G. Bachelard Światło świecy
1. W pierwszych słowach autor zwraca się do rzeczy samej – do lampy. Podwójny sens tego zwrotu, z jednej strony do rzeczywistego przedmiotu a z drugiej do fenomenu lampy ustanawia fenomenologiczny dyskurs fragmentu. Bachelard nawiązuje do Minkowskiego wskazując, że opisany przez niego mechanizm zapalania światła jest czymś innym niż doświadczenie światła płynącego z lampy. Przywołuje przykład Henri Bosco, który w swojej książce przywraca lampie utraconą osobowość.
2. Bachelard sam określa siebie jako „marzyciela słów”, a więc język poetycki pociąga go znacznie bardziej niż inne formy opisu i to w nim widzi jedyną drogę do uchwycenia istotowości rzeczy samej – lampy. Język poetycki to ten który wymyka się jakimś kategoryzacjom, oddziałując na tych którzy są na niego otwarci (Bachelard pokazuje jak język poetycki może być użyteczny w badaniu fenomenologicznym, ustanawia on swoje prawa i zasady które trzeba zaakceptować bardzo głęboko aby uwrażliwić się na to o czym mówi. Ten postulat może być zestawiony z potrzebą wżycia się w przedmiot swojego badania postawiony przez Merlau-Ponty).
3. Lampa daje światło, my tylko stwarzamy pretekst do wydania światła i płonienia przez lampę, ona żyje swoim życiem, które można zobaczyć poprzez fenomenologiczne lustro. Poprzez język poetycki Bachelard może docierać do głębi którą ma lampa i która skrywa się w jej istocie. Tak jak lampa wydaje płomień jeżeli dobrze się z nią obchodzić tak samo wydaje sensy jeżeli odpowiednio używać języka.
4. Fenomenolog posługujący się językiem poetyckim musi zapomnieć o tym jaką funkcję spełnia lampa, jak jest zbudowana, jak jest postrzegana współcześnie, według Bachelarda musi on rozmarzyć się w przedmiocie (to samo co wżyć się w fenomen dla Merlau-Ponty czy van der Leeuva )
5. Obserwator, przeżywający przedmiot jest powiązany z obserwowanym fenomenem. Bachelard nazywa ten fakt sięgnięciem we wspomnienia przedmiotu.
6. Bachelard pokazuje fenomen lampy z różnych perspektyw, w różnych wydaniach, pokazując jej bogactwo i to jakie sensy wydaje kiedy zobaczyć ją w różnych sytuacjach np. w szlacheckim domu, w wiejskim domu. Autor przywołując fragmenty Bosco i umiejętnie łączy je z własna refleksją na temat śmierci. Refleksja ta pokazuje jak pracuje fenomenolog idąc za tropami pochodzącymi z wnętrza fenomenu, jak poddaje się jego regułom.
7. Pokazuje inne aspekty lampy: jej wymiar dźwiękowy, jej połączenie i odniesienie do czasu.
8. Autor zwraca uwagę na jeszcze inny wymiar lampy, nie eksplorowany w jego opinii – lampę bliźniego. Bazując na prozie Bosco Bachelard pokazuje jak lampa jest znakiem samotności, jak jej istnienie w powieści świadczy za poszukiwaniem przez bohatera całkowitego odosobnienia, które brutalnie zaburza istnienie kogoś drugiego, kto całkowicie zaprzecza konstrukcji własnego świata. Ta druga lampa paląca się na równych prawach co wszystkie inne może być znakiem wielogłosowości rzeczywistości, która nigdy nie posiada tylko jednego wymiaru. Która zawsze może odkryć swój inny wariant na który należy być otwartym.
9. Bachelard na koniec robiąc delikatny wypad w swoją biografię wskazuje na ważny dla fenomenologów postulat metodologiczny – uwrażliwienie i refleksja nigdy się nie kończą. Należy wielokrotnie powracać do fenomenu, należy kontemplować go i próbować oglądać z różnych stron, w różnym czasie, z rożnym nastawieniem, trzeba wsłuchiwać się w to co dany fenomen mówi.
Płomień świecy, G. Bachelard
Przedmioty jako, odnośniki do marzeń przeszłości
Marzenia napotykają opór gdy słowa obecne mają inne znaczenia niż kiedyś.
Lampa - żarówka elektryczna:
zniknięcie zaimka dzierżawczego "moja"
Błyskawiczność przejścia z światła do mroku
Brak konieczności dbania o przedmioty
Związek emocjonalny z przedmiotem - relacja podmiotowa. (Relacja niemożliwa u fenomenologów uznających ustensylność przedmiotu)
Tego rodzaju podejście do przedmiotu będzie albo dziecinne albo poetyckie. -> przedstawienie poetyckie wizji światła
Okazuje się, że tego rodzaju przeżycia należą już do przeszłości, są oniryzmem utraconym, ale pozwalającym zrozumieć marzenia utracone.
Mnogość odniesień do poezji, bez komentarza, bez odniesienie intelektualnego - czysta poezja.
Lampa jako wartość??
Lampa jaki marzenie.
Lampa jako znak samotności.
Lampa jako wrogość dwóch samotności.
Długa "analiza" jednego tekstu Bosco. Niespójna, zmieniająca temat, wygląda jak stream of mind, a nie tekst filozoficzny, z pewnością nie antropologiczny. Mieszanie pojęć.
Jaki związek z fenomenologią? Brak.