IMO przedstawiło dwie międzynarodowe konwencje adresowane do tych kwestii:

konwencję SOLAS obejmującą bezpieczeństwo życia na morzu oraz konwencję MARPOL dotyczącą zanieczyszczaniu środowiska.

Dla uzupełnienia zasad podanych w Konwencjach SOLAS i MARPOL, IMO rozwinęło projekt utworzenia Międzynarodowego Kodu do Przewozu Ładunków Niebezpiecznych Drogą Morską (IMDG Code). Kod IMDG zawiera wyszczególnione formalne specyfikacje do przewozu ładunków niebezpiecznych droga morską. Kodeks IMDG stał się obowiązkowy w prawie międzynarodowym od 1 stycznia 2004.

Zasady kodu IMDG opiera się na systemie międzynarodowego porozumienia, które:

- grupuje ładunki niebezpieczne opierając się na zagrożeniu, które mogą stwarzać w transporcie

(klasyfikacja),

- zawiera materiały niebezpieczne w odpowiednich opakowaniach / zbiornikach , które uniemożliwiają jego uwolnienie ,

- użycie oznaczeń i znaków identyfikujących ładunki niebezpieczne w transporcie.

- wymaga by przy przewozie towarów niebezpiecznych została użyta jednolita dokumentacja,

- określa zasady dla zapewnienia, że towary niebezpieczne niekompatybilne będą umieszczone osobno,

- określa zasady rozmieszczenia towarów niebezpiecznych na statku w celu zapewnienia bezpiecznego transportu,

- dostarcza zaleceń podczas postępowania z ładunkiem niebezpiecznym w sytuacji zaistnienia jego pożaru lub rozlewu w trakcie transportu.

Kod składa się z dwóch tomów: Volume 1 i Volume 2 Kod zawiera 7 części.

Kod zawiera również Suplement. Konieczne jest użycie dwóch tomów Kodu, aby uzyskać pełną

informację na temat przewozu ładunku niebezpiecznego drogą morską.

IMDG Code

1 Materiały wybuchowe (Explosives)

2 Gazy (Gases)

3 Materiały ciekłe zapalne (Flammable Liquid)

4 Materiały stałe (Dangerous Solids)

5 Materiały utleniające (Oxidizings Substances)

6 Materiały toksyczne lub infekcyjne (Toxic or Infectious)

7 Materiały promieniotwórcze (Radioactive)

8 Materiały powodujące korozje (Corrosive)

9 Pozostałe materiały niebezpieczne w transporcie morskim (Miscellaneous Marine Pollutants)

Z wyłączeniem klasy 1 (materiały wybuchowe), statki podzielone są generalnie na dwie grupy ze względu na zalecenia dotyczące rozmieszczenia ładunku:

1. Statki towarowe lub pasażerskie, które przewożą mniej niż 25 pasażerów lub 1 pasażer przypada na 3 m długości statku (w zależności, która z tych wartości jest mniejsza),

2. inne statki pasażerskie, na których granica przewożonych pasażerów jest przekroczona