mnemotechnik
Stosowanie strategii pamięciowych wymaga korzystania z wyobraźni i skojarzeń. To konieczny warunek aby stworzyć niezapomniane obrazy na ekranie umysłu, cechujące się barwnością, humorem, przesadą, zmysłowością a nawet dramatyzmem. Tworzenie żywego obrazu powinno zawierać jak najwięcej elementów, które cechują:
obrazy pozytywne,
kolor, barwa,
akcja, ruch,
humor,
związki,
przesada (wielkie, małe),
numeracja, liczby,
szczegóły,
synestezja (wrażenia zmysłowe),
erotyka,
porządek, kolejność,
niepowtarzalność,
ja w obrazie.
Najbardziej popularne mnemotechniki to:
Łańcuchowa Metoda Skojarzeniowa (ŁMS)
Zakładkowa Metoda Zapamiętania (ZMZ)
Zakładki obrazowe
Zakładki osobiste
Zakładki alfabetyczne
Rymowanki Liczbowe
Zakładki mieszkaniowe (Pokój Rzymski)
Inne
Technika Słów Zastępczych (TSZ)
Zastosowanie mnemotechnik w życiu codziennym
Właściwe wykorzystanie technik pamięciowych nie tylko poprawia wykorzystywanie pamięci, ale zwiększa potencjał twórczy. Lepsza pamięć i większa kreatywność poprawiają ogólną skuteczność umysłu oraz polepszają przyswajanie wiedzy z nowej dziedziny. Dynamiczna synergia prawej i lewej półkuli daje naprawdę zadziwiające rezultaty. W dzisiejszych czasach musimy zapamiętać tysiące numerów (PESEL, NIP, REGON, numer konta bankowego itp.), ważnych dat (rocznicy ślubu, imieniny, urodziny itp.), numerów telefonu (do rodziny, pracy, znajomych). Oczywiście można to wszystko zapisać w kalendarzu, laptopie, na małych karteczkach lub w jakiś inny sposób. Jednak są minusy takiego łatwego sposobu zapamiętania. Na przykład gdy jesteśmy poza domem, np. na przyjęciu towarzyskim i bardzo potrzebujemy numeru znajomego, a na takie spotkanie nie zabraliśmy kalendarza, i co wtedy? Albo gdy mamy naprawdę ciężki dzień w pracy, szef ciągle czegoś chce, więc nawet nie mamy czasu zajrzeć do kalendarza, a w domu czeka żona z uroczystą kolacją bo właśnie mija 5 rocznica ślubu, a tu ani kwiatów, ani prezentu, po prostu porażka. Dlatego polecam wszystkim nieco trudniejszą drogę. Owszem opanowanie i sprawne posługiwanie się strategiami pamięciowymi zajmuje trochę czasu, ale naprawdę warto go poświęcić bo w efekcie końcowym jest to wielokrotne zaoszczędzenie czasu i wysiłku.
Niektórzy uważają, że techniki pamięciowe są dobre tylko dla uczniów i studentów, ale to nieprawda, w pracy czy życiu codziennym umiejętne posługiwanie się nimi znacznie poprawia jakość życia. Jesteśmy bardziej pewni siebie, szczęśliwsi, po prostu czujemy, ze mamy głowę na karku i nikt nas nie zaskoczy. Polecam też efektywne zapisywanie notatek w postaci Mapy Myśli, oraz szybkie czytanie.
Neurokinezjologiczna Terapia Taktylna™
Terapia taktylna stymuluje zmysł dotyku. Wrażenia dotykowe docierają do mózgu ze wszystkich obszarów skóry i pobudzają wiele poziomów i obszarów mózgu. Uczucie, że jest się dotykanym, zwiększa produkcję specyficznego hormonu w mózgu: Nerwowego Czynnika Wzrostu (NCW), który podwyższa aktywność układu nerwowego. W terapii taktylnej stymulujemy procesy akceptacji, dojrzewania, sensorycznej i sensomotorycznej integracji, oraz produkowania nerwowego czynnika wzrostu.
