Odpowiedzi do testu z chemii

1.Prawo zachowania masy : masa substratów równa jest masie produktów reakcji chemicznej.

2.Prawo stałości składu; stosunek wagowy pierwiastków w zw. chem. jest wielkością stała i charakterystyczną dla danego związku.

3. Prawo stosunków wielokrotnych: stosunki ilości wagowych dwóch pierwiastków w kilku zw. chem. przez nie tworzonych są stosunkami liczb naturalnych.

4. Prawo stosunków objętościowych: stechiometryczny stosunek objętości reagentów gazowych można wyrazić za pomocą niewielkich liczb całkowitych.

5. Prawo Avogadra: równe objętości gazów w tej samej temperaturze i ciśnieniu zawierają jednakowe liczby cząsteczek.

6.Masa atomowa jest to masa jednego atomu danego pierwiastka. Podaje ile razy atom danego pierwiastka jest cięższy od 1/12 masy atomu izotopu węgla ¹²C.

7.Masa cząsteczkowa jest to suma mas atomowych. Podaje ile razy masa danej cząsteczki jest większa od 1u.

8. Mol – jednostka liczności materii, która odnosi się do świata mikro i oznacza 6,02 * 10²³ drobin, czyli: atomów, jonów, cząsteczek, cząstek elementarnych.

9.-

10.Liczba masowa (A) jest to suma protonów i neutronów (nukleonów) w jądrze danego izotopu pierwiastka.

11.Główna liczba kwantowa (n) odpowiada za energię elektronu. Numeruje kolejno poziomy energetyczne (zwane powłokami elektronowymi) dla elektronu. Przyjmuje wartości całkowite począwszy od 1. Powłoki te są oznaczone kolejno (poczynając od powłoki najbliżej jądra) literami K, L, M, N, O, P, Q.

12.Poboczna liczba kwantowa (l) odpowiada za kształt orbitalu. Przyjmuje wartości od 0 do (n-1). Kombinacja liczb n i l to podpowłoka.

13.Zakaz Pauliego mówi, że atom nie może posiadać dwóch elektronów o tym samym zestawie liczb kwantowych. Muszą się różnić przynajmniej spinową liczbą kwantową.

14.Reguła Hunda mówi, że orbitale zdegenerowane (czyli tej samej energii) zapełniane są najpierw przez niesparowane elektrony o jednakowym spinie i po zapełnieniu orbitalu przez elektrony utworzone zostają pary elektronów o przeciwnych znakach.

15. Pierwiastki grup głównych .

Grupy 1,2 oraz 13 –18 – czyli grupy tworzące blok s i p, nazywają się grupami głównymi układu okresowego; przy czym grupę 18 (VIIIA) tworzą pierwiastki gazowe o całkowicie zapełnionej ostatniej powłoce elektronowej, nazywane z racji swej bierności chemicznej gazami szlachetnymi. Pierwiastki grup głównych – bloku s i p, zajmują skrajne części tablicy Mendelejewa.

Nazwy grup głównych wywodzą się od nazwy pierwszego pierwiastka w grupie:

grupa: 1 – litowce, 2– berylowce, 13 – borowce, 14 – węglowce, 15 – azotowce, 16 – tlenowce, 17 – fluorowce, 18 – helowce.

Maksymalna wartościowość pierwiastka jest równa sumie elektronów s i p na powłoce walencyjnej.

Liczba elektronów walencyjnych dla pierwiastków grup 1-12 jest zgodna z numerem grupy, a dla pierwiastków grup 13-18 jest równa numerowi grupy pomniejszonemu o 10.

16.-

17. W stanie podstawowym atomu, elektrony zapełniają orbitale zgodnie z Regułą Hunda, natomiast w stanie wzbudzonym mogą występować np. dwa orbitale z niesparowanymi elektronami.

stan podstawowy

stan wzbudzony

stan wzbudzony

18.Elektrony walencyjne to elektrony na ostatniej powłoce, najbardziej oddalonej od jądra, powłoce walencyjnej. Uczestniczą w tworzeniu wiązań chemicznych.

19.Kation to jon dodatni, atom z niedoborem elektronów.

20.Anion to jon o ładunku ujemnym, z nadmiarem elektronów.

21.Wiązanie, w którym jeden atom jest donorem a drugi akceptorem nazywamy wiązaniem donorowo-akceptorowym czyli wiązaniem koordynacyjnym.

22.Cząsteczkę, w której nastąpiło przesunięcie łączącej pary elektronów w stronę bardziej elektroujemnego atomu nazywamy DIPOLEM.

23.-

24.-

25.-

26.Reakcja syntezy – łączenie dwóch lub większej liczby substratów z wytworzeniem jednego produktu.

27.Reakcja analizy to reakcja chemiczna, podczas której z jednego substratu powstają co najmniej dwa produkty.

28.Reakcja wymiany polega na przekształceniu substratów w substancje nowe (produkty). Rozrózniamy:

-wymianę pojedynczą -wymianę podwójną

AB + C AC + B

AB + CD AC + BD

29.Reakcja redox – reakcja równoczesnego utleniania I redukcji przebiegająca ze zmianą stopnia utlenienia pierwiastka.

30.-

31.-

32.Bilans elektronowy w reakcji redox jest to liczba oddanych elektronów przez reduktor i przyjętych przez utleniacz.

33.Współczynniki stechiometryczne w reakcji redox dobieramy uwzględniając bilans elektronowy.

34.Bilansowanie reakcji redox polega na zbilansowaniu elektronowym reakcji oraz w oparciu o niego dobranie współczynników stechiometrycznych.

