Prawne podstawy緕piecze艅stwa wyk艂ady

04.03.2013

Przest臋pstwa przeciwko pa艅stwu s膮 genetycznie zwi膮zane z rozwojem pa艅stwowo艣ci. Ju偶 w staro偶ytnym Rzymie, Sparcie czy Atenach mam bardzo restrukcyjne zapisy normatywne prawno-karne okre艣laj膮ce czym jest przest臋pstwo przeciwko pa艅stwu (patrz sprawa Sokratesa). Wydaje si臋 i偶 pierwszym rozwi膮zaniem normatywnym dotycz膮cym przest臋pstw przeciwko pa艅stwu by艂a tzn. ustawa 12 tablic z oko艂o 450r p.n.e. . oczywi艣cie przest臋pstwa te wyst臋powa艂y w prawie zwyczajowym a na przestrzeni dziej贸w w Polsce pojawi艂y si臋 w artyku艂ach henrykowskich, a bardziej wsp贸艂cze艣nie odnosz膮 si臋 ju偶 do wieku XIX i terytorium RP jako cz臋艣膰 zasadnicza pojawi艂a si臋 w austriackiej ustawie z 1852roku, w niemieckim kodeksie karnym z 1871 roku oraz rosyjskim kodeksie karnym z 1903 tzw. kodeks tangacela. Wszystkie te trzy akty prawne obowi膮zywa艂y na ziemiach Polski do 1932. W贸wczas wprowadzono pierwsz膮 ustaw臋 KODEKS KARNY, kt贸ry kryminalizowa艂 przest臋pstwa przeciwko pa艅stwu od artyku艂u 93. Po II wojnie 艣wiatowej w trakcie utrwalania w艂adzy komunistycznej na ziemiach Polski w spos贸b zasadniczy zmieniono rozwi膮zania kodeksu karnego i kodeksu karnego wojskowego, wprowadzaj膮c dekretami zapisy. W spos贸b niezwykle surowy kryminalizowano czyny skierowane przeciwko pa艅stwu, szczeg贸lnie w dekrecie o ochronie pa艅stwa 1944, dekrecie o przest臋pstwach szczeg贸lnie niebezpiecznych w okresie odbudowy pa艅stwa 1945, w dekrecie o tej samej nazwie z 1946 oraz szczeg贸lnie w kodeksie karnym wojska polskiego artyku艂y 86-88 z 1904 roku.

* Rozdzia艂 17 kodeksu karnego z 6.06.19.. , 鈥楶rzest臋pstwa przeciw RP鈥, art. 127-139.

* Rozdzia艂 16 kodeksu karnego z 1969.

11.03.2013

Rozwi膮zanie normatywne dotycz膮ce przest臋pstw przeciwko pa艅stwu skodyfikowane jeszcze w okresie Polski Ludowej, a obowi膮zuj膮ce w okresie Rzeczypospolitej, zawarte by艂y w rozdziale XVI kodeksu karnego z 19.04.1969. rozdzia艂 nosi艂 nazw臋 鈥楶rzest臋pstwa przeciwko interesom politycznym i gospodarczym Rzeczypospolitej Ludowej鈥.

Kodeks karny z 1969 obowi膮zywa艂 formalnie w Polsce do 1997. W 1997 uchwalono kodeks karny 6.06, w rozdziale XVII, kt贸ry nosi艂 nazw臋 鈥楶rzest臋pstwa przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej鈥. Kodeks wymienia nast臋puj膮ce typy czyn贸w zabronionych:

- zdrada G艂owna, czyli zamach na pa艅stwo,

- zamach stanu 鈥 zamach na konstytucyjny organ pa艅stwa,

- przygotowanie do pope艂nienia czynu zabronionego,

- przest臋pstwo szpiegostwa,

- dezinformacja wywiadowcza,

- zdrada dyplomatyczna,

- zamach na prezydenta RP,

- uw艂aczanie czci i powagi prezydenta RP,

- zamach na akredytowanych przedstawicieli pa艅stwa innego,

- uw艂aczanie czci akredytowanego przedstawiciela pa艅stwa innego,

- zniewa偶enie narodu oraz RP.

* Pi臋膰 podstawowych teorii przest臋pstw politycznych przeciwko pa艅stwu:

- teoria podmiotowa 鈥 okre艣la si臋 i偶 przest臋pstwo b臋dzie mia艂o charakter polityczny b膮d藕 b臋dzie o pochodzeniu politycznym, gdy sprawca (podmiot) dzia艂a z motyw贸w, ch臋ci czy pobudek o charakterze ideowy, ideologicznym, doktrynalnym, politycznym. Zatem to co pobudza sprawc膮 dzia艂ania jest polityczne. Natomiast przedmiot czynu zabronionego z punktu widzenia instytucji pa艅stwa niekoniecznie musi by膰 polityczne. Motyw ekonomiczny, materialny nie wype艂nia oczywi艣cie tego warunku.

- teoria przedmiotowa 鈥 mniej istotny jest motyw, pobudka sprawcy a istotne jest dobro prawem chronione. Musi mie膰 charakter polityczny. Czyn uderzaj膮cy w integralno艣膰, suwerenno艣膰, niezawis艂o艣膰 etc. Ma charakter polityczny.

- teoria mieszana 鈥 zawiera w sobie niejako teori臋 podmiotow膮 i przedmiotow膮. Polega ona na spe艂nianiu tzn. podw贸jnego warunku co wyra藕nie ogranicza liczb臋 czyn贸w zabronionych, klasyfikowanych jako polityczne maj膮ce charakter zamachu na pa艅stwo.

- teoria preponderancji 鈥 znalaz艂a ona swoje odzwierciedlenie w ramach mi臋dzynarodowego prawa karnego publicznego i polega na subiektywnej ocenie organu decyduj膮cego, w艂adczego, s膮downiczego czy w ramach tzn. pochodu przest臋pstw.

- teoria cywilnego pos艂usze艅stwa 鈥 polega na tym, i偶 grupa jednostek b膮d藕 jednostka podejmuje dzia艂ania nielegalne, na granicy prawa, a nieraz legalne maj膮c pe艂n膮 艣wiadomo艣膰 ponoszenia odpowiedzialno艣ci karnej i godz膮c si臋 na to czyni to aby wymusi膰 na organach w艂adzy czy na o艣rodku decyzyjnym zmiany decyzji politycznych czy prawnych, czy zmiany polityki w jakim艣 zakresie.

18.03.2013

Artyku艂 128 kodeksu karnego z 06.06.1997 okre艣la tzn. zamach stanu, czyli zamach na konstytucyjny organ pa艅stwa. Paragraf 1 鈥 Kto w celu usuni臋cia przemoc膮 konstytucyjnego organu RP podejmuje dzia艂alno艣膰 zmierzaj膮c膮 bezpo艣rednio do urzeczywistnienia tego celu, podlega karze pozbawienia wolno艣ci na czas nie kr贸tszy od lat 3鈥. Paragraf 2 Kto czyni przygotowania do pope艂nienia przest臋pstwa zawartego w paragrafie 1 podlega karze pozbawienia wolno艣ci od 3 miesi臋cy do lat 5鈥.

