W Wielkiej Brytanii od drugiej połowy XVIII w. trwałe rewolucje przemysłowe (patrz: od renesansu do czasów napoleońskich, s. 195-197). Na początku XIX w. wyspiarskie państwo było największą potęgą przemysłową świata. Podnoszono nadal wydajność produkcji przez wykorzystywanie najnowszych osiągnięć nauki i techniki.

Przede wszystkim jednak upowszechniało się stosowanie maszyn parowych do napędzania urządzeń w zakładach przemysłowych oraz pomp i wind w kopani. Z ich eksploatacją wiązały się jednak częste eksplozje wywoływane przez nadmierne ciśnienie pary w kotle. Problem ten rozwiązał Anglik Arthur Woolf (czyt. Artur Łulf), który udoskonalił maszynę Watta. Wkrótce do użytku weszły maszyny o znacznie większej mocy (patrz. Tab. Poniżej) – silniki wielocylindrowe, w których para poruszała kolejno kilka tłoków . Przez długi czas silniki parowe wytwarzano niemal wyłącznie w Wielkiej Brytanii. W pozostałych krajach Europy Zachodniej i w Stanach Zjednoczonych zaczęto je produkować dopiero po 1830 r.

W Wielkiej Brytanii od drugiej połowy XVIII w. trwałe rewolucje przemysłowe (patrz: od renesansu do czasów napoleońskich, s. 195-197). Na początku XIX w. wyspiarskie państwo było największą potęgą przemysłową świata. Podnoszono nadal wydajność produkcji przez wykorzystywanie najnowszych osiągnięć nauki i techniki. Przede wszystkim jednak upowszechniało się stosowanie maszyn parowych do napędzania urządzeń w zakładach przemysłowych oraz pomp i wind w kopani. Z ich eksploatacją wiązały się jednak częste eksplozje wywoływane przez nadmierne ciśnienie pary w kotle. Problem ten rozwiązał Anglik Arthur Woolf (czyt. Artur Łulf), który udoskonalił maszynę Watta. Wkrótce do użytku weszły maszyny o znacznie większej mocy (patrz. Tab. Poniżej) – silniki wielocylindrowe, w których para poruszała kolejno kilka tłoków . Przez długi czas silniki parowe wytwarzano niemal wyłącznie w Wielkiej Brytanii. W pozostałych krajach Europy Zachodniej i w Stanach Zjednoczonych zaczęto je produkować dopiero po 1830 r.