pierwszej próbki gruntu można opisać jako brązową
Grunt wyznaczony do badania pękał już podczas pierwszego wałeczkowania. Pęknięcia występujące w tym gruncie były spękaniami poprzecznymi, od początku wałeczkowania zauważalny był brak połysku. Pozwala to na określenie stanu gruntu jako twardoplastyczny, a spoistości gruntu jako średnio spoisty
Podczas próby rozcierania wyczuwalne były zaledwie pojedyncze ziarna piasku, zatem zawartość frakcji piaskowej jest poniżej 30 %
Połączenie wyników tych badań pozwala nam na określenie nazwy gruntu jako Glina Pylasta
Badana próbka gruntu po skropieniu 20% roztworem węglanu wapnia burzyła intensywnie lecz krótko, zatem oznacza to, że możemy określić ją jako wapnistą (III klasa)
Grunt w naszym badaniu był mało wilgotny, gdyż grudka gruntu przy zgniataniu odkształcała się plastycznie, lecz papier ani ręka przyłożona do gruntu nie stały się wilgotne
II próbka:
Po oględzinach barwę drugiej próbki gruntu można opisać jako jasnożółto- brązową
Zawartość frakcji żwirowej można określić na 10-15 %
Nazwa gruntu – Piasek
Badana próbka gruntu po skropieniu 20% roztworem węglanu wapnia burzyła nieznacznie-słabo i krótko zatem oznacza to, że możemy określić ją jako słabo wapnistą (II klasa)
Grunt w naszym badaniu był suchy, gdyż nie wykazywał śladu wilgoci, a przy przesypywaniu kurzył się