Paragraf 3 鈥楰to przemoc膮 lub gro藕b膮 bezprawnie wywiera wp艂yw na czynno艣ci urz臋dowe konstytucyjnego organu RP podlega karze pozbawienia wolno艣ci od roku do lat 10鈥.

Konstytucja RP odnosi si臋 w spos贸b szczeg贸lny do zdrady pa艅stwa , zamachu czy innych przest臋pstw pokrewnych przeciwko RP wprowadza og贸lny termin zdrady stanu w艂adzy instytucji politycznych. Odnosi si臋 on w spos贸b szczeg贸lny do dzia艂alno艣ci Trybuna艂u Stanu . trybuna艂 Stanu zosta艂 wprowadzony przez nowelizacje konstytucji z 22.07.1952 roku. Ustawa reguluj膮ca Trybuna艂 Stanu poci膮ga do odpowiedzialno艣ci prawno-karnej najwy偶szych urz臋dnik贸w pa艅stwowych w tym prezydenta RP. Przyk艂adowa 艣cie偶ka -> prezydent mo偶e by膰 poci膮gni臋ty do odpowiedzialno艣ci konstytucyjnej lub/i prawno-karnej za:

- delikt konstytucyjny (艂amanie konstytucji),

- z艂amanie ustawy,

-zdrad臋 stanu.

- inne przest臋pstwa karne.

W takim przypadku, aby poci膮gn膮膰 prezydenta do odpowiedzialno艣ci wniosek inicjuj膮cy ten proces 鈥榠mpeachment鈥. Zatem 偶eby w Polsce ten proces zainicjowa膰 potrzebny jest wniosek 140 cz艂onk贸w zgromadzenia narodowego (sejm + senat). Gdy taki wniosek zostanie z艂o偶ony zbiera si臋 komisja odpowiedzialno艣ci konstytucyjnej, kt贸ra bada jego zasadno艣膰, przedstawione argumenty faktyczne i prawd臋, uzasadnienie itp. Gdy uzna, 偶e wniosek jest zasadny, jest on g艂osowany przez cz艂onk贸w zgromadzenia narodowego. Zatem aby postawi膰 prezydenta w stan oskar偶enia za wnioskiem musi opowiedzie膰 si臋 2/3 ustawowego sk艂adu zgromadzenia narodowego. W贸wczas dopiero prezydent staje przed Trybuna艂em Stanu, kt贸ry orzeka w dw贸ch instancjach na podstawie KPK. W drugiej orzekaj膮 s臋dziowie, kt贸rzy nie orzekali w pierwszej. Gdy Trybuna艂 Stanu okre艣li i uzna win臋 prezydenta RP nast臋puje jego opr贸偶nienie z urz臋du, jego obowi膮zki przejmuje marsza艂ek sejmu.

* Artyku艂 128 stanowi, 偶e przest臋pstwo zamachu stanu sk艂ada si臋 nijako z dw贸ch typ贸w czyn贸w zabronionych: okre艣lone w 128.1, kt贸ry m贸wi o przest臋pstwie zamachu na konstytucyjny organ pa艅stwa oraz stypizowane w art. 128.3 przest臋pstwo bezprawnego wywierania wp艂ywu na czynno艣ci urz臋dowe organu konstytucyjnego RP. Paragraf 2 penalizuje czynno艣ci przygotowawcze do czyn贸w z paragrafu 1.

* Dobrem prawnie chronionym z tego artyku艂u s膮

- konstytucyjny organ pa艅stwa.

- enumeratywnie wymienione w konstytucji RP organy pa艅stwa do kt贸rych zalicza si臋 prezydenta RP (specjalnie chroniony w artykule 134 a w tym przypadku penalizowane jest przygotowanie zamachu na jego 偶ycie), sejm, senat, rz膮d, PRM, wiceprezesa Rady Ministr贸w, Trybuna艂 Konstytucyjny, Trybuna艂 Stanu, NSA i S膮d Najwy偶szy.

Nie uwzgl臋dnia si臋 w tym przypadku RPO, KRN i TV oraz Najwy偶szej izby Kontroli.

Organ RP to: organ jednej z w艂adz pa艅stwowych, kt贸ry jest okre艣lony w Konstytucji RP w art. 10, kt贸ry okre艣la ustr贸j RP i wed艂ug tego przepisu reprezentuje RP jako podmiot prawa mi臋dzynarodowego.

*Podmiotem czynu sprawczego mo偶e by膰 ka偶da osoba bezpa艅stwowiec, Polak, obcokrajowiec, ka偶dy zdolny do odpowiedzialno艣ci prawno-karnej.

Strona podmiotowa: znamiona; przest臋pstwo to jest przest臋pstwem kierunkowym, nie jest przest臋pstwem o charakterze ewentualnym. Przest臋pstwo to musi mie膰 charakter umy艣lny, mo偶e nast膮pi膰 w wyniku zamiaru bezpo艣redniego lub wynikowego. Przest臋pstwo jest publiczno-skargowym czynem zabronionym, 艣ciganym z urz臋du.

25.03.2013

WP艁YW TRANZYCJI SYSTEMU POLITYCZNEGO NA KSZTA艁T ROZWIAZA艃 W ZAKRESIE BEZPIECZE艃STWA PA艃STWA 鈥 APEKTY POLITYCZNE I PRAWNO 鈥 KARNO - MATERIALNE.

TRANZYCJA 鈥 to kierunkowy proces przemian ku demokracji, skupiaj膮cy si臋 wy艂膮cznie na ich aspektach politycznych. Charakteryzuje si臋 on 2 cechami: wsp贸艂istnieniem instytucjonalnych element贸w autorytaryzmu i demokracji oraz niepewno艣ci膮 rezultatu. Wyodr臋bnia si臋 go analitycznie wprowadzaj膮c jego moment pocz膮tkowy i ko艅cowy. Za pocz膮tkowy okres tej tranzycji przyjmuje si臋 zazwyczaj przeprowadzenie wolnych wybor贸w demokratycznych umo偶liwiaj膮cych potencjaln膮 alternatyw臋 w艂adczy (wymiana ekipy rz膮dz膮cej). Za moment ko艅cowy za艣 uznaje si臋 przej臋cie w艂adzy przez powo艂any w wyniku wybor贸w rz膮d, kt贸ry nie dziel膮c si臋 z nikim w艂asnych uprawnie艅 jest w stanie utworzy膰 sw贸j program polityczny. Zazwyczaj za wska藕nik tranzycji uznaje si臋 : wyodr臋bnienie si臋 w systemie ruchu o charakterze skierowanym przeciwko dotychczasowym systemom i jego wej艣cie na aren臋 polityczn膮; uznanie przez przedstawicieli w艂adzy publicznej wyst膮pienia konfliktu w ramach realizowania polityki; wprowadzenie rozwi膮za艅 normatywnych ograniczaj膮cych mo偶liwo艣膰 u偶ycia si艂y przez w艂adz臋; wprowadzenie rozwi膮za艅 o charakterze konstytucyjnym umo偶liwiaj膮cych zlikwidowanie im sytuacji nie pochodz膮cych z wyboru; wprowadzenie i uchwalenie konstytucje umo偶liwiaj膮c膮 鈥 ; przeprowadzenie wolnych i demokratycznych wybor贸w i szeroka akceptacja ich wynik贸w.