Kurs przeznaczony jest dla:
- terapeutów, którzy chcą poszerzyć swój warsztat o w\w metody,
- rodziców i opiekunów osób niepełnosprawnych pragnących na codzień pomagać swoim podopiecznym
Warunkiem uczestnictwa w kursie jest wykształcenie minimum średnie.
Terapia taktylna TM - jej twórcą jest dr Swietłana Masgutowa, która swoją koncepcję oparła na badaniach, doświadczeniu i wynikach wieloletniej pracy. Metoda neurokinezjologicznej terapii taktylnej pełni istotną rolę w stymulacji i rozwoju naturalnych mechanizmów wspierających funkcjonowanie systemu ciało-mózg i jest skutecznie wykorzystywana zarówno u dzieci jak i dorosłych podczas pracy z:
- porażeniami mózgowymi,
- autyzmem,
- zachowaniami agresywnymi,
- lękami i fobiami,
- opóźnieniami w rozwoju umysłowym,
- nadpobudliwością psychoruchową,
- trudnościami w nauce,
- zaburzeniami mowy,
Neurokinezjologiczna terapia taktylna TM proponuje techniki masażu i stymulacji skóry, które wpływają na rozwój funkcji półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu. Założeniem metody jest uruchomienie naturalnych mechanizmów rozwoju i samoregulacji organizmu. Techniki te wykorzystują specjalny dotyk i stymulację, co reguluje:
• integrację odruchów,
• zakres napięcia mięśniowego,
• integrację sensomotoryczną,
• świadomość kinestetyczną.
Pośrednio terapia skierowana jest na stymulację układu hormonalnego oraz regulację procesów rozwoju różnych struktur organizmu i jego funkcjonowanie.
W trakcie zajęć poznacie Państwo sposób diagnozowania, zasady i techniki masażu, rodzaje ćwiczeń wykorzystywanych w terapii taktylnej oraz jej zastosowanie w integracji sensomotorycznej.
Integracja odruchów - automatyczne i spontaniczne reakcje na różne bodźce zwane odruchami - dane nam jeszcze w życiu płodowym i okresie niemowlęcym - służą ochronie i obronie organizmu bez udziału świadomości. Przy normalnym, harmonijnym rozwoju przekształcane są w reakcje wyższego poziomu świadomości mózgu i nie powinny wpływać na nasze funkcjonowanie w normalnych warunkach. Często jednak naturalne procesy przekształcania odruchów w reakcje wyższego poziomu zostają zaburzone. Wówczas wpływają one negatywnie na dalszy rozwój człowieka prowadząc do wykształcenia nieprawidłowych reakcji i zachowań. Wówczas należy powtórzyć proces „nauki” mózgu przekształcenia odruchu w reakcje wyższego poziomu w procesie integracji odruchu. Część pierwsza kursu przedstawia koncepcję Integracji Odruchów, omawia odruchy, skutki braku ich integracji oraz zapoznaje z podstawowymi technikami korekt.
INTEGRACJA ODRUCHÓW TWARZY
Metoda dr Swietłany Masgutowej - Technika pracy wspierająca rozwój motoryki i mowy oraz tradycyjną terapię logopedyczną
Nasza twarz jako część ciała pracuje bardzo aktywnie i bierze udział w wielu
funkcjach, takich jak:
przyjmowanie pokarmu- jedzenie,
zorganizowanie wzrokowej i słuchowej percepcji,
emocjonalna ekspresja- uczucia,
artykułowanie dźwięków- mowa.
Odruchy twarzy pomagają nam aktywizować mechanizmy i procesy:
obronne, dające poczucie bezpieczeństwa i komfortu,
rozwojowe, które pomagają w kształtowaniu schematów ruchowych twarzy oraz
w pracy narządu mowy.
Odruchy twarzy pojawiają się i rozwijają już w okresie prenatalnym, a dojrzewają
i integrują wraz z upływem okresu niemowlęcego. Istnieją odruchy, które są aktywne
przez całe życie i funkcjonują razem z kontrolowanymi nawykami ruchowymi twarzy.
Odruchy twarzy muszą być zintegrowane, aby schematy ruchów związanych z jedzeniem,
mową, wyrażaniem emocji, czy komunikacją mogły prawidłowo i dobrze funkcjonować.
