Istnieją dwa zasadnicze dystanse: dystans i półdystans. Ich znajomość jest dla boksera nieodzowna, dlatego, żeby mógł lepiej orientować się i działać w sytuacji bojowej, ponieważ warunki walki w tych dystansach są różne.
DYSTANS
Na początku nauki boksu przyswaja się wszystkie techniczne środki, stosowane w walce na dystans. Dystans określa się odległością, z której bokser, pozostający w pozycji bokserskiej, wykonawszy krok do przodu, może dosięgnąć przeciwnika ciosem. Obliczenie dystansu przy szybkim tempie walki, pełnej różnych niespodzianek - jest jednym z najtrudniejszych nawyków, nabywanym jedynie dzięki długotrwałej praktyce w ćwiczebnych walkach. Bokser, umiejący obliczać dystans dla swoich ciosów, posiada więcej możliwości zadawania ich dokładnie i z potrzebną siłą. Będąc od przeciwnika w odległości ciosu z krokiem w przód, bokser znajduje odpowiednie momenty dla przeprowadzenia rozstrzygających akcji. W walce na dystans cały ciężar walki spada na lewą rękę. Tą ręką bokser nawiązuje walkę za pomocą markowanych, rozmyślnie nie doprowadzonych do końca ciosów, nią też rozpoczyna atak, i stopując, zatrzymuje ataki przeciwnika.
Prawą ręką zadaje się ciosy tylko w łych wypadkach, kiedy powstała luka w obronie przeciwnika. Cios prawą ręką, zadawany z bocznej pozycji, odbywa dłuższą drogę, niż cios lewą ręką. Dlatego też trudno jest zadawać często ciosy prawą ręką. Prócz tego, w wypadku chybienia, lutów i głowa boksera odsłaniają się. Wszystko to oznacza, że, aby mieć możność częściej zadawać ciosy prawą ręką, należy je przygotowywać, zmniejszając szczelność obrony przeciwnika markowanymi akcjami, a także, należy wciąż pamiętać o asekuracji przed ciosami przeciwnika. W czasie walki bokser trzyma się dalekiego dystansu ze względów taktycznych w tych wypadkach, kiedy dążąc do ułatwienia sobie obrony, chce w większym stopniu zabezpieczyć siebie przed ciosami przeciwnika i wykorzystać swoją przewagę w szybkości poruszania się po ringu. Każdy bokser określa dystans w sposób indywidualny, odpowiednio do długości swoich rąk, wzrostu i długości kroku. Wielkie znaczenie dla obliczenia dystansu posiada szybkość reakcji i ruchów, a także odpowiednia ocena właściwości przeciwnika i jego taktyki.
PÓŁDYSTANS
Półdystans - jest to odległość do przeciwnika, z której można zadawać ciosy bez kroku w przód. Zmiana odległości między przeciwnikami zawsze wpływa na charakter i warunki walki. Bliższa odległość czyni warunki walki ostrzejszymi, bowiem w dystansie bokserzy znajduje) się jeden od drugiego w odległości ciosu z krokiem w przód i obronić się od ciosu łatwiej, niż od szybkich, krótkich ciosów w półdystansie.
W półdystansie przeciwnicy muszą bardziej koncentrować swoją uwagę, aby we właściwym czasie i bardzo szybko bronić się i wybierać moment dla zadania ciosu, gdy tymczasem w walce na dystans przeciwnicy czują się bardziej swobodnie i mają możność manewrować, pozostając w ciągłym ruchu. Półdystans jest najdogodniejszy dla nawiązania walki; daje możność zadawania bez przerwy ciosów z obu rąk. Wielu bokserów uznaje ten właśnie dystans za podstawowy i właściwy dla siebie. Na to, żeby móc prowadzić stale walkę w tym dystansie, trzeba być mistrzem naprawdę dużej klasy.
Obliczać odległość' w walce na półdystans trzeba specjalnie dokładnie. Niedokładność przy obliczaniu dystansu, niedbałe ruchy w bezpośredniej bliskości przeciwnika, nierzadko doprowadzają do "przypadkowych" uderzeń głową i w następstwie do kontuzji (skaleczenia, pęknięcia łuku brwiowego itp.). Jako rzecz specjalnie ważną należy podkreślić, że pozostający w zwartej pozycji bokser nie może wysuwać głowy do przodu poza linię pionową, poprowadzoną w górę od czubków palców znajdującej się w przedzie nogi. Nauczyciel boksu powinien stale troszczyć się o to, by nauczyć boksera prawidłowo obliczać dystans w walce.
Obowiązujące przepisy zabraniają bokserom opierać się o siebie głowami w walce w zwarciu, popychać się, obchwytywać się wzajemnie, przesuwać ręce za boczną część tułowia przeciwnika. Wszystko to przeobraziło współczesną technikę i taktykę walki w bliskim dystansie i odbiło się na walce w zwarciu - bokserzy odsunęli się nieco od siebie. Dlatego też znikła konieczność rozróżniania średniego i bliskiego dystansu (półdystansu i zwarcia).
W półdystansie bokser może stosować długie i krótkie ciosy, bez konieczności wykonania kroku w przód. Zadaje się długie i krótkie ciosy, przy czym bokser reguluje odległość od przeciwnika zginając mniej lub więcej ręce, ruchami tułowia, przemieszczając opór z nogi na nogę, a także wykonując odchylenia i stosując niewielkie kroki po to, by podążać za przeciwnikiem lub oddalać się od niego.
Klasyfikacja technicznych środków boksu ma na celu: wykazać zasadnicze ciosy i obrony i podzielić je wg rodzajów, wychodząc z założenia podobieństwa cech technicznych; określić odmiany ciosów i obron, jakie mogą zaistnieć w najróżniejszych warunkach walki ustanowić w nich określony (przejrzysty) porządek dla pracy wychowawczej.
Klasyfikacja i terminologia ciosów i obron polega na podziale ich wg różnic w strukturze ruchu; sama nazwa ciosu bąd� obrony określa charakter ruchu - "cios z dołu", "obrona odchyleniem" itp.