Z punktu widzenia merytorycznego, zestaw wymienionych wska藕nik贸w nie budzi w膮tpliwo艣ci, jednak tak owe w膮tpliwo艣ci budzi precyzyjne okre艣lenie momentu ko艅cowego tranzycji. Aby to rozwi膮za膰 proponuje si臋 okre艣lenie takiego ko艅ca na podstawie czynno艣ci empirycznych b膮d藕 interpretacjonistycznych. Odnosz膮c si臋 do do艣wiadczenia wskazuje si臋 tutaj na okre艣lone fakty, kt贸rym arbitralnie przypisuje si臋 pozytywne cechy wp艂ywaj膮ce na kszta艂t demokracji. I tak jedni uwa偶aj膮, 偶e ko艅czy si臋 z przyj臋ciem po raz pierwszy w艂adzy przez opozycj臋. Jeszcze inni, 偶e koniec tranzycji musi by膰 spe艂niony podw贸jny warunek:

- przeprowadzenie wolnych wybor贸w demokratycznych,

- ustanowienie konstytucji demokratycznej.

Okre艣lenie warunk贸w empirycznych mimo ich prostoty mo偶e wprowadza膰 znaczne kontrowersje, bowiem np. w Polsce wszystkie te elementy zosta艂y zrealizowane w 1997. Jednak odst臋pstwem od powy偶szego jest n. Albania, gdzie przeprowadzono demokratyczne, cykliczne wybory co nie znaczy, 偶e Albania ustali艂a demokratyczn膮 konstytucje. Na Bia艂orusi przeprowadzono demokratyczne wybory i demokratyczn膮 konstytucje, a nast臋pnie ustanowiono autorytaryzm nowego typu. Zatem aby rozwia膰 pojawiaj膮ce si臋 w膮tpliwo艣ci wprowadza si臋 czynniki interpretacyjne, kt贸re maj膮 stanowi膰 odzwierciedlenie rzeczywisto艣ci stanu 鈥 i np. okre艣la si臋, 偶e SA one zwi膮zane z progresywnym zmniejszeniem niepewno艣ci. Przyjmuj臋 si臋, 偶e tranzycja przechodzi proces ustanowienia nowych regu艂 gry i akceptacji, a nast臋pnie internalizacji. Samuel Huntington okre艣la, ze dla tranzycji s膮 charakterystyczne dwa elementy, specyficzne dla danego kraju:

- likwidacja instytucji nie pochodz膮cych z wyboru,

- rozliczenie si臋 z przesz艂o艣ci膮.

Paradygmat Huntingtona by艂 przez wiele lat uznawany jako klasyczny paradygmat demokratyczny. Rozbudowuj膮c jego koncepcje nale偶y stwierdzi膰, 偶e :

1. procesy demokratyzacyjne nie odbywaj膮 si臋 autonomicznie, dotyczy to zazwyczaj grupy pa艅stw podobnego okre艣lonego czasu i podobnych mechanizm贸w.

2. w ka偶dym przypadku przebiega on w podobny spos贸b -> upadek re偶imu totalitarnego -> wprowadzenie systemu demokratycznego -> konsolidacja systemu demokratycznego.

3. predykatorem tych zmian jest nast臋puj膮ca triada : ustanowienie , przemieszczenie, transformacja.

4. nale偶y d膮偶y膰 do rozliczenia przesz艂o艣ci.

5. upadek re偶imu autorytarnego nie oznacza automatycznie wprowadzenia demokracji, mo偶liwe jest r贸wnie偶 ustanowienie autorytaryzmu nowego typu.

6. odchodzenie od demokracji r贸wnie偶 nast臋puje falami.

7. proces demokracji b膮d藕 odchodzenia od demokracji jest r贸偶ny ni偶 mia艂o to miejsce w poprzedniej fali.

Proces tranzycji mo偶na r贸wnie偶 interpretowa膰 z punktu widzenia regionu, grupy pa艅stw, np. wsp贸艂istnienie instytucji charakterystyczne dla komunizmu i demokracji. Pojawia si臋 ruch opozycyjny w postaci solidarno艣ci, kt贸ry wchodzi na aren臋 polityczn膮 i razem z komunistami doprowadza do likwidacji instytucji nie pochodz膮cych z wyboru, kt贸re by艂y dysfunkcjonalne wobec demokracji. Tak modyfikowane wsp贸lnie jest prawo, aby formalnie nie mo偶na u偶y膰 si艂y w obronie swoich stanowisk, przeprowadza si臋 demokratyczne wybory i konstytucje. W prosty i czytelny spos贸b -> pocz膮tek i koniec tranzycji wtedy gdy: autokraci zaczynaj膮 si臋 ba膰 (pocz膮tek), a demokraci przestaj膮 si臋 martwi膰 (koniec).

Analizuj膮c Polsk臋 mo偶na wskaza膰 偶e: w Polsce mimo nieuchwalenia konstytucji to ju偶 w 1991 roku uzna膰 nale偶y, 偶e mechanizmy demokratyczne si臋 usankcjonowa艂y spo艂ecznie; przeprowadzono wolne wybory; opozycja przej臋艂a w艂adze. Koniec tranzycji w PL (koniec 1991). Jednak w艂a艣ciwe uznaje si臋 inne stanowisko np.

I tak niekt贸rzy wskazuj膮 na wprowadzenie nowelizacji konstytucji z 1989 roku, kt贸ra likwidowa艂a zapisy po艣wiadczaj膮ce socjalistyczny charakter gospodarki, inni wskazuj膮 na ustanowienie ma艂ej konstytucji z 17.10.1952 wprowadzi艂a re偶im b臋d膮cy hybryd膮 zracjonalizowanego 鈥.. , inni prze艂ykaj膮 okres przypisuj膮c 鈥︹. .

22.04.2013

Artyku艂 129. (wyst臋pek)

Paragraf 1: 鈥楰to b臋d膮c upowa偶nionym do wyst臋powania w imieniu RP w stosunkach z rz膮dem innego pa艅stwa lub organizacj膮 zagraniczn膮 dzia艂a na szkod臋 RP podlega karze pozbawienie wolno艣ci od roku do lat 10鈥. -> zdrada dyplomatyczna

Czyn zabroniony okre艣lony w art., 129 stanowi odpowiednik zdrady dyplomatycznej stypizowanej w art.130 z 19.04.1969, kt贸ra nazwana r贸wnie偶 jako nadu偶ycie zaufania w stosunkach z zagranic膮. Mo偶na je okre艣li膰 r贸wnie偶 jako nadu偶ycie zaufania przez pe艂nomocnika RP w stosunkach prawno-prywatnych.

* Przedmiotem ochrony w tym przypadku jest interes RP, a szczeg贸lnie interesy o charakterze politycznym oraz gospodarczym, ale mowa w tym przypadku o zewn臋trznych interesach RP. Ochronie podlega tak偶e specjalny model zaufania wynikaj膮cy z udzielenia okre艣lonej osobie mandatu do reprezentowania RP.

* Przedmiot czynu zabronionego 鈥 osoba dysponuj膮ca okre艣lonym mandatem do reprezentowania RP w stosunkach mi臋dzynarodowych. Przest臋pstwo ma charakter indywidualny w艂a艣ciwy, nie wykonuje si臋 go przez przypadek. Podstaw膮 odpowiedzialno艣ci o charakterze karnym jest 鈥榸艂amanie鈥 mandatu do reprezentowania RP, ale mandat ten mus mie膰 charakter formalno-prawny, a wi臋c musi istnie膰 obiektywny tytu艂 prawny do reprezentowania RP w stosunkach mi臋dzynarodowych.

