„Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego to powieść podejmująca temat poświęceń jednostki dla dobra ogółu. Żeromski pokazuje, jak daleko może posunąć się ktoś, kto jest wierny swoim ideom i postanawia je wcielać w życie. Tomasz Judym gotów jest zrezygnować z kariery, majątku, szczęścia a nawet miłości. Wizja pisarza jest radykalna i utopijna, można przypuszczać, że postępowanie Judyma znajdzie nie wielu naśladowców. Powieść Żeromskiego to ważny głos w debacie na temat tego, w jaki sposób polska inteligencja może i powinna pomagać innym warstwom społecznym. Nie ma wątpliwości, że „Ludzi bezdomnych” traktować można jako protest przeciwko obojętności bogaczy na los biedoty, jednocześnie obraz głębokiej przepaści, która dzieli obie sfery.