Definicja zwiercalności skał.
Sposób i metodyka oraz próby określenia zwiercalności skał podlega ciągłemu rozwojowi dlatego nie ustalono jeszcze pełnej klasyfikacji skał ze względu na zwiercalność. Istnieje więc kilka definicji zwiercalności skał.
A. F. Suchanow określa zwiercalność skał jako funkcję mechanicznej prędkości wiercenia oraz wielkości zużycia świdra. Swoje badania oparł na danych uzyskanych przy wierceniu otworów strzałowych w kopalniach odkrywkowych.
K. Pawłow uzależnił zwiercalność od dwóch wskaźników, tj. prędkości wiercenia i trwałość koronki stosowanej dla określenia typu wiertnicy i technologii stałej dla wszystkich rodzajów badanych skał przy wierceniu otworów strzałowych.
R. Shepherd – jego badania polegały na pomiarze zużywanej energii przy wierceniu w różnych skałach jednym rodzajem świdra. Wykazał, że zależność prędkości wiercenia od nacisku na świder jest proporcjonalna. Ustalił wpływ poszczególnych parametrów wiercenia na prędkość wiercenia (parametrów takich jak : nacisk, prędkość obrotowa, kształt świdra). Według niego zwiercalność skał zależy od jej uziarnienia, stopnia zawilgocenia, płaszczyzny łupliwości oraz od nacisku wywieranego przez świder na skałę w czasie wiercenia.
H. Sievers uwzględnił tylko zależność zwiercalności od twardości i ścieralności skał. Jego metoda była opracowana dla wierceń młotami pneumatycznymi.
Ogólnie można przyjąć, że zwiercalność skał to odporność skały na niszczenie jej struktury w czasie jej wiercenia, a miarą może być najbardziej ekonomiczna maksymalna mechaniczna prędkość wiercenia.
Orurowanie otworu wiertniczego – zadania rur okładzinowych.
Orurowanie otworu wiertniczego to zapuszczenie kolumn rur okładzinowych do otworu. W praktyce stosuje się sześć rodzajów kolumn rur okładzinowych : wstępną, prowadnikową, techniczną, eksploatacyjną, traconą oraz dodatkową. Liczba zapuszczanych uwarunkowana jest przekrojem geologicznym, głębokością, średnicą otworu, technologią wiercenia oraz sposobem eksploatacji. Przed przystąpieniem do rurowania należy przygotować sam otwór oraz rury okładzinowe. Przygotowanie otworu polega na pomiarze jego średnicy na całej długości. Przygotowanie rur polega na dokręceniu na pierwszą rurę zaostrzonego stalowego buta, bada się stan i prawidłowość połączeń gwintowych. W czasie zapuszczania rur należy odnotować dane dotyczące orurowania w dzienniku wiertniczym.
Zadaniem rur okładzinowych jest zapewnienie odpowiedniej średnicy otworu oraz izolowanie i uszczelnianie nawierconych poziomów produkcyjnych w celu uniemożliwienia przepływu płynu złożowego z jednego poziomu do drugiego. Wytrzymałość kolumn rur powinna umożliwiać zamontowanie instalacji i armatury zabezpieczającej przed erupcją płynu złożowego.