* Sprawc膮 tego przest臋pstwa mo偶e by膰 obywatel RP, b膮d藕 kto艣 inny posiadaj膮cy mandat do reprezentowania. Osoba upowa偶niona to mandatariusz. Upowa偶nienie do wyst臋powania z ramienia RP wynika膰 powinno wprost z przepis贸w prawa i wtedy ma charakter analityczny do przest臋pstwa; ale mo偶e wynika膰 z umowy decyzji w艂a艣ciwego organu RP, ale tez z dobrowolnego podj臋cia dzia艂a艅 w imieniu RP je艣li to formalnie zaakceptowane co najmniej w spos贸b konkludentny przez odpowiedni organ RP. Przy czym organ ten mus posiada膰 kompetencje do reprezentowania RP w stosunkach z zagranic膮.

Przyk艂adowo: sprawc膮 tego czynu mo偶e by膰 -> prezydent RP, prezes Rady Ministr贸w, wiceprezes Rady Ministr贸w, przedstawiciel dyplomatyczny RP, specjalny wys艂annik itp.

Komentowany przepis nie obejmuje ochron膮 interes贸w RP zwi膮zanych z kontaktami z innymi pa艅stwami, czyli interes贸w zewn臋trznych, je偶eli nie maj膮 one charakteru kontaktu z rz膮dem innego pa艅stwa b膮d藕 zagraniczn膮 organizacj膮.

Na podstawie art.129 ochronie nie podlegaj膮 interesy gospodarcze RP zwi膮zane ze stosunkami pa艅stwa polskiego z zagranicznymi przedsi臋biorstwami prywatnymi, org. terytorialnymi, kt贸re nie przyjmuj膮 formy kontakt贸w z innym rz膮dem. Ten artyku艂 nie obejmuje przest臋pstwa zwi膮zanego z wyst臋powaniem tych czyn贸w zabronionych na postawie JST oraz w sferze gospodarczej.

* Znamiona okre艣laj膮ce czynno艣ci sprawcze:

Zachowanie si臋 sprawcy tego przest臋pstwa jest 艣ci艣le okre艣lone i polega dzia艂aniu na szkod臋 RP, z tym 偶e podobnie jak pierwowz贸r tego artyku艂u (art.106 z 1932) ustawodawca nie okre艣li艂 precyzyjnie na czym polega szkodzenie interesom RP. Zachowanie si臋 sprawcy musi szkodzi膰 w interesy RP, ale ma polega膰 na celowym dzia艂aniu przy czym musi si臋 to mie艣ci膰 w zakresie zaleconej sprawcy misji do wykonania. Dzia艂anie na szkod臋 RP oznacza naruszenie stosunku fiducjarnego, czyli odnosi si臋 tylko do zakresu wynikaj膮cego z mandatu, kt贸ry sprawca posiada. Najcz臋艣ciej dotyczy zawarcia niekorzystnej umowy gospodarczej b膮d藕 politycznej, ujawnieniu tre艣ci cz臋艣ci umowy czy zlece艅 w艂asnego rz膮du przedstawicielowi obcego pa艅stwa b膮d藕 organizacji, niewykorzystaniu przez mandatariusza wszystkich posiadanych walor贸w w trakcie negocjacji i w konsekwencji podpisaniu niekorzystnych um贸w itp.. ale tak偶e nie zawiadomienie rz膮du RP o uzyskaniu przez upowa偶nion膮 osob臋 istotnych informacji. Mo偶e te偶 by膰 niekorzystne przyznanie koncesji, udzielenie zezwolenia, ale r贸wnie偶 preferowanie okre艣lonych zagranicznych firm , doprowadzenie do uzyskania niekorzystnych cen w imporcie b膮d藕 eksporcie a nawet doprowadzenie do utraty tradycyjnych rynk贸w zbytu.

Art. 129 nie okre艣la w 偶aden spos贸b miejsca okre艣lonego czynu. Sprawca mo偶e by膰 zagranic膮 b膮d藕 w kraju. Przest臋pstwo to ma charakter formalny.

* Znamiona strony podmiotowej: przest臋pstwo ma charakter umy艣lny, jest przest臋pstwem publiczno-skargowym.

24.03.2013

Prawa: I generacji, II generacji, III generacji.

ART.30

Przest臋pstwo to stypizowano w latach 80-tych i poza zamachem na pa艅stwo b膮d藕 zamiarem na zamach na pa艅stwo, kt贸re nijako poch艂ania艂o zamach na konstytucyjny organ pa艅stwa oraz przest臋pstwem wyst膮pienia przeciwko porz膮dkowi publicznemu, by艂o najcz臋艣ciej wyst臋puj膮cym przest臋pstwem w czasach PRL-u. okre艣lone by艂o jako kwalifikowana forma zdrady ojczyzny, z tym 偶e zdrada ojczyzny by艂a okre艣lona w art.122 (wsp贸艂cze艣nie nie wyst臋puje ten czyn zabroniony). Szpiegostwo natomiast w art.124 i w rzeczywisto艣ci ustawowe znamiona czynu zabronionego by艂y niemal identyczne, bior膮c pod uwag臋 stron臋 podmiotow膮 to dobrem prawnie chronionym by艂a niepodleg艂o艣膰, suwerenno艣膰 w stosunkach mi臋dzynarodowych, ustr贸j, jednolito艣膰 terytorialna i moc obronna. Strona podmiotowa okre艣la podmiot, czyli sprawc臋.

PARAGRAF 1: 鈥楰to bierze udzia艂 w dzia艂aniu obcego wywiadu przeciwko RP podlega karze pozbawienia wolno艣ci od roku do lat 10鈥.

PARAGRAF 2: 鈥楰to bior膮c udzia艂 w obcym wywiadzie albo dzia艂aj膮c na jego rzecz udziela temu wywiadowi wiadomo艣ci, kt贸rych przekazanie mo偶e wyrz膮dzi膰 szkod臋 RP podlega karze pozbawienia wolno艣ci do lat 3鈥.

PARAGRAF 3: 鈥楰to w celu udzielenia obcemu wywiadowi wiadomo艣ci okre艣lonych w paragrafie 2, gromadzi je lub przechowuje, w艂膮cza si臋 do sieci komputerowej w celu ich uzyskania albo zg艂asza gotowo艣膰 dzia艂ania na rzecz obcego wywiadu przeciwko RP podlega karze pozbawiania wolno艣ci od 6 miesi臋cy do lat 8鈥.

PARAGRAF 4: 鈥楰to dzia艂alno艣膰 obcego wywiadu organizacje lub j膮 kieruje podlega karze pozbawiania wolno艣ci na czas nie kr贸tszy od lat 5 lub karze 25 lat pozbawienia wolno艣ci鈥.

