Koncepcje kosmogoniczne przedstawione w 3 hymnach:

hymn Purusza Sukta. Przez ofiarę została wyłoniona rzeczywistość oraz wszystkie rządzące nią prawa oraz zasady, w tym człowiek, który wyłania się na samym końcu.

Zbawienie polega na odwracaniu porządku kosmologicznego. Podmiot i przedmiot oraz narzędzia poznania są tej samej natury.

Makrokosmos został odwzorowany na wzór mikrokosmosu - człowieka. Purusza - makro-antropos. Świat został stworzony z człowieka, na wzór człowieka i dla człowieka.

Hymnów wedyjskich nie uczy się w Indiach - w szkołach czy na uniwersytetach, choć fragmenty Purusza Sukty są recytowane podczas tradycyjnych ślubów indyjskich, nie są one jednak rozumiane.

Z Puruszy narodziła się Wiradż, z Wiradży Purusza - współdziałanie pierwiastka męskiego i żeńskiego, które daje początek światowi.

Tylko bramini mogą składać ofiary. Z tej ofiary wyłonił się świat, bóstwa - dewowie. Zatem dewowie powstali dzięki działalności braminów. Rządzą oni nie tylko całym społeczeństwem, ale są odpowiedzialni za porządek całego makrokosmosu. Konieczność składania ofiar jest wywołana tym, że utrzymuje ona świat w harmonii - zgodnie z nakazym Sadhjów cyklicznego składania ofiar, udzielonym przy pierwszej ofierze. Ofiarę składa się 3 razy dziennie, później wszystkie działania wiążą się z coraz bardziej drobiazgowo opisywanymi rytuałami - i tak jest do dziś, np. przed wyjściem z domu mamrocze się mantrę. Na Bali istnieje odwrócona forma hinduizmu - ofiary składane są wyłącznie przez kobiety. Mężczyzna nie może pracować, jeśli kobieta z jego domu nie złoży ofiary z kwiatów bóstwu.

W Brahmanach przybysze są zobowiązani zlecać kapłanowi bramińskiemu odprawianie ofiary.

Nasadija sukta. Sat asat - coś istniejące i nieistniejące równocześnie. Tłumaczy się to jako istnienie w nieprzejawionej formie. Jest to odejście od zasady wyłączonego środka. Mieszanie porządku metafizycznego i epistemicznego. To, co jest prawdziwe i nieprawdziwe, rzeczywiste i nierzeczywiste.

Tapas - asceza, żar ascezy. W wyniku rozgrzania pojawia się pierwsze nasienie umysłu. Manas - szeroka dziedzina mentalna. Nim wyłonił się Manas - ten moment wyznacza początek możliwości poznania, kategorii poznawczych, wyobrażeń. Nie możemy powiedzieć nic pewnego o tym, co się stało przed Manasem - bo mówiąc o tym okresie, używamy struktur, które wtedy nie istniały.

W okresie Sanhity i Brahmanów kształtuje się porządek społeczny, w tym podział na warny. Grupy Ariów przybyły prawdopodobnie z system 3 grup społecznych: kapłanów, wojownik i tych, którzy im usługiwali.

Święte księgi nie dają nam bezpośredniej wiedzy o zwyczajach życia Arian - możemy wnioskować jedynie na przykładzie pojawiających się tam metafor i przypadkowych strzępów informacji. Pierwsze wyobrażenia bóstw Ariów pojawią się dopiero pod wpływem Greków.

Warna = warba = skóra (barwa? - farba)

Brahmany to bardzo obszerne podręczniki rytuałów. Dzieli się na dwie kategorie:?. Nie opisywały one tego, jak robić rytuał, bo to było nauczane w praktyce, ale opowiadano genezę rytuału. Wskazali na związki przyrody z rytuałami - żeby ukazać nieodzowność wykonywania tych wszystkich obrzędów. Stworzyło to pole do pokazywania wielu koncepcji i spekulacji.

