Style kierowania;

Autokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: centralizacją władzy, przewagą decyzji jedoosobowych, poleceń służbowych i kar, stosunkowo dużym dystansem w kontaktach z podwładnymi, brakiem uczestnictwa przełożonego w realizacji zadań grupowych; skutkiem jest duża ilość wykonanej pracy, ale o niskiej jakości i oryginalności; często pojawia się apatia i agresja; po opuszczeniu grupy przez kierownika podwładni zwykle obniżają tempo pracy lub nawet ją przerywają;

Demokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: decentralizacją władzy, współudziałem podwładnego w podejmowaniu decyzji, przewagą nagród w motywowaniu, brakiem dystansu w układzie przełożony - podwładny, uczestnictwem kierownika w pracach jego zespołu; skutkiem jest w większości przypadków mniejsza ilość wykonanej pracy, jednak o wyższej jakości, bardziej oryginalne. Kontakty interpersonalne nacechowane są życzliwością.

Nieingerujący - kierownik nieingerujący pozostawia członkom grupy dużą swobodę w planowaniu i organizowaniu działań. Sam stara się nie podejmować żadnych decyzji. Nie uczestniczy w pracach grupy, nie motywuje ani nie kontroluje jej członków; towarzyszy często niewielka ilość i zła jakość wykonanej pracy; uczestnicy są często sfrustrowani z powodu pozostawienia ich samym sobie, sprzyja to tworzeniu się nieformalnej struktury grupy i przejęciu kontroli nad zachowaniami przez autokratycznego przywódcę.

KONCEPCJA BLAKE I MOUNTONA (4 typy podstawowe) nie ingerujący (stoi obok, przygląda się rozwojowi sytuacji, działa dopiero gdy musi), integratywny (troska o personel, jego potrzeby, emocje i nastroje; doskonały kształt), dyrektywny (autokrata, kieruje się tylko wykonaniem zadania, nie obchodzi go personel), idealny (nastawiony na personel i wykonanie zadania). Najczęściej stosowany jest przeciętny (pośredni)

Style kierowania Reddin 1978 wg troski o produkcję, podwładnych, efektywność wykonanych zadań). Style mniej efektywne (dezerter, autokrata, misjonarz, kompromista). Style podstawowe (separujący się, poświęcający się, towarzyski, zintegrowany). Style bardziej efektywne (biurokrata, życzliwy autokrata, rozwojowiec, administrator).

Style kierowania;

Autokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: centralizacją władzy, przewagą decyzji jedoosobowych, poleceń służbowych i kar, stosunkowo dużym dystansem w kontaktach z podwładnymi, brakiem uczestnictwa przełożonego w realizacji zadań grupowych; skutkiem jest duża ilość wykonanej pracy, ale o niskiej jakości i oryginalności; często pojawia się apatia i agresja; po opuszczeniu grupy przez kierownika podwładni zwykle obniżają tempo pracy lub nawet ją przerywają;

Demokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: decentralizacją władzy, współudziałem podwładnego w podejmowaniu decyzji, przewagą nagród w motywowaniu, brakiem dystansu w układzie przełożony - podwładny, uczestnictwem kierownika w pracach jego zespołu; skutkiem jest w większości przypadków mniejsza ilość wykonanej pracy, jednak o wyższej jakości, bardziej oryginalne. Kontakty interpersonalne nacechowane są życzliwością.

Nieingerujący - kierownik nieingerujący pozostawia członkom grupy dużą swobodę w planowaniu i organizowaniu działań. Sam stara się nie podejmować żadnych decyzji. Nie uczestniczy w pracach grupy, nie motywuje ani nie kontroluje jej członków; towarzyszy często niewielka ilość i zła jakość wykonanej pracy; uczestnicy są często sfrustrowani z powodu pozostawienia ich samym sobie, sprzyja to tworzeniu się nieformalnej struktury grupy i przejęciu kontroli nad zachowaniami przez autokratycznego przywódcę.