Zatem artyku艂 130 okre艣la 4 typy szpiegostwa, 2 typy kwalifikowane, 1 uprzywilejowany i podstawowy. I tak : w paragrafie 1 pojawia si臋 typ podstawowy kryminalzuj膮cy branie udzia艂u w dzia艂alno艣ci obcego wywiadu. W paragrafie 2 i 4 鈥 typ kwalifikowany polegaj膮cy na udzielaniu obcemu wywiadowi wiadomo艣ci, kt贸re mog膮 wyrz膮dzi膰 szkod臋 RP lub organizowaniu i kierowaniu siatk膮 szpiegowsk膮. Typ uprzywilejowany zosta艂 stypizowany w paragrafie 3, polega on na gromadzeniu , przechowywaniu, w艂膮czaniu si臋 do sieci komputerowej, by uzyska膰 informacje w celu przekazania ich obcemu wywiadowi lub utrzymuj臋 si臋 stan gotowo艣ci do potencjalnej wsp贸艂pracy z wywiadem.

a) PRZEDMIOT OCHRONY: chronione przede wszystkim bezpiecze艅stwo zewn臋trzne RP, chodzi o stabilno艣膰 i nienaruszalno艣膰 RP. Ochronie podlegaj膮 zar贸wno: integralno艣膰 terytorialna, konstytucyjne ustr贸j, niepodleg艂o艣膰, konstytucyjne organy RP, podstawy bezpiecze艅stwa i obronno艣ci RP, moc obronna, innym s艂owy wszystko co mo偶e by膰 w polu zainteresowania obcego wywiadu.

b) PODMIOT CZYNU ZABRONIONEGO: przest臋pstwo powszechne, ka偶dy mo偶e dokona膰 tego czynu zabronionego.

c) ZNAMIONA OKRE艢LAJ膭CE CZYNNO艢CI SPRAWCZE: polegaj膮 na tym , 偶e wszystkie wymienione w przepisie znamiona musz膮 wyst膮pi膰 jednocze艣nie, przy czym za obcy wywiad rozumie si臋 instytucje b膮d藕 organizacj臋 obcego pa艅stwa lub grupy pa艅stw lub ich organizacji, kt贸rych celem jest zbieranie informacji w spos贸b tajny przy wykorzystaniu wszelkich dost臋pnych metod, informacji, dotycz膮cej sytuacji militarnej, politycznej, gospodarczej, a tak偶e spo艂ecznej okre艣lonego pa艅stwa. Dla okre艣lenia instytucji jako organizacji spo艂ecznej decyduj膮ce jest wype艂nianie przez ni膮 funkcji, kt贸ra stanowi膮 podstawowy cel jej dzia艂ania , natomiast nazwa, miejsce siedziby, czas trwania nie maj膮 znaczenia dla okre艣lenia instytucji jako organizacji wywiadowczej.

d) PRZEDMIOTEM BEZPO艢REDNIEGO DZIA艁ANIA (czynno艣ci膮 wykonawcz膮) s膮 wiadomo艣ci, a wi臋c s膮 to wszelakiego rodzaju informacje: pisemne, s艂owne, rzeczowe przy czym musz膮 one zawiera膰 okre艣lon膮 wiedz臋. Po drugie zakres wiadomo艣ci zostaje ograniczony jedynie do takich, kt贸re mog膮 wyrz膮dzi膰 szkod臋 RP, przy czym nie ma znaczenia wielko艣膰 ewentualnej szkody, zakres itp., mo偶e jedynie wp艂yn膮膰 na kar臋.

Intencja sprawcy nie ma charakteru pozytywnego czy negatywnego, nie ma to znaczenia. Znaczenie natomiast ma ich autentyczno艣膰, poniewa偶 przedmioty , informacje itp. nieaktualne, a przekazywane nie mog膮ce wyrz膮dzi膰 ju偶 szkody RP, nie wype艂niaj膮 podstawowych znamion tego czynu.

Przest臋pstwo ma charakter umy艣lny, nie mo偶na go pope艂ni膰 przez przypadek.

28.04.2013.

PARAGRAF 1:Nie podlega odpowiedzialno艣ci karnej za usi艂owanie przest臋pstwa okre艣lonego w artykule 130 paragraf 1 (zamach na pa艅stwo), artykule 128 paragraf 1 (zamach na konstytucyjny organ pa艅stwa), z artyku艂u 130 paragraf 1 i 2 (szpiegostwo), kto dobrowolnie poniecha艂 dalszej dzia艂alno艣ci oraz ujawni艂 wobec organu powo艂anego do 艣cigania tych przest臋pstw wszelkie istotne okoliczno艣ci pope艂nionego czynu鈥.

PARAGRAF 2: 鈥 Nie podlega karze za przest臋pstwa okre艣lone w artykule 128 paragraf 2, artyku艂 129 lub 130 paragraf 3 , kto dobrowolnie poniecha艂 dalszej dzia艂alno艣ci i podj膮艂 istotne starania zmierzaj膮ce do zapobie偶enia pope艂nionemu zamierzonego czynu zabronionego oraz ujawni艂 wobec organu powo艂anego do 艣cigania przest臋pstw wszystkie istotne okoliczno艣ci pope艂nionego czynu鈥.

CZYNNY 呕AL (Instytucja czynnego 偶alu) 鈥 odnosi si臋 przede wszystkim do zniesienia okre艣lonych czyn贸w zabronionych. Chodzi o przygotowania oraz odst膮pienie od usi艂owania. I w r贸偶nych konfiguracjach odnosi si臋 do zamachu na pa艅stwo, konstytucyjny organ pa艅stwa, zdrad臋 dyplomatyczn膮 oraz przest臋pstwo szpiegostwa. Warunkiem natomiast poniechanie odpowiedzialno艣ci jest w艂a艣nie zaniechanie dalszej odpowiedzialno艣ci oraz ujawnianie wszelkich informacji o maj膮cym si臋 dokona膰 okre艣lonym czynie (miejsce, czas itp.)

Artyku艂 131. 鈥 Kto oddaj膮c us艂ugi wywiadowcze RP wprowadza w b艂膮d polski organ pa艅stwowy przez dostarczanie podrobionych b膮d藕 przerobionych dokument贸w lub innych przedmiot贸w albo przez ukrywanie prawdziwych b膮d藕 udzielanie fa艂szywych wiadomo艣ci maj膮cych istotne znaczenie dla RP podlega karze pozbawienia wolno艣ci od 1 do lat 10.鈥

Ma charakter wyst臋pku, (podw贸jny agent 鈥 dezinformacja wywiadowcza). Trzeba mie膰 atrybut do tego, trzeba by膰 agentem. Przest臋pstwo o charakterze indywidualnym.

a) PRZEDMIOT OCHRONY: bezpiecze艅stwo RP przy czym sformu艂owanie 鈥榦ddaj膮c us艂ugi wywiadowcze RP鈥 sugeruje i偶 mamy do czynienia z bezpiecze艅stwem zewn臋trznym.

b) PODMIOT CZYNU ZABRONIONEGO: jego podmiotem mo偶e by膰 tylko osoba pe艂ni膮ca us艂ugo wywiadowcze. Jednak nie ma znaczenia czy dzia艂alno艣膰 na rzecz wywiadu czy kontrwywiadu, odp艂atne czy bezp艂atne. Forma wsp贸艂pracy bez znaczenia.

c) ZNAMIONA OKRE艢LAJ膭CE CZYNNO艢CI SPRAWCY:

- przekazywanie Polskiej Instytucji wywiadowczej podrobionych czy przerobionych 鈥榠nformacji鈥, a wi臋c wprowadzenie organu RP w b艂膮d, b膮d藕 przekazywanie obcemu wywiadowi informacji tajnych.