W Brahmanach wytworzył się też pewien magiczny światopogląd o światotwórczej mocy słowa. Ukształtował się tu pogląd, że wszystko co ma jakąś nazwę, a przez to można o tym pomyśleć, jest rodzajem quasi-bytu, quasi-substancji. W tradycji Indii wszystkie byty są przestrzenne (światło, proch, uczucia, wyrażenia). Rzeczywistość roi się zatem od quasi-bytów, wśród których tworzą się relacje, w które sami jesteśmy utkani, ale do końca ich nie rozpoznajemy. Bramin mówi, że wpływać na wszelkiego rodzaju bandhu - powiązania, możemy za pomocą rytuału. Każde słowo powołuje byt do istnienia - zupełnie inaczej niż w buddyzmie. Bytów i relacji między nimi nie da się pojedynczo ogarnąć. W Brahmanach następują procedury związane z tym, że pewna liczba bytów ma jeden wspólny element: np. świetlistość w lampie, błyskawicy, żarze. Możemy wykonać zatem rytuał na jednej rzeczy, co w sposób magiczny ma wpływać na wszystkie o tej samej właściwości.

Bramin - spolszczenie słowa brahmana. Najmocniej możemy działać na dany przedmiot, gdy istnieje ekwiwalencja - a dzieje się to dzięki Brahmanowi. Bramini powstali z ust Purudży, i dlatego mogą odprawiać rytuały. W hymnach Brahman oznacza magiczną moc słowa zawartą w hymnach. Cecha bramińskości przechodzi jako quasi-substancja z ojca na syna - lub na córkę.

W sanskrycie istnieje stopniowanie samogłosek. Np. słowo brahman z krótkim a, i słowo brahmana z długim a, to znaczy, że cecha bramińskości zawiera się w braminie.

3 poziomy rzeczywistości: adhidewatam, adhijadżmam, adhjatman.

Adhi - dotyczące danego porządku. Jadżma - ofiara, rytuał ofiarny. Dewatam - bóstwa, a równocześnie zmysły. Ostatnie to Atman.

Adhijadżmam - bramin.

Adhijatmam - poziom siebie. Szukamy jak najszerszego bandhu - istnieją różnego rodzaju zmysły w ciele........ Najsubtelniejszym zmysłem jest prana, oddech życia, której podporządkowane są inne zmysły, a ona podporządkowana jest bandhu najszerszemu, czyli Atmanowi.

Adhidewatam - bóstwa można sprowadzić do poziomu 5 podstawowych żywiołów. Piąty żywioł to akaśa - przestworza. (oprócz ognia, powietrza, wody i ziemi).

Brahman - obiektywna podstawa rzeczywistości. Zanim powstała nauka o Brahmanie, posługiwano się procedurą ekwiwalencji. Procedura ekwiwalencji między 5 żywiołami. Ekwiwalentem światła słonecznego jest światło w moim oku. Opanowanie światła w moim oku opanowuje światło słoneczne; wiatr - oddech. Na etapie Upaniszad dochodzi do traktowania ofiary czysto symbolicznie - wtedy rolę Agni pełni Tapas - wewnętrzny ogień powstający w czasie medytacji, służący do przekształcania rzeczywistości.

Sanhita - brahmaćmrja

Brahmany - okres pana domu.Grihagtha (?)

Aranjaka - okres pustelnika. Wanaprastha.

Upaniszady - sannjasin.

Można mówić o grupie cynicznych kapłanów, szukających sposobów, by objąć władzę nad całą społecznością.

Przez medytację harmonizujemy rzeczywistość podmiotu z rzeczywistością przedmiotu.

Przekazanie niepodległości Indii miało odbyć się 15 sierpnia, ale zaoponowali astrologowie - miała to być wg nich data wyjątkowo pechowa. Dlatego rytuały związane z tym przekazaniem odbyły się 14, natomiast samo przekazanie niepodległości odbyło się o północy z 14 na 15.