Planowanie przestrzenne - Działania planistyczne i projektowe, które powinny umożliwić rozwój społeczny i gospodarczy, w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych, z zachowaniem trwałości podstawowych procesów przyrodniczych umożliwiających zaspokojenie potrzeb współczesnych i przyszłych pokoleń.

Planowanie przestrzenne prowadzone jest przez władze publiczne na wszystkich poziomach administracyjnych . Odnosi się do funkcji „bytowych”, które wymagają przeznaczenia odpowiednich terenów/ praca, mieszkanie, kształcenie, komunikowanie się, przemieszczanie, udział W życiu społecznym- kultura/ oraz do funkcji „ochronnych” środowiska przyrodniczego i kulturowego.

Generalne przesłanki planowania przestrzennego:

• zapewnienie rozwoju osobowości w społeczeństwie i odpowiedzialności wobec przyszłych pokoleń,

• ochrona i rozwój przyrodniczych podstaw życia,

• tworzenie dogodnych warunków lokalizacji dla rozwoju gospodarki,

• pozostawienie otwartych możliwości dla przyszłego użytkownika przestrzeni,

• wzmacnianie istotnych cech charakterystycznych poszczególnych obszarów państwa,

• dążenie do tworzenia zbliżonych warunków życia na całym obszarze państwa,

• tworzenie przesłanek dla uzyskania spójności w ramach Unii Europejskiej i na szerszym obszarze Europy.

Planowanie przestrzenne określa;

- zasady kształtowania polityki przestrzennej,

- zakres i sposoby przeznaczania terenów na określone cele i ustalanie zasad ich zagospodarowania

jako podstawę przyjmując ład przestrzenny i ,,zrównoważony” rozwój.

Ład przestrzenny - ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia W odpowiednich relacjach uwarunkowania społeczne, gospodarcze, środowiskowe, kulturowe i kompozycyjno-estetyczne.

,,Zrównoważony” rozwój- 1. Trwały, samogenerujący się rozwój.

2.Taki rozwój społeczno-gospodarczy, w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych, z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych, w celu zagwarantowania możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb obecnego i przyszłych pokoleń.

Ewolucja celów i cech planowania przestrzennego

Cel planowania przestrzennego

- kompleksowe kształtowanie zagospodarowania przestrzennego kraju, regionów, miast i wsi

w sposób zapewniający:

• warunki do poprawy jakości życia, a

• zachowania równowagi przyrodniczej,

• ochronę dóbr kultury,

• zwiększenie efektywności procesów gospodarczych,

• podnoszenie zdolności obronnej państwa.

Cechy -> planowanie przestrzenne jest :

• procesem ciągłym,

• współzależne z planowaniem społeczno-gospodarczym

• interdyscyplinarne.

Cele wg ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym

• przeznaczanie terenów na określone cele i ustalanie zasad zagospodarowania,

• określenie zasad rozwiązywania konfliktów między interesami obywateli, wspólnot samorządowych i państwa,

• kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa i województwa.

Cechy planowania przestrzennego wg ustawodawstwa niemieckiego:

• działalność interdyscyplinarna,

• racjonalne wyważenie interesów publicznych i prywatnych mające na celu realizację dobra wspólnego,

• ciągłość.

Ciągłość planowania przestrzennego obejmuje:

• poznanie i zdiagnozowanie uwarunkowań i potencjału stanu istniejącego,

• prognozowanie i budowę scenariuszy,

• sporządzanie koncepcji, studiów i planów zagospodarowania przestrzennego,

• monitoring aktualności opracowań w zmieniającej się sytuacji oraz ich ewentualną

• aktualizację.

Polityka przestrzenna

Zespół decyzji podejmowanych w sposób ciągły przez upoważnione organy publiczne, zmierzających do stworzenia W państwie/regionie, gminie/ pożądanego modelu zagospodarowania przestrzennego w sposób zgodny z ustalonymi celami i priorytetami społecznymi W danym okresie, zapewniając W tym procesie uporządkowany rozwój przestrzenny i ład zagospodarowania.

