Konsekwencją przedawnienia roszczenia jest brak możliwości jego dochodzenia przed sądem, natomiast z uwagi na fakt, że zobowiązanie powodujące powstanie obowiązku świadczenia nie wygasa, spełnienie przez zobowiązanego nie może być podstawą żądania jego zwrotu jako świadczenia nienależnego. Przedawnieniu ulegają zarówno roszczenia majątkowe, jak i te o charakterze niemajątkowym, o ile wynikają ze stosunku pracy
Kodeksowe terminy przedawnienia nie zostały określone jednolicie, jednakże z uwagi na fakt, że normy regulujące to zagadnienie mają charakter bezwzględnie obowiązujący, strony stosunku pracy są pozbawione możliwości ich skracania lub wydłużania w drodze czynności prawnych. Zgodnie z art. 291 § 1 KP podstawowym jest 3-letni termin przedawnienia, liczony od dnia, w którym roszczenie ze stosunku pracy stało się wymagalne, więc za początek biegu terminu należy uznać dzień, w którym dłużnik był zobowiązany do spełnienia świadczenia na rzecz wierzyciela
Odrębnie został ukształtowany bieg terminu dla roszczenia pracodawcy o naprawienie szkody, wyrządzonej przez pracownika wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych, do przedawnienia dochodzi bowiem z upływem 1 roku od dnia, w którym pracodawca powziął wiadomość o wyrządzeniu przez pracownika szkody, nie później jednak niż z upływem 3 lat od jej wyrządzenia
W przypadku umyślnego wyrządzenia szkody przez pracownika roszczenie pracodawcy o jej naprawienie przedawnia się na podstawie art. 4421 KC dodanego w zw. z wyrokiem TK z 1.9.2006 r.
Roszczenie regresowe pracodawcy w stosunku do pracownika, który przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych wyrządził szkodę osobie trzeciej, powstaje z chwilą zaspokojenia przez pracodawcę roszczeń osoby trzeciej, a nie od chwili jej wyrządzenia przez pracownika
Bieg przedawnienia przerywa się: przez każdą czynność przed właściwym organem powołanym do rozstrzygania sporów lub egzekwowania roszczeń przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia
Przedawnienie nie biegnie na nowo dopóty, dopóki postępowanie wszczęte w celu
dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia nie zostanie zakończone. Przerwanie biegu następuje również przez uznanie roszczenia. Po każdym
przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.