- czyn mo偶na wykona膰 w formie zaniechania, mamy co艣 przekaza膰, ale tego nie robimy.

* przest臋pstwo skutkowe, materialne.

Samo zachowanie polegaj膮ce na dostarczeniu tych przerobionych, podrobionych dokument贸w lub innych przedmiot贸w b膮d藕 ukrywania tych informacji, je艣li nie doprowadzi艂o do powstania po stronie polskiej mylnego wyobra偶enia o rzeczywisto艣ci nie stanowi czynu zabronionego, ale je偶eli te informacje sprawca przekazuje z zamiarem kierunkowym (dolus coloratus), z okre艣lonym celem, ale polski organ pa艅stwowy ma ju偶 na ten temat wiedze to powstaje mo偶liwo艣膰 pope艂nienia usi艂owania.

Te informacje powinny mie膰 istotne znaczenie dla bezpiecze艅stwa RP. Ma charakter umy艣lny, nie mo偶na przez przypadek. Musi istnie膰 艣wiadomo艣膰 u sprawcy pope艂nionego czynu. Publiczno-skargowe, kt贸re jest 艣cigane z urz臋du.

ARTYKU艁 132: 鈥楰to publicznie zniewa偶a nar贸d b膮d藕 RP podlega karze do lat 3鈥.

Jest to odpowiednik art. 270 KK z 1969 i art. 152 KK z 1932. Ustawodawca kryminalizuje wszelkie czyny godz膮ce imi臋 narodu i RP. PRZEDMIOTEM OCHRONY jest dobre imi臋 RP oraz narodu.

Ma to zasadnicze znaczenie z punktu widzenia narodu, bowiem w PL obowi膮zuje dzisiaj normatywna definicja 鈥 , kt贸ra jest zawarta w preambule w Konstytucji RP z 2.04.1997, gdzie 'Nar贸d Polski to wszyscy obywatele RP, zar贸wno wierz膮cy w Boga , kt贸ry jest 藕r贸d艂em prawdy, sprawiedliwo艣ci, dobra itp., jak i niewierz膮cych鈥. Definicja narodu mimo zapis贸w ma charakter polityczno-obywatelski , nie etniczno-kulturowy. Zatem obywatelem PL jest ka偶dy kto posiada obywatelstwo.

Jest to wyst臋pek

PODMIOTEM CZYNU ZABRONIONEGO mo偶e by膰 ka偶dy zdolny do odpowiedzialno艣ci karnej.

ZNAMIONA CZYNU ZABRONIONEGO: zniewa偶enie mo偶e przyj膮膰 r贸偶ne formy: gestu, s艂owa, symbolu, rze藕by, muzyki itp.

SKUTKOWE, mo偶na tez przez przypadek.

06.05.2013.

ARTUKU艁 134 Zamach na 偶ycie prezydenta RP.

Kto dopuszcza si臋 zamachu na 偶ycie prezydenta RP podlega karze pozbawienia wolno艣ci na czas nie kr贸tszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolno艣ci albo karze do偶ywotniego pozbawienia wolno艣ci鈥.

Artyku艂 134 Kodeksy Karnego z 06.06.1997 jest odpowiednikiem artyku艂u 94 z KK z 1932r. a jednocze艣nie nie znajdujemy odpowiednika dla tego artyku艂u w KK z 1969. KK w Artyku艂ach 122-135 z 1969, a wi臋c w ramach czyn贸w skierowanych przeciwko politycznym i gospodarczym interesom PRL (taka nazwa rozdzia艂u w tym kodeksie), nie przewidywa艂 kryminalizacji, jednocze艣nie penalizacji zamach na prezydenta bowiem ta instytucja w艂adzy pa艅stwowej nie zosta艂a wt艂oczona do systemy normatywno-konstytucyjnego ( w okresie PRL instytucje prezydenta utrzymywa艂a ustawa z 1947 o wyborze prezydenta RP. Jednak urz膮d ten zosta艂 zniesiony przez ustaw臋 zasadnicz膮 z 22.07.1952. Funkcje prezydenta spe艂nia艂a do 1989 Rada Pa艅stwa okre艣lana cz臋sto jako kolegialny prezydent).

We wsp贸艂czesnych rozwi膮zaniach ustrojowych wyr贸偶nia si臋 z regu艂y dwa sposoby ochrony prezydenta RP. Zatem wyr贸偶nia si臋 ochron臋 prezydenta sensu stricte i sensu largo.

* W Polsce obowi膮zuje sensu largo co wynika z polskiej tradycji ludowej.

Obecnie w RP mamy system polityczny o charakterze parlamentarno-gabinetowy. W latach 鈥 mia艂 charakter hybrydy semiprezydencjalizmu i zracjonalizowanego parlamentaryzmu.

Ze wzgl臋du na kszta艂t dzisiejszego systemu politycznego w artykule 7 chroniony jest prezydent. W II RP art. 2 cz臋艣ci szczeg贸lnej by艂 chroniony prezydent, co 艣wiadczy o szczeg贸lnej roli prezydenta w systemie. System parlamentarno-gabinetowy to prezydent z regu艂y chroniony jest w dalszych artyku艂ach cz臋艣ci szczeg贸lnej w KK w rozdz. 17 鈥楶rzest臋pstwa przeciwko RP鈥. Natomiast je艣li system jest w innej formie, w kt贸rej dominuje w艂adza g艂owy pa艅stwa to z regu艂y jest on chroniony w pierwszych artyku艂ach rozdzia艂u KK zaraz po instytucji pa艅stwa jak to mia艂o miejsce w 1932

Wsp贸艂cze艣nie przest臋pstwo z artyku艂u 134 jest zbrodni膮, przest臋pstwo o charakterze powszechnym. Jest to najci臋偶sza zbrodnia przewidziana w KK. W pewien spos贸b jest to forma kwalifikowana przest臋pstwa zab贸jstwa art. 148 paragraf 2 i 3, czyli kwalifikowany typ przest臋pstwa zab贸jstwa (przepis szczeg贸lny znosi przepis og贸lny). Jednocze艣nie art. 134 nie przewiduje kryminalizacji przygotowa艅 do zamachu na 偶ycie prezydenta, co nie znaczy 偶e nie jest to karane, bowiem kryminalizowane jest to art. 128 paragraf 2.

* Dobrem chronionym jest 偶ycie i zdrowie prezydenta RP jako instytucji, kt贸ra stoi na czele pa艅stwa i narodu polskiego, jest symbolem nienaruszalno艣ci terytorium, suwerenno艣ci itp., czyli gwarantem ci膮g艂o艣ci pa艅stwowej.

* Przest臋pstwo to ma charakter publiczno-skargowy.

* Znamiona okre艣laj膮ce czynno艣ci sprawcze: musi wyst膮pi膰 czynno艣膰 sprawcza zwi膮zana z zamachem, zatem jest to dzia艂anie stanowi膮ce zagro偶enie przez podj臋cie okre艣lonych czynno艣ci, zniszczenia okre艣lonego dobra prawem chronionego. Istot膮 zamachu jest u偶ycie przemocy, musi mie膰 on charakter gwa艂towny. Nie jest konieczne wyst膮pienie skutk贸w w postaci 艣mierci -> przest臋pstwo formalne o zabarwieniu emocjonalnym; przest臋pstwo nie ma charakteru kierunkowego, mo偶na pope艂ni膰 ten czyn zabroniony z ewentualnym zamiarem.