KONCEPCJA BLAKE I MOUNTONA (4 typy podstawowe) nie ingerujący (stoi obok, przygląda się rozwojowi sytuacji, działa dopiero gdy musi), integratywny (troska o personel, jego potrzeby, emocje i nastroje; doskonały kształt), dyrektywny (autokrata, kieruje się tylko wykonaniem zadania, nie obchodzi go personel), idealny (nastawiony na personel i wykonanie zadania). Najczęściej stosowany jest przeciętny (pośredni)

Style kierowania Reddin 1978 wg troski o produkcję, podwładnych, efektywność wykonanych zadań). Style mniej efektywne (dezerter, autokrata, misjonarz, kompromista). Style podstawowe (separujący się, poświęcający się, towarzyski, zintegrowany). Style bardziej efektywne (biurokrata, życzliwy autokrata, rozwojowiec, administrator).

Style kierowania;

Autokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: centralizacją władzy, przewagą decyzji jedoosobowych, poleceń służbowych i kar, stosunkowo dużym dystansem w kontaktach z podwładnymi, brakiem uczestnictwa przełożonego w realizacji zadań grupowych; skutkiem jest duża ilość wykonanej pracy, ale o niskiej jakości i oryginalności; często pojawia się apatia i agresja; po opuszczeniu grupy przez kierownika podwładni zwykle obniżają tempo pracy lub nawet ją przerywają;

Demokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: decentralizacją władzy, współudziałem podwładnego w podejmowaniu decyzji, przewagą nagród w motywowaniu, brakiem dystansu w układzie przełożony - podwładny, uczestnictwem kierownika w pracach jego zespołu; skutkiem jest w większości przypadków mniejsza ilość wykonanej pracy, jednak o wyższej jakości, bardziej oryginalne. Kontakty interpersonalne nacechowane są życzliwością.

Nieingerujący - kierownik nieingerujący pozostawia członkom grupy dużą swobodę w planowaniu i organizowaniu działań. Sam stara się nie podejmować żadnych decyzji. Nie uczestniczy w pracach grupy, nie motywuje ani nie kontroluje jej członków; towarzyszy często niewielka ilość i zła jakość wykonanej pracy; uczestnicy są często sfrustrowani z powodu pozostawienia ich samym sobie, sprzyja to tworzeniu się nieformalnej struktury grupy i przejęciu kontroli nad zachowaniami przez autokratycznego przywódcę.

KONCEPCJA BLAKE I MOUNTONA (4 typy podstawowe) nie ingerujący (stoi obok, przygląda się rozwojowi sytuacji, działa dopiero gdy musi), integratywny (troska o personel, jego potrzeby, emocje i nastroje; doskonały kształt), dyrektywny (autokrata, kieruje się tylko wykonaniem zadania, nie obchodzi go personel), idealny (nastawiony na personel i wykonanie zadania). Najczęściej stosowany jest przeciętny (pośredni)

Style kierowania Reddin 1978 wg troski o produkcję, podwładnych, efektywność wykonanych zadań). Style mniej efektywne (dezerter, autokrata, misjonarz, kompromista). Style podstawowe (separujący się, poświęcający się, towarzyski, zintegrowany). Style bardziej efektywne (biurokrata, życzliwy autokrata, rozwojowiec, administrator).

Style kierowania;

Autokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: centralizacją władzy, przewagą decyzji jedoosobowych, poleceń służbowych i kar, stosunkowo dużym dystansem w kontaktach z podwładnymi, brakiem uczestnictwa przełożonego w realizacji zadań grupowych; skutkiem jest duża ilość wykonanej pracy, ale o niskiej jakości i oryginalności; często pojawia się apatia i agresja; po opuszczeniu grupy przez kierownika podwładni zwykle obniżają tempo pracy lub nawet ją przerywają;

Demokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: decentralizacją władzy, współudziałem podwładnego w podejmowaniu decyzji, przewagą nagród w motywowaniu, brakiem dystansu w układzie przełożony - podwładny, uczestnictwem kierownika w pracach jego zespołu; skutkiem jest w większości przypadków mniejsza ilość wykonanej pracy, jednak o wyższej jakości, bardziej oryginalne. Kontakty interpersonalne nacechowane są życzliwością.

