PROFILAKTYKA W ŚRODOWISKU LOKALNYM I PROMOCJA ZDROWIA

PROFILAKTYKA W ŚRODOWISKU LOKALNYM I PROMOCJA ZDROWIA

Środowisko a profilaktyka.

Patologia wg. Gaberle jest to dyscyplina nauka zajmująca się zjawiskami społecznie patologicznymi, przez którą należy rozumieć zachowania destruktywne wpływające na społeczeństwo a przy tym niezgodnie przyjętymi w danym kręgu kulturowym.

Wg. Podgóreckiego jest to ten rodzaj zdarzenia, ten typ zachowania, ten typ instytucji, ten typ funkcjonowania jakiegoś

Wykolejenie społeczne jest to swoisty układ zdarzeń, który obejmuje:

  1. czynności antagonistyczno-destrukcyjne

  2. stany osobowości, w których manifestacją są wyżej wymienione czynności

  3. przyczyny (determinanty stanów osobowości) których manifestacją są wyżej wymienione czynności

Czynności antagonistyczno-destrukcyjne są to zachowania odznaczające się negatywnym ustosunkowaniem się wobec norm prawnych, moralnych i obyczajowych. Antagonizm społeczny może występować w formie konstruktywnej i destruktywnej.

Konstruktywne – polega na przeciwstawianiu się danemu społeczeństwu w imię wzorca ustroju innego niż ten, który aktualnie obowiązuje, natomiast antagonistyczno-destruktywne polega na przeciwstawianiu się danemu społeczeństwu niezależnie od panujących stosunków politycznych.

Wykolejenie społeczne dzielimy na:

  1. przestępcze, gdzie wyróżnia się przestępczość złodziejską, bandycką i chuligańską

  2. obyczajowe, gdzie wyróżnia się zachowania antagonistyczno-destruktcyjne, np. samobójstwa, alkoholizm, narkomanię, pasożytnictwo społeczne oraz dewiacje seksualne.

Do najczęściej występujących form zjawisk patologii społecznej należy zaliczyć przestępczość, alkoholizm, narkomanię, prostytucję, samobójstwa, bezrobocie, bezdomność, zbieractwo, subkultury młodzieżowe, sekty, uzależnienia od czynności, np. pracoholizm, seksoholizm, zakupoholizm, internetoholizm, hazard.

Cechy wspólne pozwalające scharakteryzować większość ujemnych zjawisk społecznych:

Pojęcie, cele, cechy wspólne i funkcje profilaktyki.

Wg. słownika pedagogicznego profilaktykę definiuje się jako ogół działań zapobiegawczych nieporządanym zjawiskom w rozwoju u zachowaniu się ludzi.

Wg. Z. Hołysta jest to zespół metod i środków mających na celu usuwanie przyczyn ujemnych zjawisk społecznych oraz tworzenia odpowiednich warunków na właściwego funkcjonowania jednostek oraz grup społecznych.

Ponadto w literaturze podkreśla się, że celem działalności profilaktycznej jest zapobieganie negatywnym stanom rzeczy, zarówno tym, które dopiero mają zaistnieć jak i tym, które w postaci zalążkowej istnieją.

Reasumując należy stwierdzić, że profilaktyka, to wieloaspektowa interwencja korygująca niedostatki wychowania, obejmująca 3 nurty działania:

  1. wspomaganie osoby w radzeniu sobie z trudnościami zagrażającymi prawidłowemu rozwojowi i zdrowemu życiu

  2. ograniczanie i likwidowanie czynników ryzyka, które zaburzają prawidłowy i dezorganizują zdrowy styl życia

  3. inicjowanie i wzmacnianie czynników chroniących, które sprzyjają prawidłowemu i zdrowemu życiu

Cele profilaktyki obowiązujące dziś na świecie, charakterystyczne dla każdej jej odmiany i stopnia są następujące:

  1. rozpowszechnianie prawdziwych i realnych objawów zjawiska, którego profilaktyka dotyczy

  2. kształtowanie świadomych wzorców konsumpcyjnych

  3. kształtowanie umiejętności interpersonalnych, samooceny i samodyscypliny

  4. rozwijanie umiejętności podejmowania decyzji oraz rozwiązywania problemów obejmujących m.in. zdolność do wybierania pozytywnych, a nie negatywnych stylów życia

  5. rozwijanie związków z grupą społeczną i poczucia odpowiedzialności za grupę do której jednostek należy

  6. rozwijanie dojrzałej odpowiedzialności jako właściwego wzorca ról do naśladowania przez innych

  7. rozwijanie środowiska rodzinnego, społecznego i środowiska pracy, które podniosłoby jakość życia ich członków

