Miód jako naturalny produkt spożywczy

Nie na darmo pokarm bogów Olimpu zapewniający nieśmiertelność, nosił miano nektaru. We wszystkich kulturach świata miód uważany był za lekarstwo ciała i duszy.

Sprawdza się w tym wypadku życzenie Hipokratesa: „by pokarm był lekiem, a lek pokarmem”. Miód jako naturalny produkt spożywczy, słodki, wysokokaloryczny (łyżeczka miodu ma 65 kalorii), konserwujący i leczniczy znajduje zastosowanie od wielu tysięcy lat.

SKĄD POCHODZI MIÓD
Pszczoły spijają odrobinę nektaru, kiedy krążą między kwiatami. Większość nektaru zabierają jednak ze sobą do ula i składają go w komórkach woskowatych plastrów, aby odżywiać nimi młode pszczoły. Płynny nektar zamienia się w miód po wyparowaniu wody. Końcowy produkt składa się głównie z cukrów: fruktozy i dekstrozy oraz odrobiny pyłku, wosku, białek, witamin i minerałów. Najbardziej gorzki w smaku jest miód gryczany, smaczniejsze miody pochodzą z kwiatów rzepaku, lipy i malin. Do rarytasów w tej grupie należy miód ze spadzi iglastej.

WŁAŚCIWOŚCI MIODU
Miód nie jest bardzo zasobny w składniki ożywcze. Zawiera śladowe ilości wit. B, aminokwasy oraz składniki mineralne. Miód przyciąga uwagę lekarzy, ponieważ jest naturalnym miejscowym środkiem na złagodzenie bólu gardła, szczególnie, gdy dodaje się go do herbaty z cytryną. Poza tym miód zabija bakterie, przyspiesza gojenie skaleczeń i ran. Jest naturalnym środkiem przeczyszczającym, łagodzi bolesność wrzodową żołądka. Jest również szybko działającym źródłem energii, które może zregenerować zmęczone mięśnie; naukowcy stwierdzili, że sportowcy osiągają lepsze wyniki, gdy regularnie jedzą miód nawet w niewielkich ilościach. Aby jednak miód był w pełni przyswojony przez organizm, należy łyżkę stołową miodu rozpuścić w ciepłej wodzie (pół szklanki) i postawić na 12 godzin w temperaturze pokojowej, żeby wystąpiła dyspersja (rozpad) sacharozy na cukry proste (glukozę, fruktozę). Wówczas lecznicze działanie miodu, który należy pić małymi łyżkami, (aby miód już w jamie ustnej szybciej dostał się przez śluzówkę do krwi) wzrasta nawet 100-krotnie.

Skuteczny antyseptyk:
Miód zawiera nadtlenek wodoru i propolis, związek pochodzący z nektaru, który zabija bakterie, dlatego miód w pewnych przypadkach może stanowić pierwszorzędny opatrunek na rany, nawet niektórzy producenci sprzedaj opatrunki impregnowane miodem. Dzięki wysokiej zawartości cukru miód odciąga wilgoć z ran i pozbawia bakterię wody, która jest i m potrzebna do przeżycia. Uniemożliwia także wnikanie do wnętrza szkodliwych zanieczyszczeń.

Słodkie trawienie:
Miód reguluje czynności trawienne żołądka, poprawia przemianę materii, przyspiesza gojenie wrzodów żołądka (łagodzi stan zapalny, pobudza krążenie krwi i wpływa na wzrost komórek nabłonkowych, które wyścielają wnętrze żołądka i jelit). Badania wykazały, że miód niszczy Helicobacter pylori - bakterię wywołującą wrzody.

Reguluje wypróżnienia:
Dzięki wysokiemu stężeniu fruktozy miód jest doskonały na pojawiające się zaparcia. Niestrawiona fruktoza stanowi pożywkę dla bakterii fizjologicznie zasiedlających jelito, zachodząca wówczas fermentacja dostarcza wody do jelita grubego i w efekcie daje działanie przeczyszczające.

Korzystny wpływ na schorzenia układu krążenia:
Miód reguluje pracę serca, rozszerza naczynia wieńcowe serca, obniża ciśnienie krwi, polepsza krążenie. Zapobiega powstawaniu obrzęków poprzez zwiększone wydzielanie moczu. Zmniejsza napięcie nerwowe, polepsza sen i ogólne samopoczucie. Zalecany w nerwicach naczyniowych i serca, chorobie wieńcowej, nadciśnieniu, zespole płuco-sercowym.

Działanie moczopędne:
Stosowany jest jako środek wspomagający w chorobach układu moczowego, takich jak ostre i przewlekłe zapalenie nerek, pęcherza moczowego i miedniczek nerkowych, kamica nerkowa i pęcherza moczowego. Zwiększa przepływ naczyniowy w nerkach zapobiegając powstawaniu złogów, ma działanie diuretyczne sprzyjające zmniejszaniu obrzęków spowodowanych niewydolnością nerek.

Profilaktyka i leczenie schorzeń układu oddechowego:
Zwiększa odporność organizmu i chroni drogi oddechowe przed rozwojem zakażenia. Stosowany jest w leczeniu stanów przeziębieniowych, chrypki, kaszlu, zapalenia gardła, suchości w gardle, zapalenia zatok, kataru, dreszczy, podwyższonej temperatury.

RODZAJE MIODU

Miód rzepakowy - pomaga na serce i układ krążenia

Miód akacjowy - pomaga szczególnie przy kłopotach żołądkowych.

Miód lipowy – działa rozgrzewająco i kojąco przy schorzeniach oskrzeli, zatok, kaszlu i przeziębieniu. Jest skuteczny zwłaszcza w stanach osłabienia (podobnie jak miód malinowy). Ma także własności uspokajające.

Miód gryczany - jest bogaty w cukry proste enzymy kwasy organiczne, mikroelementy i olejki eteryczne. Działa odtruwając i uodporniająco. Leczy między innymi nieżyty górnych dróg oddechowych.

Miód spadziowy - najbogatszy w składniki zalecane przy schorzeniach układu krążenia i kłopotach z sercem. Leczy nieżyty górnych dróg oddechowych i gardła. Napój z tego miodu, wody i soku z cytryny jest zalecany w stanach silnego wyczerpania fizycznego i w okresach stresu.

Miód wrzosowy - pomaga skutecznie zwłaszcza przy chorobach pęcherza moczowego, nerek i prostaty.

MIÓD - NIE DLA NIEMOWLĄT
Mimo wielu korzyści należy pamiętać, aby nie podawać miodu dzieciom poniżej 1 roku życia, ponieważ może on zawierać niewielką liczbę zarodników Clostridium botulinum - drobnoustrój, który wywołuje zatrucie jadem kiełbasianym (botulizm). Zarodniki te nie kiełkują w jelitach dorosłych osób i starszych dzieci. Są jednak zdolne do rozwoju u niemowląt i mogą wywołać niebezpieczną postać zatrucia pokarmowego, zwanego botulizmem dziecięcym.

J.Razmus