Integracja polega na doprowadzeniu tych odruchów do takiego stanu, w którym zaczną
współpracować z systemami odruchów na wyższym poziomie (różnego rodzaju koordynacje,
umiejętności i zdolności). W tym momencie nasze ruchy i nawyki nie będą zależały
od nagłych i bezwarunkowych bodźców wywołujących reaktywne i impulsywne reakcje,
ale będą tworzyć podstawę kontrolowanych,planowanych i jednocześnie swobodnych ruchów.
Celem tego programu jest ukierunkowanie procesu rozwoju odruchów i ich integracji
z ruchami i nawykami kontrolowanymi twarzy. Proces takiej integracji pomaga
w regulacji motoryki twarzy: kontroli, płynności, nastawienia na cel, rytmu,
odpowiedniej siły ,prędkości reakcji i akcji oraz innych.
Program może pomóc osobom, u których proces rozwoju odruchów twarzy jest niezakończony,
i u których występują jeszcze pewne odruchy cząstkowe oraz patologiczne przeszkadzające
prawidłowej motoryce twarzy.
Gdy u dzieci lub dorosłych brak jest integracji odruchów twarzy, wtedy mogą wystąpić:
negatywne kompensacje,
nadmierne użycie zbyt wielu mięśni w celu wykonania jakiegoś zadania,
zbyt duże napięcie mięśniowe i szybkie zmęczenie,
zaburzenia symetrii twarzy i całej struktury ciała,
nadmierna kontrola, nadaktywność ruchowa lub jej brak,
słaba kondycja fizyczna, niestabilność emocjonalna, brak koordynacji procesów poznawczych.
Terapia ta bazuje na takich technikach jak: rozcišganie strukturalne mięśni i połączeń
pomiędzy mięśniami i kośćmi głowy i twarzy, rozluźnianie, stymulacja izometryczna,
neuro-masaż i wiele innych.
Zastosowane techniki mogą wspomagać rozwój odruchów twarzy lub stanowić samodzielną
metodę stymulacji motoryki i mowy.
Stymulacja polisensoryczna
Zaburzenia w funkcjonowaniu analizatorów zakłócają, a często uniemożliwiają dzieciom nabywanie nowych doświadczeń i umiejętności. Rolą metody stymulacji polisensorycznej jest usprawnianie wszystkich zmysłów: czucia proprioceptywnego, dotyku, węchu, smaku, wzroku, słuchu, tak by umożliwić dzieciom zintegrowane, wielozmysłowe poznawanie świata.
Ćwiczenia stymulacyjne są proste, nawiązują do wczesnych dziecięcych czynności i doświadczeń poznawczych, zaś materiały stosowane podczas zajęć są łatwo dostępne.
Przykładowe ćwiczenia służące stymulacji:
czucia proprioceptywnego (wewnętrznego): stanie na równoważni, huśtanie w kocu, podskoki na materacu, trampolinie, bujanie w topku rehabilitacyjnym;
zmysłu dotyku: masowanie całego ciała dłońmi terapeuty, pocieranie dłoni (innych części ciała) przedmiotami o różnorodnej fakturze, wielkości, twardości i kształcie, przesypywanie materiałów sypkich np. piasku, ziaren zbóż, zabawy w wodzie, manipulowanie tworzywami przekształcalnymi: ziemią, masą solną, plasteliną, ciastoliną, gliną, itp.
zmysłu węchu: wąchanie artykułów spożywczych i innych zapachów np. kosmetyków;
zmysłu smaku: smakowanie potraw, rozpoznawanie pokarmów na podstawie smaku, różnicowanie smaku słodkiego, kwaśnego, słonego, gorzkiego;
narządu wzroku: dostarczanie bodźców wielobarwnych (wystrój sali, środki dydaktyczne), wyodrębnianie figury z tła, rozpoznawanie osób, zwierząt i przedmiotów na obrazkach, rozpoznawanie kolorów;
narządu słuchu: słuchanie szelestów, szumów, dźwięków wydawanych przez ludzi, zwierzęta, przedmioty, rozróżnianie ich, lokalizowanie źródła dźwięku.
„Poranny Krąg” odwołuje się do metod stymulacji polisensorycznej.
