WYDZIAŁ TRANSPORTU I ELEKTROTECHNIKI LABORATORIUM AUTOMATYKI
Temat: Modelowanie analogowe układów dynamicznych z wykorzystaniem komputera
Kierunek: TRANSPORT ROK: II SEMESTR: 3
Imię i nazwisko:
Podpis prowadzącego:

1. Cel ćwiczenia:

Zapoznanie studentów z zasadami modelowania analogowego układów dynamicznych – z wykorzystaniem komputera PC i programu komputerowego i nazwie „Modelowanie analogowe”

1. Przebieg ćwiczenia:

W wykonywanym ćwiczeniu mieliśmy z pomocą programu „Modelowanie analogowe” zbadać model analogowy z dwóch zadań. W programie „Ma” zbudowaliśmy układy zawarte w ćwiczeniu, po czym uruchomiliśmy analizę. Wyniki analizy wydrukowaliśmy, zostają dołączone do sprawozdania.

1. Wykaz aparatury:

Komputer PC, drukarka, program „Modelowanie analogowe”

1. Wybrane schematy: Integrator:

Sumator:

Model analogowy do zadania 1:

A=1/T oraz B= k/T

Dy(t)/dt=-A*y(t)+B*x(t)

Model analogowy dla zadania 2

A=2*ξ*ω₀

B= ω₀²

C=k* ω₀²

d² y(t)/dt²=-A*dy(t)/dt-B*y(t)+C*x(t)

W ćwiczeniu korzystamy z bloków funkcjonalnych:

GFS – generator funkcji skokowej

SUM – sumator

INT- integrator

ROZ – rozdzielacz sygnału

W zadaniach przeprowadzaliśmy analizę dla następujących wartości:

1. k=1 A=1/50 B=5/50 T=50 Tsym=400s

2. k=5 ω₀=1 ξ=0,1 Tsym=100s

Wnioski

Celem ćwiczenia było zapoznanie się z zasadami modelowanie analogowego układów dynamicznych – z wykorzystaniem komputera PC i programu komputerowego o nazwie „Modelowanie analogowe”.

Powyższy program komputerowy do graficznej symulacji i modelowania analogowego układów automatyki. Najważniejszy nacisk został położony na graficzny interfejs przyjazny użytkownikowi. Każdy obiekt jest oddzielnym modelem matematycznym , który połączony w grupę daję możliwość stworzenia obiektu regulacji, które następnie można zasymulować odpowiednim algorytmem matematycznym zaszytym w programie.

Po skonstruwaniu układów w programie “Modelowanie analogowe” I wprowadzeniu odpowiednich wartości rozpoczeliśmy symulacje. W pierwszym zadaniu otrzymaliśmy wyniki szybko rosnące od 0, potem stopniowo przybliżające się do 1 ( jednak nie dochodzące do niej).

W drugim (po dodaniu kolejnego integratora) natomiast od 10 do-7,5 malejące, potem wzrastające do 5,5, potem malejące do -4 i wzrastające do 3. Wyniki w ciągu badania stawał się coraz bardziej stabilne.