Łukasz Pochmara gr.11
Ocena poziomu wytrzymałości na podstawie pomiaru na równi pochyłej – sprawozdanie z ćwiczeń
Wytrzymałość jest to zdolność do kontynuowania długotrwałej pracy o wymaganej intensywności, mieszczącej się w przedziale 60-80% maksymalnych możliwości bez obniżenia efektywności działań i przy zachowaniu podwyższonej odporności na zmęczenie.
Pojęcie wytrzymałości w biomechanice charakteryzuje zmiana mocy w funkcji czasu. Miernikiem jej jest współczynnik kierunkowy równania prostej regresji (b).
Równanie to ma postać:
P = a – bt
Im wartość współczynnika b jest wyższa, tym wytrzymałość badanego jest większa.
Wartość mocy maksymalnej oraz wytrzymałość całego organizmu lub poszczególnych grup mięśniowych są podstawowymi parametrami w ocenie stanu i rozwoju cech fizycznych zawodników różnych dyscyplin sportowych. Wytrzymałość z fizjologicznego punktu widzenia jest to zdolność organizmu do wykonywania wysiłku, przy utrzymaniu homeostazy, bez występowania zmęczenia. Czyli podstawą wytrzymałości są procesy tlenowe, których zasób jest nieskończony a czas max. wynosi od 120-180s. Organizm ludzki posiada rónież inne źródła energetyczne z których czerpie moc. Bezpośrednim źródłem energii jest ATP, następnym jest Fosfokreatyna (CP) jej zasób wynosi 420 [J/kg], moc 54,4[W,kg], tmax 4-6, kolejne źródło to Glikogen o zasobie 960 [J/kg], moc 29,3 [W,kg] i tmax 35-45. Tak więc z biomechanicznego punktu widzenia wytrzymałość jest to zmiana mocy w funkcji czasu. W naszym badaniu do pomiaru mocy kończyn dolnych wykorzystaliśmy równie pochyłą, która wraz z połączonym komputerem dała nam informację na temat podstawowych parametrów ruchu. W badaniu tym miernikiem wytrzymałości jest współczynnik kierunkowy równania proste regresji opisującej zmianę mocy w funkcji czasu W teorii wychowania fizycznego oceny sprawności dokonuje się za pomocą licznych testów, w których jednym z ćwiczeń jest wyskok dosiężny jako ocena mocy kończyn dolnych. Jednak w badaniach biomechanicznych dowiedziono, że wysokość uniesienia środka masy nie koreluje z wartością mocy rozwijanej podczas odbicia. Wysokość wyskoku h zależy od wykonanej pracy [W] równej energii potencjalnej:
W = mgh
mg = const. dla danej osoby, h jest proporcjonalne do W, a współczynnikiem tej proporcjonalności jest ciężar ciała osoby badanej.
Do pomiaru mocy maksymalnej oraz zmian mocy kończyn w funkcji czasu wykorzystuje się stanowisko składające się z równi pochyłej i wózka. Urządzenie treningowe „równia pochyła” składa się z wózka o masie i zjazdu zbudowanego z szyn stalowych pochylonych pod kątem α 14° - 17° do poziomu. Zjazd z dołu zakończony jest platformą. Do zjazdu przymocowano przetwornik obrotowo impulsowy z układem linek.
Układ ten realizuje takie funkcje jak:
Maksymalna prędkość wózka i moc podczas każdego odbicia
Drogę wózka po odbiciu
Czas kontaktu z płytą
Sumę wykonanej serii pomiarowej
Czas serii i numer odbicia
Celem ćwiczenia była ocena spadku mocy kończyn dolnych w czasie podczas odbicia
na równi pochyłej.
Materiał pomiarowy stanowią wartości osiągnięte przez 3 studentów warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Badani, którzy trenowali podnoszenie ciężarów, piłkę nożną, triatlon. Charakterystykę chłopców przedstawia
Tabela nr 1.
| Lp | Imię i nazwisko | Wzrost [cm] | Masa [kg] | Dyscyplina |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Łukasz Pochmara | 171 | 68 | Podnoszenie ciężarów |
| 2 | Kamil Roszkiewicz | 183 | 75 | Piłka nożna |
| 3 | Pierścieniak Rafał | 177 | 67 | Triatlon |
Tabela nr 2. Przedstawia wyniki uzyskane na równi pochyłej.