Nieingerujący - kierownik nieingerujący pozostawia członkom grupy dużą swobodę w planowaniu i organizowaniu działań. Sam stara się nie podejmować żadnych decyzji. Nie uczestniczy w pracach grupy, nie motywuje ani nie kontroluje jej członków; towarzyszy często niewielka ilość i zła jakość wykonanej pracy; uczestnicy są często sfrustrowani z powodu pozostawienia ich samym sobie, sprzyja to tworzeniu się nieformalnej struktury grupy i przejęciu kontroli nad zachowaniami przez autokratycznego przywódcę.

KONCEPCJA BLAKE I MOUNTONA (4 typy podstawowe) nie ingerujący (stoi obok, przygląda się rozwojowi sytuacji, działa dopiero gdy musi), integratywny (troska o personel, jego potrzeby, emocje i nastroje; doskonały kształt), dyrektywny (autokrata, kieruje się tylko wykonaniem zadania, nie obchodzi go personel), idealny (nastawiony na personel i wykonanie zadania). Najczęściej stosowany jest przeciętny (pośredni)

Style kierowania Reddin 1978 wg troski o produkcję, podwładnych, efektywność wykonanych zadań). Style mniej efektywne (dezerter, autokrata, misjonarz, kompromista). Style podstawowe (separujący się, poświęcający się, towarzyski, zintegrowany). Style bardziej efektywne (biurokrata, życzliwy autokrata, rozwojowiec, administrator).

Style kierowania;

Autokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: centralizacją władzy, przewagą decyzji jedoosobowych, poleceń służbowych i kar, stosunkowo dużym dystansem w kontaktach z podwładnymi, brakiem uczestnictwa przełożonego w realizacji zadań grupowych; skutkiem jest duża ilość wykonanej pracy, ale o niskiej jakości i oryginalności; często pojawia się apatia i agresja; po opuszczeniu grupy przez kierownika podwładni zwykle obniżają tempo pracy lub nawet ją przerywają;

Demokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: decentralizacją władzy, współudziałem podwładnego w podejmowaniu decyzji, przewagą nagród w motywowaniu, brakiem dystansu w układzie przełożony - podwładny, uczestnictwem kierownika w pracach jego zespołu; skutkiem jest w większości przypadków mniejsza ilość wykonanej pracy, jednak o wyższej jakości, bardziej oryginalne. Kontakty interpersonalne nacechowane są życzliwością.

Nieingerujący - kierownik nieingerujący pozostawia członkom grupy dużą swobodę w planowaniu i organizowaniu działań. Sam stara się nie podejmować żadnych decyzji. Nie uczestniczy w pracach grupy, nie motywuje ani nie kontroluje jej członków; towarzyszy często niewielka ilość i zła jakość wykonanej pracy; uczestnicy są często sfrustrowani z powodu pozostawienia ich samym sobie, sprzyja to tworzeniu się nieformalnej struktury grupy i przejęciu kontroli nad zachowaniami przez autokratycznego przywódcę.

KONCEPCJA BLAKE I MOUNTONA (4 typy podstawowe) nie ingerujący (stoi obok, przygląda się rozwojowi sytuacji, działa dopiero gdy musi), integratywny (troska o personel, jego potrzeby, emocje i nastroje; doskonały kształt), dyrektywny (autokrata, kieruje się tylko wykonaniem zadania, nie obchodzi go personel), idealny (nastawiony na personel i wykonanie zadania). Najczęściej stosowany jest przeciętny (pośredni)

Style kierowania Reddin 1978 wg troski o produkcję, podwładnych, efektywność wykonanych zadań). Style mniej efektywne (dezerter, autokrata, misjonarz, kompromista). Style podstawowe (separujący się, poświęcający się, towarzyski, zintegrowany). Style bardziej efektywne (biurokrata, życzliwy autokrata, rozwojowiec, administrator).

Style kierowania;

Autokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: centralizacją władzy, przewagą decyzji jedoosobowych, poleceń służbowych i kar, stosunkowo dużym dystansem w kontaktach z podwładnymi, brakiem uczestnictwa przełożonego w realizacji zadań grupowych; skutkiem jest duża ilość wykonanej pracy, ale o niskiej jakości i oryginalności; często pojawia się apatia i agresja; po opuszczeniu grupy przez kierownika podwładni zwykle obniżają tempo pracy lub nawet ją przerywają;

Demokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: decentralizacją władzy, współudziałem podwładnego w podejmowaniu decyzji, przewagą nagród w motywowaniu, brakiem dystansu w układzie przełożony - podwładny, uczestnictwem kierownika w pracach jego zespołu; skutkiem jest w większości przypadków mniejsza ilość wykonanej pracy, jednak o wyższej jakości, bardziej oryginalne. Kontakty interpersonalne nacechowane są życzliwością.