Celem zajęć jest dostarczanie dzieciom określonej ilości i jakości bodźców sensorycznych pobudzających zmysły do działania. Spotkanie w kręgu przynosi dziecku poczucie bezpieczeństwa, przyjemność i zadowolenie, stanowi okazję do spotkania terapeuty i dzieci jako równych sobie partnerów, sprzyja rozwojowi komunikacji oraz budowaniu relacji między osobami.
Wszystkie etapy zajęć wykonywane są w stałej, zawsze takiej samej kolejności, dzięki czemu dzieci uczą się identyfikować działania i przewidywać zdarzenia.
Komunikowanie się z dzieckiem wykracza poza sferę tylko werbalną, obejmuje całą osobę ze wszystkimi jej możliwościami percepcyjnymi - pobudza do działania umysł oraz emocje i uczucia.
Podstawą tworzenia programu Porannego Kręgu jest świat przyrody - żywiołów, barw, zapachów, smaków, wrażeń dotykowych i termicznych.
Każdej porze roku przyporządkowane są właściwe jej atrybuty:
kolor (żółty, biały, niebieski, zielony, czerwony
zapach (lawendowy, miętowy, cytrynowy, różany);
smak (krem orzechowy, miętowe talarki lub herbata, cytryna, wiśniowa konfitura);
instrument (dzwony rurowe, dzwonki, trójkąt, bębenek, grzechotka z piaskiem);
głoska („e”, „a”, „o”, „i”);
żywioł (powietrze, lód, ziemia, ogień).
Na przykład w jesiennym Porannym Kręgu stosuje się: kolor żółty, zapach lawendowy, krem orzechowy, dzwony rurowe, wokalizuje się głoskę „e” i rozwiewa strumieniem powietrza z wentylatora kolorowe liście.
synchronizacja półkul mózgowych
Używanie MMSynchornizer polega na wykorzystaniu zmysłu wzroku na bazie procesu -stare- (z ang.) "zapatrzenie".
Ten stan pojawia się samoistnie np. w stanach zmęczenia i jest naturalnym mechanizmem regeneracyjnym naszego mózgu.
W takich chwilach następuje wytłumienie recepcji zmysłów zewnętrznych. Pojawia się tzw. tryb szerokopasmowy percepcji, który świadomie używać można do wchodzenia w Pola Wyższej Inteligencji, przy użyciu odpowiednich technik energetycznych, m.in. MMS.
MirrorMind-Lustrzany Umysł.
Podczas procesu synchronizacji MMS zauważyć można zjawisko "odwrócenia", które polega na przeniesieniu części rzeczywistości zewnętrznej /fragmentu obrazu z ekranu monitora / do naszego świata wewnętrznego, na lustro umysłu.
Pierścienie stają się widoczne jako większe i wyraśniejsze. Dzieje się tak, ponieważ żaden tor wizyjny / np. monitor / nie daje takiej częstotliwości wyświetlania, jak nasz własny mózg, wyposażony przez naturę w możliwość wysyłania i przyjmowania obrazów holograficznych, w znaczeniu ponad 2-wymiarowym.
Synchronizacja.
Widzenie kręgów wg powyższego opisu, świadczy o trwającym procesie synchronizacji półkul.
W metodzie MMS najistotniejsza jest możliwość dotarcia do całego spektrum częstotliwości i potencjałów naszego mózgu, czyli trybu szerokopasmowego percepcji, który umożliwia CISZĘ oraz kontakt z własnym wnętrzem oraz "nadprzestrzenią regeneracji", którą nazywamy śródłem Życia.
W tym stanie percepcji, to co do tej pory było niemożliwe, staje się możliwe. Wystarczy np. zadać konkretne pytanie dotyczące jakiegoś problemu czy zagadnienia, a odpowiedś i rozwiązanie mogą przyjść w jednej sekundzie, na zasadzie specyficznej formy Olśnienia.
Jak wszystko wymaga to odrobiny praktyki i konsekwencji w stosowaniu.
Metoda MMS / sama lub w połączeniu z innymi technikami synchronizacji / daje bardzo ciekawe efekty, związane z odkryciem nowych, ukrytych w nas potencjałów.
1