| n odbić | Łukasz Pochmara | Kamil Roszkiewicz | Pierścieniak Rafał |
|---|---|---|---|
| t [s] | P [W] | t [s] | |
| 1 | 2.345 | 1525.772 | 2.875 |
| 2 | 5.075 | 1612.415 | 5.660 |
| 3 | 7.760 | 1579.842 | 8.395 |
| 4 | 10.475 | 1539.248 | 11.125 |
| 5 | 13.145 | 1563.680 | 13.840 |
| 6 | 15.865 | 1531.232 | 16.530 |
| 7 | 20.225 | 859.607 | 19.210 |
| 8 | 22.725 | 1340.762 | 21.900 |
| 9 | 25.275 | 1430.172 | 24.580 |
| 10 | 27.845 | 1452.873 | 27.245 |
| 11 | 30.450 | 1596.087 | 29.935 |
| 12 | 33.110 | 1378.445 | 32.620 |
| 13 | 35.740 | 1492.010 | 35.265 |
| 14 | 38.370 | 1430.172 | 37.915 |
| 15 | 41.025 | 1340.762 | 40.550 |
| 16 | 43.655 | 1460.559 | 43.195 |
| 17 | 46.265 | 1404.245 | 45.870 |
| 18 | 48.920 | 1261.741 | 48.520 |
| 19 | 51.515 | 1293.638 | 51.130 |
| 20 | 54.100 | 1293.638 | 53.715 |
| 21 | 56.675 | 1444.897 | 56.285 |
| 22 | 59.275 | 1391.383 | 58.805 |
| 23 | 61.845 | 1261.741 | 61.305 |
| 24 | 64.420 | 1289.075 | 63.895 |
| 25 | 67.000 | 1248.137 | 66.430 |
| 26 | 69.575 | 1252.244 | 68.925 |
| 27 | 72.135 | 1242.777 | 71.445 |
| 28 | 74.675 | 1177.870 | 73.935 |
| 29 | 77.220 | 1238.596 | 76.395 |
| 30 | 79.735 | 1295.821 | 78.870 |
| 31 | 82.280 | 1169.237 | 81.385 |
| 32 | 84.780 | 1119.126 | 83.865 |
| 33 | 87.290 | 1129.023 | 86.335 |
| 34 | 89.800 | 1301.640 | 88.785 |
| 35 | 92.325 | 1138.935 | 91.245 |
| 36 | 94.850 | 1161.748 | 93.710 |
| 37 | 97.345 | 1090.645 | 96.165 |
| 38 | 99.815 | 1090.645 | 98.655 |
| 39 | 102.290 | 1080.649 | 101.135 |
| 40 | 104.745 | 1078.000 | 103.605 |
| 41 | 107.235 | 1046.430 | 106.070 |
| 42 | 109.725 | 968.836 | 108.475 |
| 43 | 112.145 | 1083.451 | 110.870 |
| 44 | 114.620 | 1067.973 | 113.340 |
| 45 | 117.070 | 1067.973 | 115.810 |
| 46 | 119.535 | 961.701 | 118.280 |
| 47 | 121.970 | 1050.631 | 120.710 |
| 48 | 124.425 | 1030.394 | 123.190 |
| 49 | 126.860 | 1001.771 | 125.660 |
| 50 | 129.290 | 1080.649 | 128.120 |
Na stanowisku, składającym się z równi pochyłej i wózka należy wykonać 50 odbić
z możliwie jak największą mocą. Urządzenie na bieżąco dokonuje pomiaru, pokazuje parametry ruchu i wykonuje obliczenia (przy użyciu komputera).
Wyniki pomiaru zostały przedstawione w formie wykresu zmiany mocy w funkcji czasu oraz wykresu wartości mocy względnej.
Interpretacja i porównanie danych pozwoliły sformułować wnioski dotyczące poziomu wytrzymałości badanych studentów
| Tab. 3. Zestawienie równań regresji. |
|---|
| Lp |
| 1 |
| 2 |
| 3 |
| Tab. 4. Zestawienie sum wygenerowanej mocy. |
|---|
| Lp |
| 1 |
| 2 |
| 3 |
LITERATURA:
„Wybrane zagadnienia biomechaniki sportu”, red. Cz. Urbanik, AWF Warszawa 2001
Kazimierz Fidelus i in. „Ćwiczenia laboratoryjne z biomechaniki”, Akademia Wychowania Fizycznego w Warszawie