  8. kształtowanie reguł prawnych i publicznych, tak by były one zgodne z ludzkimi potrzebami i wspierały pozytywne style życia

  9. umożliwianie wczesnego rozpoznawania zagrożeń, oraz rozwijania strategii przeciwdziałania bazujących na znajomości etiologii szkodliwych zachowań

Na wszystkich poziomach profilaktyki stosuje się następujące strategie:

  1. strategie informacyjne – celem działań jest dostarczanie adekwatnych informacji na temat skutków zachowań ryzykownych i umożliwienie racjonalnych wyborów

  2. strategie edukacyjne – celem jest pomoc w rozwiązywaniu ważnych umiejętności psychologicznych na 3 poziomach profilaktyki. W strategii edukacyjnych celem jest pomoc w rozwiązywaniu ważnych umiejętności psychologicznych i społecznych, np. umiejętność nawiązywania kontaktów z ludźmi, radzenia sobie ze stresem, rozwiązywania konfliktów, stosuje się ją na 3 poziomach profilaktyki

  3. strategie działań alternatywnych – celem jest pomoc w zaspokajaniu potrzeb psychologicznych. U podstaw tych strategii leży założenie, że wiele osób podejmuje zachowania ryzykowne, że ze względu na brak oraz możliwości w zakresie potrzeby aktywności, podniesienia samooceny, poprzez osiąganie sukcesów, czy też rozwoju zainteresowań

  4. strategie interwencyjne – celem tych działań jest pomoc osobom mającym trudności w identyfikowaniu i rozwiązywaniu problemów oraz wspieraniu w sytuacjach kryzysowych. Podstawowe działania to poradnictwo, telefon zaufania, doradztwo, stosowana jest w 2/3 poziomie działania głębsze i bardziej zindywidualizowane

  5. strategie zmniejszania szkód – adresatem tych działań są grupy najwyższego ryzyka, wobec których zawiodła wczesna profilaktyka, interwencja, terapia i resocjalizacja. Podstawowy element tej strategii to, np. docieranie z opieką medyczną do narkomanów, wymiana igieł, strzykawek, pomoc socjalna. Stosowana jest na 3 poziomie profilaktyki

  6. strategia zmian środowiskowych – celem tej strategii jest działanie na całe środowisko nakierowane na identyfikację i zmienianie tych czynników środowiska społecznego i fizycznego, które sprzyjają zmianom problemowym. Działania mogą obejmować np. modyfikację środowiska, miejsce przebywania osoby dysfunkcyjnej, zmian postaw społecznych wobec osób dysfunkcyjnych

  7. strategia zmian przepisów – kierowane są do całej społeczności lokalnej, polegającą na zmianie przepisów, prawnych, np. rozporządzeń lokalnych dotyczących ograniczenia dostępu do środków odurzających, alkoholu, itp.

Pojęcie i właściwości środowiska lokalnego

Środowisko lokalne to gromada ludzi zamieszkujących ogromne i względnie izolowane terytorium, posiadających i ceniących wspólną tradycję, wartości, symbole i instytucje usługowe i kultowe, świadczonych jedności, odrębności i gotowości do wspólnego działania żyjących w poczuciu przynależności i wewnętrznego bezpieczeństwa.

Do właściwości kreujących siły wychowawcze środowiska i tworzących system socjalizacji członków społeczności lokalnej należą:

W pojęciu środowiska lokalnego liczą się 2 typy zbiorowości:

Stowarzyszenie:

Wspólnota:

Profilaktyczne funkcje organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Profilaktyka w środowisku lokalnym
profilaktyka w środowisku lokalnym red G Świątkiewicz
instrukacja do programów profilaktycznych, ^v^ UCZELNIA ^v^, ^v^ Pedagogika, promocja zdrowia z arte
Profilaktyka w środowisku lokalnym
PROFILAKTYKA W ŚRODOWISKU LOKALNYM
PROFILAKTYKA PREWENCJA A PROMOCJA ZDROWIA
Profilaktyka, promocja zdrowia i edukacja zdrowotna
Promocja zdrowia i profilaktyka chorób
Zagadnienia zdrowie, Promocja zdrowia i profilaktyka
Profilaktyka i promocja zdrowia, Promocja zdrowia i edukacja zdrowotna
„Działania Profilaktyki Niedostosowania Społecznego w moim środowisku lokalnym ”
Świadczenia w zakresie promocji zdrowia i profilaktyki chorób obejmują
Profilaktyka i promocja zdrowia notatki KOLOKWIUM (AWF)
Profilaktyka zagrożeń narkomanią w środowiskach lokalnych w opiniach uczniów regionu kieleckiegox
Profilaktyka i promocja zdrowia

więcej podobnych podstron