Nieingerujący - kierownik nieingerujący pozostawia członkom grupy dużą swobodę w planowaniu i organizowaniu działań. Sam stara się nie podejmować żadnych decyzji. Nie uczestniczy w pracach grupy, nie motywuje ani nie kontroluje jej członków; towarzyszy często niewielka ilość i zła jakość wykonanej pracy; uczestnicy są często sfrustrowani z powodu pozostawienia ich samym sobie, sprzyja to tworzeniu się nieformalnej struktury grupy i przejęciu kontroli nad zachowaniami przez autokratycznego przywódcę.

KONCEPCJA BLAKE I MOUNTONA (4 typy podstawowe) nie ingerujący (stoi obok, przygląda się rozwojowi sytuacji, działa dopiero gdy musi), integratywny (troska o personel, jego potrzeby, emocje i nastroje; doskonały kształt), dyrektywny (autokrata, kieruje się tylko wykonaniem zadania, nie obchodzi go personel), idealny (nastawiony na personel i wykonanie zadania). Najczęściej stosowany jest przeciętny (pośredni)

Style kierowania Reddin 1978 wg troski o produkcję, podwładnych, efektywność wykonanych zadań). Style mniej efektywne (dezerter, autokrata, misjonarz, kompromista). Style podstawowe (separujący się, poświęcający się, towarzyski, zintegrowany). Style bardziej efektywne (biurokrata, życzliwy autokrata, rozwojowiec, administrator).

Style kierowania;

Autokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: centralizacją władzy, przewagą decyzji jedoosobowych, poleceń służbowych i kar, stosunkowo dużym dystansem w kontaktach z podwładnymi, brakiem uczestnictwa przełożonego w realizacji zadań grupowych; skutkiem jest duża ilość wykonanej pracy, ale o niskiej jakości i oryginalności; często pojawia się apatia i agresja; po opuszczeniu grupy przez kierownika podwładni zwykle obniżają tempo pracy lub nawet ją przerywają;

Demokratyczny - sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnego, charakteryzujący się: decentralizacją władzy, współudziałem podwładnego w podejmowaniu decyzji, przewagą nagród w motywowaniu, brakiem dystansu w układzie przełożony - podwładny, uczestnictwem kierownika w pracach jego zespołu; skutkiem jest w większości przypadków mniejsza ilość wykonanej pracy, jednak o wyższej jakości, bardziej oryginalne. Kontakty interpersonalne nacechowane są życzliwością.

Nieingerujący - kierownik nieingerujący pozostawia członkom grupy dużą swobodę w planowaniu i organizowaniu działań. Sam stara się nie podejmować żadnych decyzji. Nie uczestniczy w pracach grupy, nie motywuje ani nie kontroluje jej członków; towarzyszy często niewielka ilość i zła jakość wykonanej pracy; uczestnicy są często sfrustrowani z powodu pozostawienia ich samym sobie, sprzyja to tworzeniu się nieformalnej struktury grupy i przejęciu kontroli nad zachowaniami przez autokratycznego przywódcę.

KONCEPCJA BLAKE I MOUNTONA (4 typy podstawowe) nie ingerujący (stoi obok, przygląda się rozwojowi sytuacji, działa dopiero gdy musi), integratywny (troska o personel, jego potrzeby, emocje i nastroje; doskonały kształt), dyrektywny (autokrata, kieruje się tylko wykonaniem zadania, nie obchodzi go personel), idealny (nastawiony na personel i wykonanie zadania). Najczęściej stosowany jest przeciętny (pośredni)

Style kierowania Reddin 1978 wg troski o produkcję, podwładnych, efektywność wykonanych zadań). Style mniej efektywne (dezerter, autokrata, misjonarz, kompromista). Style podstawowe (separujący się, poświęcający się, towarzyski, zintegrowany). Style bardziej efektywne (biurokrata, życzliwy autokrata, rozwojowiec, administrator).

---