13.05.2013

ARTYKU艁 135. Paragraf 1. 鈥楰to dopuszcza si臋 czynnej napa艣ci na prezydenta RP podlega karze pozbawienia wolno艣ci od 6 miesi臋cy do lat 5鈥.

Paragraf 2. 鈥楰to publicznie zniewa偶a prezydenta RP podlega karze pozbawienia wolno艣ci do lat 3鈥.

*Ka偶dy z nas ma ochron臋 cielesn膮, a jednocze艣nie orgazny RP SA specjalnie chronione z artyku艂u 226.

*Artyku艂 135 jest lex specialist w stosunku do art. 226, czyli ochrona cielesna.

*Przedmiotem ochrony jest -> bezpiecze艅stwo prezydenta RP i pa艅stwa RP 9prezydent uciele艣nia pa艅stwo).

* Dzia艂ania sprawcy dopiero w drugiej kolejno艣ci skierowane w stosunku do nietykalno艣ci cielesnej. Przest臋pstwo ma charakter powszechny, sk艂ada si臋 z dw贸ch czynno艣ci: uw艂aczania czci lub czynnej napa艣ci. Czynna napa艣膰 definiowana jest w literaturze zazwyczaj jako dzia艂anie zmierzaj膮ce do wyrz膮dzenia krzywdy fizycznej,. Dokonanie dzia艂ania nast臋puje z chwila podj臋cia dzia艂ania.

* Przedmiotem ochrony jest jedynie obecnie urz臋duj膮ce prezydent.

- przest臋pstwo ma charakter umy艣lny, mo偶liwe jest do dokonania tylko z zamiarem bezpo艣rednim (intencjonalne), publiczno-skargowe -> czyn 艣cigany z urz臋du.

20.05.2013

Artyku艂 136. Paragraf 1. 鈥楰to na terytorium RP dopuszcza si臋 czynnej napa艣ci na g艂ow臋 obcego pa艅stwa lub akredytowanego szefa przedstawicielstwa dyplomatycznego takiego pa艅stwa albo osob臋 korzystaj膮c膮 z podobnej ochrony na mocy ustaw, um贸w lub powszechnie uznanych zwyczaj贸w mi臋dzynarodowych, podlega karze pozbawienia wolno艣ci od 3 miesi臋cy do lat 5鈥.

Paragraf 2. 鈥楰to na terytorium RP dopuszcza si臋 czynnej napa艣ci na osob臋 nale偶膮c膮 do personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa lub urz臋dnika konsularnego obcego pa艅stwa w zwi膮zku z pe艂nieniem przez nich obowi膮zk贸w s艂u偶bowych podlega karze pozbawienia wolno艣ci do lat 3鈥.

Paragraf 3. 鈥 Karze pozbawienia wolno艣ci okre艣lonej w paragrafie 2 podlega : kto na terytorium RP publicznie zniewa偶a osob臋 okre艣lon膮 w paragrafie 1鈥.

Paragraf 4 鈥楰to na terytorium RP dopuszcza si臋 publicznego zniewa偶enia osoby okre艣lonej w paragrafie 2, podlega karze grzywny, karze ograniczenia wolno艣ci albo ograniczenia wolno艣ci do roku鈥.

W ka偶dym z 4 podanych przypadk贸w mamy do czynienia z przest臋pstwem, kt贸re przyjmuje form臋 wykroczenia.

Polska doktryna prawno-karna kryminalizuj臋 i penalizuje okre艣lone czyny zwi膮zane z wyst膮pieniem przeciwko urz臋dnikom reprezentuj膮cym obce pa艅stwo lub organizacje mi臋dzynarodow膮, klasyfikuje te czyny zabronione jako przest臋pstwo przeciwko RP.

-> Prawa deregowalne 鈥 w okre艣lonej okoliczno艣ci mo偶ne je znie艣膰.

-> Prawa niederegowalne 鈥 nie mo偶na ich znie艣膰.

W rozwi膮zaniach prawa mi臋dzynarodowego obowi膮zuje tzw. zasada wzajemno艣ci , kt贸庐a okre艣la i偶 je偶eli przedstawiciel RP chroniony jest przez stosowne rozwi膮zania normatywne (prawno-karne) przez obce pa艅stwo to wzgl臋dnie analogicznej ochronie podlega tak偶e przedstawiciel obcego pa艅stwa na terytorium RP.

Przest臋pstwa stypizowane w art. 136 wynikaj膮 przede wszystkim z um贸w mi臋dzynarodowych, a w szczeg贸lno艣ci z :

- konwencji wiede艅skiej (1961) 鈥極 stosunkach dyplomatycznych鈥;

- konwencji nowojorskiej (1973) 鈥極 zapobieganiu przest臋pstwom i karaniu sprawc贸w przest臋pstw przeciwko osobom korzystaj膮cym z ochrony mi臋dzynarodowej鈥.

* Przedmiot ochrony 鈥 przepis 136 udziela prawno-karnej ochrony interesom pa艅stwa polskiego jako podmiotu SM i zgodnie z normami prawa mi臋dzynarodowemu publicznego oraz powszechnie uznanymi aktami i zwyczajami mi臋dzynarodowymi; g艂owy obcych pa艅stw, przedstawiciele dyplomatyczni itp. w po艂膮czeniu z realizowan膮 przez nich misj膮 dyplomatyczna, czyli wype艂nianiem w艂asnych obowi膮zk贸w, podlegaj膮 szczeg贸lnej ochronie.

*Zachowanie wymierzone w g艂ow臋 obcych pa艅stw b膮d藕 przedstawicieli dyplomatycznych stanowi膮 akt wrogi w stosunku do obcego pa艅stwa i godz膮 jednocze艣nie w bezpiecze艅stwo RP, a przynajmniej mog膮 os艂abi膰 lub pogorszy膰 relacje mi臋dzy RP a stosownym pa艅stwem. W tym przypadku pojawia si臋 niezwykle rozbudowana ochrona przedstawicieli pa艅stw obcych, bowiem mamy do czynienia z rozbudowan膮 sensu largo, doprowadza to do sytuacji i偶 uwzgl臋dniaj膮c interpretacje kodeksow膮 uw艂aczanie , poni偶anie etc. biurowemu pracownikowi obcego pa艅stwa przy uwzgl臋dnieniu zasady wzajemno艣ci sprawca wyst臋puje przeciwko interesom RP. Przepis okre艣laj膮cy przest臋pstwo z art. 136 wskazuje, 偶e ten czyn zabroniony ma charakter powszechny, pope艂ni膰 go mo偶e ka偶da osoba posiadaj膮ca zdolno艣膰 do odpowiedzialno艣ci karnej. Przest臋pstwo mo偶e pope艂ni膰 zar贸wno obywatel RP jak i bezpa艅stwowiec czy obywatel innego pa艅stwa.

