Port Gdański położony jest w centralnej części południowego wybrzeża Morza Bałtyckiego. Korzystne położenie, możliwości poszerzania głębokowodnej części portu poprzez budowę nowych nabrzeży oraz potencjał gospodarczy zaplecza portu i Regionu Bałtyckiego sprzyjają jego rozwojowi jako ważnego międzynarodowego węzła komunikacyjnego, a tym samym portu dystrybucyjnego.

W Porcie Gdańsk wyodrębniono dwa obszary o zróżnicowanych w sposób naturalny parametrach eksploatacyjnych: Port Wewnętrzny, usytuowany wzdłuż Martwej Wisły i Kanału Portowego oraz Port Północny z bezpośrednim dostępem do Zatoki Gdańskiej.

W Porcie Wewnętrznym znajdują się: terminal kontenerowy, baza i terminal dla promów pasażerskich oraz statków, bazy przeładunku samochodów osobowych i owoców cytrusowych, baza do obsługi siarki oraz innych ładunków masowych, baza przeładunku fosforytów. Pozostałe nabrzeża z racji zainstalowanych urządzeń i infrastruktury mają uniwersalny charakter i umożliwiają przeładunek drobnicy konwencjonalnej i towarów masowych, jak: wyroby hutnicze, sztuki ciężkie i ponadgabarytowe, zboża, nawozy sztuczne, ruda oraz węgiel.

Port Północny funkcjonuje w oparciu o  nabrzeża i pomosty przeładunkowe zlokalizowane bezpośrednio w akwenach wodnych Zatoki Gdańskiej. W tej części portu znajdują się specjalistyczne bazy przeładunku surowców energetycznych: paliw płynnych, węgla oraz gazu płynnego.

Port Północny, jako port głębokowodny, może przyjmować największe statki pływające po Morzu Bałtyckim. Obsługiwane są tu statki przy pirsach o długości od 220 do 765 metrów i zanurzeniu wynoszącym do 15 metrów. Głębokość toru wodnego wynosi natomiast 17 metrów. 

Od początku XIX wieku Gdańsk należał do Prus i stał się jednym z licznych już na Bałtyku portów niemieckich. Punkt ciężkości handlu międzynarodowego przeniósł się w tym czasie bardziej ku Oceanowi Atlantyckiemu i portom bliżej niego położonym. Mimo to port gdański zwiększał stopniowo swoje obroty i w ostatnich latach przedwojennych odgrywał poważną rolę w handlu morskim na Bałtyku.

W XV wieku rozpoczął się eksport zboża. Największy jego rozkwit przypada na drugą połowę XVI i na początek XVII wieku. Od połowy XVII wieku, wskutek ciągłych wojen i upadku gospodarczego gdańskiego obszaru ciążenia, eksport zboża tylko w wyjątkowo pomyślnych okresach przewyższał 50 000 łasztów rocznie. Wśród artykułów eksportowych w tym okresie wymienić jeszcze należy len, konopie, pierze, płótno, saletrę i skóry surowe. W imporcie poważną rolę odgrywały korzenie, owoce południowe, drogerie i inne artykuły tego rodzaju przywożone z Antwerpii ,Amsterdamu i Lizbony. Import ten na początku XVIII wieku wynosił ok. 200 000 funtów. Poza tym przywożono znaczne ilości soli zamorskiej, śledzi oraz wina. Dużą pozycję stanowiły skóry wyprawione, których import sięgał 1 miliona sztuk rocznie, oraz sukno, którego wówczas w Polsce jeszcze prawie nie wyrabiano.

Port Gdańsk jest również przemysłowym elementem środowiska miejskiego Gdańska. Wpływ działalności portowej stał się w ostatnich latach przyjazny środowisku naturalnemu. Jest to związane ze zmianami technologicznymi w transporcie, obsłudze ładunków, metodach składowania, jak i z inwestycjami w system grzewczy i kanalizację. Od 1994 roku odnotowano znaczną redukcję emisji siarki, tlenków azotu i węgla oraz pyłów.

Statek zbudowany w Stoczni Gdańskiej

Statek ratowniczy

Statek osobowy Bergen