Czym jest Mitologia? To zbiór baśni, legend, podań o bogach i dzielnych herosach. To najstarsza forma religii starożytnej Grecji, która polegała na celebrowaniu i oddawaniu hołdu rzeczom nieżywym. Oryginalna odmiana religii związana jest z antropomorfizmem, czyli wyobrażeniem bogów na uosobienie człowieka.
Na Olimpie zasiadali następujący bogowie:
Dzeus, który był najwyższym bogiem, panem królestwa niebieskiego, błyskawic i grzmotów
Hera była żoną Dzeusa
Atena była boginią mądrości
Apollo był bogiem przepowiedni i czarów, patronem poetów, liryków, opiekunemmuz
Muzy były patronkami sztuki:
Kalliope była muzą hymnów bohaterskich
Klio była muzą dziejopisarstwa
Euterpe była muzą poezji
Taleja była muzą farsy
Melpomene byłą muzą dramatów
Terpsychora była muzą tańca
Erato była muzą hymnów miłosnych
Polihymnia była muzą hymnów i pieśni religijnych
Urania była muzą gwiazd
Artemida była boginią polowań i borów, urodzajności i śmierci
Hermes był posłańcem bogów, był bogiem oszustów i handlowców
Hefajstos był bogiem ognia i warsztatu kowalskiego
Afrodyta była boginią miłości
Ares był bogiem wojny
Światło i powietrze:
Bogowie wiatrów:
Boreasz był bogiem wiatru północnego
Notos był bogiem wiatru południowego
Zefir był bogiem wiatru wschodniego
Euros był bogiem wiatru zachodniego
Do bogów panujących na ziemi należeli:
Demeter była boginią istnienia, urodzaju, patronką plantatorów
Persefona była boginią śmierci
Dionizos był bogiem, który zajmował się winną latoroślą i życiem
Asklepios (Eskulap) był bogiem lekarzy
Westa była boginią, która opiekowała się ogniskiem domowym
Bogowie fal i oceanów:
Bogowie związani ze światem podziemnym:
Hades był władcą piekła
erynie
Bógowie losu i spraw człowieczych:
Eirene była boginią pokoju
Hymen opiekowała się małżeństwami
Hypnos był opiekunem snu
mojry były boginiami opatrzności
Nike była boginką triumfu
Tanatos był bogiem śmierci
Temida była boginią sądownictwa
Fortuna byłą boginią pomyślności
Jakie były związki i relacje pomiędzy bogami a ludźmi
W "Mitologii" Jana Parandowskiego spotkamy zagadkową, nieznaną krainę zabobonów antycznych Greków. Opisane są w niej zróżnicowani bogowie dobrzy i źli oraz związki pomiędzy nimi, a jednostkami ludzkimi. Z początku obywatele antycznej Grecji byli wyznawcami fetyszu. Był to najstarszy model religii, polegający na oddawaniu hołdu rzeczom nieżywym: skałom, olbrzymim drzewom, nieoszlifowanym kijom i meteorytom, które były dla ówczesnej społeczności czymś nadprzyrodzonym i niezbadanym. Kolejnym etapem rozwoju wiary greków był antropomorfizm, według którego bogowie byli postaciami ludzkimi. Byli jednakże wyjątkowo piękni i górowali swą urodą nad najpiękniejszymi istotami ziemskimi. Bez wątpienia były również i pewne odstępstwa. Wzorem tego był Hefajstos, niepełnosprawny bóg ognia i mistrzostwa kowalskiego. Zgodnie z Mitologią Parandowskiego: kto sądził, że bogowie starożytni, porównywalnie z Bogiem chrześcijańskim, są dobrzy, dobroduszni i rozumni, ten był w błędzie, albowiem wspólnota nieziemska była podzielona na warstwę wyższą i niższą. Te warstwy toczyły walkę o panowanie. Funkcjonowały więc przeróżne pułapki, zawiązywano intrygi. Natomiast co do relacji pomiędzy bogami a istotami ludzkimi, to były one bardzo zróżnicowane. niemalże każda wieś i mieścina miały własne nadrzędne bóstwo, któremu składali specjalny hołd, nie licząc ważniejszych i mocniejszych. Takie zachowania ludzi sprzyjały konfliktom pomiędzy bóstwami które w rezultacie atakowały społeczeństwo greckie. Wsie atakowano przez zrzucanie plag: chorób, kataklizmów i głodu. Zdarzało się także, że same bóstwa pod przebraniem bestii, porywali bądź uśmiercali ludzi. Istniały także bóstwa dobre, które pomagały zaginionym podróżnikom odnaleźć drogę. Wśród nich był Hermes, który był opiekunem oszustów i handlowców. Ludzie pomijali zaś bogów piekła i podziemia. Nie oddawali im czci, a to od nich należało życie każdej istoty, po śmierci. Do nich należeli Hades i Tanatos. Bardzo dużo ludzie zawdzięczali Atenie, albowiem była ona nauczycielką różnorodnych prac. Kolejną również uznawaną boginią była Demeter, która była boginią istnienia, urodzaju, opiekowała się także rolnikami, Eskulap pomagał pokonywać schorzenia, Westa opiekowała się ogniskiem domowym oraz Afrodyta, uszczęśliwiająca ludzi miłością. Były bóstwa, które wtórowały ludziom w czasie zabawy i biesiad. Do nich należeli: Dionizos był bogiem, który zajmował się winną latoroślą i życiem, a także muzy Kalliope była muzą hymnów bohaterskich, Klio była muzą dziejopisarstwa, Euterpe była muzą poezji, Taleja była muzą farsy, Melpomene byłą muzą dramatów, Terpsychora była muzą tańca, Erato była muzą hymnów miłosnych, Polihymnia była muzą hymnów i pieśni religijnych, Urania była muzą gwiazd. Niekiedy zapraszano ludzi na ucztę olimpijską, na której rozkoszowano się ambrozją, napojem wiecznej młodości, a także różnymi innymi nieziemskimi daniami. Czasem ludzie mieli możliwość usłyszenia spraw poufnych, które nie mogły opuścić mury Olimpu. Dlatego istoty ziemskie, które były zapraszane na uczty, musieli obiecać, że nikomu nie powtórzą. Gdyby jednak ktoś się wygadał, czekałaby go sroga kara. Jednakże nie wszyscy ludzie powstrzymywali się od plotek, czego przykładem był Syzyf. Złamał on obietnicę i musiał do końca swojego życia wtaczać na wierzchołek góry ciężką skałę, która wyślizgiwała mu się z rąk. Król Syzyf, który przez całą wieczność musi wtaczać na stromą górę olbrzymi głaz wyślizgujący mu się z rąk tuż przed wierzchołkiem. Nierzeczywistym zdarzeniem był także fakt, że bóstwa olimpijskie udawały się na ziemię, żeby tam przeżyć rozkosze ze śmiertelniczkami. Kobiety te rodziły później osobników potężnych i rosłych, którzy przerastali mocą zwyczajnych śmiertelników. Bardzo szybko jednak ich życie dobiegało końca, gdyż uśmiercały je zawistne boginie. Przykładem takiej postaci był Herakles, syn Dzeusa i królowej Alkmeny. Przy pomocy innych bóstw uniknął śmierci z rąk Hery, która była żoną rządzącego Olimpem. Jednakże jego życie było pasmem kłopotów i nieustannej walki. Gdy umarł stał się częstym gościem na Olimpii