35.-

36.-

37.-

38.Roztwór jest o stężeniu procentowym, % wagowy – oznacza to ilość substancji rozpuszczonej w 100g roztworu. Wyraża się w procentach. Wzór na stęż. procent.:

Określenie – roztwór jest 20% oznacza, iż w 100g roztworu znajduje się 20g substancji rozpuszczonej.

39.Roztwór jest stężeniem %objętościowym, co oznacza  liczbę jednostek objętości substancji rozpuszczonej, zawartej w 100 jednostkach objętości roztworu.

 - objętość substancji rozpuszczonej, ,

- objętość roztworu, ,

- objętość rozpuszczalnika, .

40.Roztwór jest stężeniem molowym określa liczbę moli substancji rozpuszczonej, zawartej w 1 dm³ roztworu. Na przykład 0,5 molowy roztwór zawiera 0,5 mola substancji rozpuszczonej w 1 dm³ roztworu.

- liczba moli substancji rozpuszczonej, [mol],

- masa substancji rozpuszczonej, [g],

- masa molowa substancji rozpuszczonej, [g/mol].

41.Tlenki kwasowe – reagujące z zasadami; w reakcji z wodą dają kwasy. Tlenki niemetali zwane są bezwodnikami kwasowymi.

42.Tlenki zasadowe – reagujące z kwasami; w reakcji z wodą dają zasady.

43.Tlenki amfoteryczne – reagujące z kwasami i zasadami.

44.-

45.-

46.Sole są to związki zawierające w cząsteczce kation metalu (lub kation amonowy) i anion reszty kwasowej.

47.Wodorosole powstają przez niecałkowite zastąpienie kationów wodorowych kwasu; są one związkami o wzorze ogólnym M_n(HR)_m, gdzie M – kation metalu lub kation amonowy, HR – reszta kwasowa, w skład której wchodzą kationy wodorowe i zwykła reszta kwasowa. Wodorosole mogą się tworzyć z kwasów wieloprotonowych.

48.Hydroksosole (sole zasadowe, hydroksysole) powstające przez niecałkowite zastąpienie anionów wodorotlenkowych wodorotlenku; są związkami o wzorze ogólnym Mn(OH)kRm, gdzie M –kation metalu połączony przynajmniej z jednym jonem wodorotlenkowym, R – reszta kwasowa. Hydroksosole mogą tworzyć wodorotlenki o większej niż jeden liczbie jonów wodorotlenkowych.

49.Reakcją zobojętniania nazywamy reakcja chemiczna między kwasem a zasadą, która prowadzi do zmiany pH środowiska reakcji w kierunku bardziej obojętnego odczynu. W jej wyniku powstaje sól i często, choć nie zawsze, woda.

50.Wodorotlenki to związki chem., które w cząsteczce zawierają metal i grupy wodorotlenowe. Me(OH)_n. Wodne roztwory wodorotlenków to zasady. Stanowią one mocne elektrolity.

51.-

52.-

53.-

54.-

55.-

56.-

57.pH – ujemny logarytm ze stężenia molowego jonów wodorowych: pH = -log[H⁺].

58.Reakcje jonowe można podzielić na:

- hydroliza

- dysocjacja

59.Hydroliza soli jest to reakcja jonów soli z wodą.

60.Hydrolizę kationową obrazuje równanie:

Ca²⁺ + SO₂- + 2H⁺ + 2OH^- Cu(OH)₂ + 2H⁺ + SO₄^2-

61.-

62.-

63.-

64.Liczba koordynacyjna w związku zespolonym jest to liczba ligand, które może przyłączyć atom.

65.-

66.-

67.Szereg elektrochemiczny informuje nas o tym, jaki potencjał elektrochemiczny posiada dany metal. Jest to potencjał równowagowy, jaki wykazuje metal zanurzony w roztworze jonów własnych, gdy aktywność tych jonów wynosi 1 i mierzony jest względem normalnej elektrody wodorowej.

Metale biorące udział w reakcjach, którym odpowiada ujemna wartość potencjału standardowego, noszą nazwę metali nieszlachetnych – z reguły ulegają one korozji (łatwo utleniają się), wypierają wodór z roztworów kwasów, są aktywne chemicznie. Metale o dodatniej wartości potencjału nazywa się szlachetnymi – zazwyczaj nie ulegają korozji, nie reagują z kwasami beztlenowymi (nie wypierają wodoru z kwasów), z reguły są mało aktywne chemicznie. Metale o niższym potencjale wypierają metale o wyższym potencjale z roztworów ich soli.

Przykładowe wartości potencjałów standardowych w szeregu napięciowym metali:

Półogniwo K/K⁺ Na/Na⁺ Mg/Mg²⁺ Zn/Zn²⁺ Fe/Fe²⁺

E⁰[V] -2,9 -2,7 -2,4 -0,8 -0,4

68.-

69. Mg + 2H₂O Mg(OH)₂↓ + H₂↑

Na powierzchni magnezu powstaje warstwa trudno rozpuszczalnego wodorotlenku, zabezpieczająca metal przed dalszym działaniem wody. Aby reakcja biegła dalej, wystarczy podgrzać nieco układ reakcyjny, co zwiększy rozpuszczalność Mg(OH)₂ w wodzie.

Pasywacja to zjawisko pokrywania się powierzchni pierwiastka trwałą i litą warstwą trudno rozpuszczalnego związku, odpornego na działanie czynnika chemicznego.

70. Glin jak wynika z jego położenia w szeregu napięciowym metali jest metalem nieszlachetnym. Jednak ten metal i jego stopy odznaczają się w środowisku obojętnym dużą odpornością na korozję, wynikającą z utworzenia się pasywnej, trudnorozpuszczalnej warstwy tlenku AlOOH. Podobne tlenkowe warstewki ochronne tworzy cynk, chrom i nikiel.