Polityka to:

1)działalność związana z dążeniem do zdobycia i utrzymania władzy państwowej oraz z wytyczeniem kierunku działalności państwa i wykonywaniem władzy,

2)sztuka skutecznej działalności W określaniu i realizacji celów.

Poszanowanie dobra wspólnego /interesu publicznego/ stanowi o konieczności istnienia planowania przestrzennego i gospodarki przestrzennej.

GOSPODARKA PRZESTRZENNA Całokształt działalności w zakresie przestrzennego zagospodarowania i użytkowania gruntów. Na gospodarkę przestrzenna składają się następujące rodzaje działalności:

- koordynacyjno-regulacyjna, pełniona przez administracje rządową lub samorządową, poprzez decyzje przestrzenne w sprawach przeznaczania i sposobu zagospodarowania gruntów na podstawie ustaleń planów miejscowych, lub - przy ich braku – na podstawie przepisów ogólnych;

- inwestycyjna, prowadzona przez podmioty gospodarcze panstwowe, samorządowe i prywatne w myśl ich wlasnych celów i zadań;

- kontrolna, prowadzona w trybie nadzoru przez administrację rządową - wojewódzka

lub resortową -z punktu widzenia zgodności z prawem.

Rola studium

-kształtowanie i wykładnia polityki rozwoju przestrzennego gminy/w procesie rozwoju gospodarczego/

-koordynacja miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

-rola informacyjna

-promocja gminy

-koordynacja zapisów polityki przestrzennej państwa i województwa z polityką gminy

Studium uwzględnia:

• zasady określone W koncepcji polityki/ przestrzennego zagospodarowania kraju

• ustalenia strategii rozwoju województwa

• ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa

Studium jest zapisem polityki przestrzennej gminy/ polityki zmian w zagospodarowaniu przestrzeni gminy

Studium jest aktem kierownictwa wewnętrznego wiąże organy gminy przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz zobowiązuje do prowadzenia polityki przestrzennej W sposób zapisany w studium.

Studium obejmuje obszar całej gminy, W jej granicach administracyjnych

Opracowanie i uchwalenie studium jest obowiązkowe.

Uwarunkowania wewnętrzne.

l. Dotychczasowe przeznaczenie terenu, sposób jego zagospodarowania.

2.Stan środowiska przyrodniczego oraz jego ochrony

W tym ; jakość rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej oraz wielkość i jakość zasobów wodnych.

3.Stan środowiska kulturowego /zabytki, dziedzictwo kulturowe, dobra kultury współczesnej .

4.Warunki i jakość życia mieszkańców /mieszkalnictwo, usługi, ochrona zdrowia, bezpieczeństwo/.

5.Stan systemów komunikacji.

6.Stan systemów infrastruktury technicznej /gospodarka wodno-ściekowa, energetyka, gospodarka odpadami/.

7.Stan prawny gruntów/ władanie, decyzje prawne, tereny chronione/.

8.Obsza1y zagrożeń i zasobów geologicznych.

Uwarunkowania zewnętrzne.

1.Zasady z Koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju.

2.Ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa i strategii rozwoju

3.Zadania służące realizacji ponadlokalnych celów publicznych.

Określa się:

* kierunki zmian przeznaczenia terenów oraz zmian w strukturze przestrzennej gminy,

* wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenów,

* tereny wyłączone z zabudowy,

* obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody,

* obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego /zabytków i dóbr kultury współczesnej/

* kierunki rozwoju systemów komunikacji oraz infrastruktury technicznej,

* obszary, na których będą rozmieszczone inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym

* obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszary rozmieszczenia wielko przestrzennych obiektów handlowych o powierzchni większej niż 2000m,

* obszary, dla których gmina zamierza opracować miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego,

* kierunki i zasady kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej,

*obszary narażone na niebezpieczeństwo / powódź, osuwisko/

* obszary pomników zagłady,

* obszary wymagające przekształceń, rekultywacji,

* granice terenów zamkniętych.

Studium sporządza wójt / burmistrz, prezydent/ W celu określenia polityki przestrzennej gminy. -

Studium sporządza się dla obszaru całej gminy.

Studium jest „aktem kierownictwa wewnętrznego” , jest wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.