*Czynno艣膰 sprawcza polega na tym, 偶e akt ma charakter bezpo艣redni czy intencjonalny polegaj膮cy na napa艣ci czy zniewa偶eniu, przest臋pstwo ma charakter formalny.

* Przedmiotem bezpo艣redniego dzia艂ania jest zaatakowanie okre艣lonego dobra prawem chronionego w tym:

a) g艂ow臋 pa艅stwa,

b) akredytowanego przedstawiciela,

c) osoby korzystaj膮ce z podobnej ochrony,

d) urz臋dnika konsularnego obcego pa艅stwa b膮d藕 obcej organizacji.

*Znamiona strony przedmiotowej: przest臋pstwo okre艣lone w art. 136 ma charakter umy艣lny (koloratus), kt贸re wynika z okre艣lenia : czynna napa艣膰, zniewa偶enie itp. Umy艣lno艣膰 ta zwi膮zana jest z postaci膮 zamiaru bezpo艣redniego. Przest臋pstwo to ma charakter publiczno-skargowy, czyli jest 艣cigane z urz臋du.

TERRORYZM:

* Doktryna prawa karnego materialnego wskazuje, 偶e wyst臋puje wyra藕na separacja mi臋dzy przest臋pstwem przeciwko pa艅stwu a czynami okre艣lonymi jako przest臋pstwa terroryzmu. Z kolei z nauki polityczne wskazuj膮 wprost, 偶e nie istnieje terroryzm niepolityczne. Ka偶de dzia艂anie maj膮ce na celu wywo艂anie strachu w spo艂ecze艅stwie, obawy etc. lub dzia艂anie, kt贸re ma an celu podjecie kontr dzia艂ania lub zaniechania dzia艂ania przez dane pa艅stwo b膮d藕 instytucje mi臋dzynarodowe ma charakter zawsze polityczny.

- nonkonformizm.

* Jednak terroryzm to nie przest臋pstwo polityczne, jest to separowane przez historie. (np. Pi艂sudski dokona艂 aktu 鈥榯erroryzmu鈥, jednak w pozytywnym aspekcie, poniewa偶 dla dobra og贸艂u, aby wprowadzi膰 alternacje w艂adzy.)

* Z kolei przest臋pstwa, kt贸re cz臋sto koreluje si臋 z przest臋pstwem przeciwko pa艅stwu to:

- wojenne (鈥榗zy wyst膮pienie przeciwko sile zbrojnej pa艅stwa nie jest jednocze艣nie wyst膮pieniem przeciwko pa艅stwu?鈥)

- wyst膮pienie przeciwko ludowi (ludob贸jstwo).

Oczywi艣cie, 偶e mo偶na uto偶sami膰 (bez w膮tpienia politycznie) wyst膮pienia przeciwko narodowi jako wyst膮pienia przeciwko pa艅stwu, ale z punktu widzenia prawno-karnego ten znak nie mo偶e by膰 zawsze postawiony.

Z punktu widzenia nauk prawnych, terroryzm, ludob贸jstwo, przest臋pstwa wojenne, nie ma charakteru wyst膮pie艅 przeciwko pa艅stwu. Natomiast z punktu widzenia nauki o polityce zauwa偶alne s膮 zwi膮zki mi臋dzy ww., a przest臋pstwami przeciwko pa艅stwu.

Warto wspomnie膰, 偶e: ludob贸jstwo (art. 118 KK), zbrodnie przeciwko ludzko艣ci (jak wy偶ej) oraz przest臋pstwa wojenne (122-123 KK) na podstawie art. 105 KK nie ulegaj膮 przedawnieniu, 艣cigane s膮 w niesko艅czono艣膰, jedyn膮 barier膮 jest 艣mier膰.

ARTYKU艁 137. Paragraf 1. 鈥楰to publicznie zniewa偶a, niszczy, uszkadza Luc usuwa god艂o, sztandar, bander臋, flag臋, chor膮giew lub inny znak pa艅stwowy podlega grzywnie, karze ograniczenia wolno艣ci lub pozbawienia wolno艣ci do roku鈥.

Paragraf 2. 鈥楾ej samej karze podlega kto na terytorium RP zniewa偶a, niszczy, uszkadza lub usuwa god艂o, sztandar, chor膮giew, bander臋, flag臋 lub inny znak pa艅stwa obcego wystawiony publicznie przez przedstawicielstwo tego pa艅stwa lub na zarz膮dzenie polskiego organu w艂adzy鈥.

Znowu mamy w paragrafie 2 artyku艂u 137 wyst臋puj膮c膮 zasad臋 wzajemno艣ci, zatem je偶eli podobny zapis wyst臋puje w prawie obcego pa艅stwa dot. Polskich emblemat贸w to polskie praw czyni przedmiotem ochrony emblemat pa艅stwa obcego.

* Przedmiot ochrony -> interes RP zwi膮zany z poszanowaniem symboli pa艅stwowych. Ochronie podlegaj膮 r贸wnie偶 uczucia os贸b 偶ywi膮cych szacunek dla znak贸w symbolizuj膮cych okre艣lon膮 organizacje pa艅stwow膮. W przypadku zamach贸w, kt贸re s膮 skierowane przeciwko dobrom odno艣nie emblemat贸w pa艅stw obcych, przedmiotem ochrony s膮 r贸wnie偶 SM.

* Podmiot czynu zabronionego -> ka偶dy zdolny do ponoszenia odpowiedzialno艣ci karnej , jest to przest臋pstwo powszechne.

* Czynno艣膰 sprawcza -> polega na zniewa偶eniu, niszczeniu, uszkadzaniu, usuwaniu itp.; ma charakter materialny. Publiczno skargowe 艣cigane z urz臋du.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
28 02 2012 Prawne podstawy?zpiecze艅stwa wyk艂ady
Prawne formy dzia艂ania?ministracji publicznej tematyka opracowana na podstawie wyk艂ad贸w prof Mata
podstawy prawne turystyki - wyk艂ady2, Prawo Administracyjne, Gospodarcze i og贸lna wiedza prawnicza
Zaj臋cia 4 (obow.), rok 1, Wyk艂ady, Prawne podstawy bezpiecze艅stwa
PODSTAWY PRAWNE INTEGRACJI wyklad 4
Podstawy prawne resocjalizacji wyk艂ad
PpB WYK艁AD 25.02, Studia, Bezpiecze艅stwo narodowe wewn臋trzne pierwszy rok, Prawne podstawy bezpiecze
PODSTAWY?YTORSTWA WYK艁AD 4 ) 03
Entomologia podstawa wyk艂ady 12
ca7, Politologia UMCS - materia艂y, IV Semestr letni, Prawne podstawy komunikowania
Prawne podstawy bezpiecze艅stwa 26.02.2009r, Studia
Podsta~1-wyk艂ady, in偶ynieria ochrony 艣rodowiska kalisz, Rok 1 IOS, Ekonomia
Prawne podstawy?zpiecze艅stwa 膰w
Chemia organiczna podstawy wyk艂ad1
(15)Syst.rz-d. Cz. II, Prawne podstawy bezpiecze艅stwa pa艅stwa
06 03 2012 Prawne podstawy?zpiecze艅stwa
Prawne podstawy udzielania pomocy
Notatki na podstawie wyk艂ad贸w, Polityki sektorowe UE- Wyk艂ady

wi臋cej podobnych podstron