WYKŁAD

językoznawstwo, 21.10

ZNAK

- znak językowy: Am. językoznawca Charles Hockett;

Cechy języka ludzkiego:

1. arbitralność

-zwierzęta- charakter ikoniczny (taniec pszczół, koczkodany w Af.Pd, delfiny)

2. semantyczność

- znaki językowe odsyłają odbiorcę do zjawisk otaczającego świata

3. dwustopniowość struktury (dwoistość struktruralna; podwójne rozczłonkowanie języka, dwuklasowość)

- język ludzki ma 2 poziomy:

1) jednostki języka, które nic nie znaczą,

2) jednostki znaczące.

- tony języka u ptaków: same nic nie znaczą, ale połączenie tonów, wyraża jakąś określoną treść

4. autonomiczność

- możemy posługować się językiem dla mówienia o rzeczach odległych w czasie i przestrzeni (możliwość przenoszenia sięw czasie poprzez język),

- niski pozniom autonomiczności można znaleźć u pszczół ( zmiana kierunku i sposobu lotu )

- język dzieci nie posiada autonomiczność, jest ona nabyta, nabywamy jej z czasem;

5. kreacyjność (produkcyjność; otwartość systemu):

- ze względu na rodzaj informacji ( możemy mówić o czym chcemy i kiedy chcemy, N. Chomsky- możemy tworzyć wiele komunikatów na różne tematy, różnie reagować na daną sytuację, używając języka; zwierzęta- posiadają określoną ilość elementów komunikacyjnych, system nie jest więc zbyt kreatywny, zwierzę, nie abstrahując, w ściśle sprecyzowanych okolicznościach, przekazuje daną informację, musi być odbiorca, co u ludzi nie jest konieczne).

***

Roman Osipowicz Jakobson (ur.11 (kalendarz juliański)/ 23(kalendarz gregoriański) października 1896 w Moskwie, zm. 18 lipca 1982 w Bostonie), rosyjski językoznawca, teoretyk literatury, slawista oraz teoretyk języka. Jeden z najwybitniejszych filologów XX wieku, współtwórca metody strukturalnej, harmonijnie łączył w swojej pracy kompetencje literaturoznawcy i językoznawcy.

1. Model Jakobsona:

1) nadawca- twórca komunikatu, może, ale nie musi być autorem przekazu;

2) odbiorca- odbiera komunikat, odpowiednio odkodowuje dany przekaz;

3) komunikat (przekaz, informacja)

4) kontekst- rzeczywitość pozajęzykowa, do jakiej odnosi się komunikat.

5) kanał komunikacji (kontakt)- to, dzięki czemu przesyłamy komunikat, np. powietrze w mowie ludzkiej, papier, telefon

6) kod- żeby komunikat został prawidłowo odebrany, musi istnieć kod, znany zarówno nadawcy jak i odbiorcy

Ÿ´ÿåuj†¦©-°=M íÕoÛˆØÎl‡Ò?çËm $vÃK%T|îI|î9×îìò‰¦Á#™p6Ï¢i‹9IØzÞßýœ|©0#8åæádx¹øøav·Ë@z5“óp£Tö!o€bñ˜þfÅÅJÿ)Ö(Ãñ^:ŸN/PÌ™¦&ªÀ³?š€H7X¨ß˜ê:hËA+Îãd¤áÂàªZW”ž‡8ËÒ$ÆJGŒ<+:á«UáqNu©¨€ËAJýh4ô§u ^L%ú—'ñíڥp>˜x[©áK{.+üy|×ÖžDÌS.ä×ñiÀ]DâNÿÒ%èà™<ÌÀx T²‹C)Q£ŽbG†ShéÂmGÄéF¢’…ý²8Þ’Šˆ‡69ˆu¸©åeÓ²TÖµ5Y™—CoT.,:t„²ë”K‰ÅNÇSwx™‚EÝã̲ˆºy ×°Âyª‚O:Úª4J·ÐªS2Ò+Ë`“›$3ôB…îTì¶&»aNW»'¬yC¯¦<Ëé„NÃñ·É@÷’E®˜3*ÜÞòÀˆ§A§AO²ª[m|s„n^ö‹…†•Õê,¤GH‹bÝÎE¿ =]ÚÎ”Òr÷¡¶Ùy³m²iØ[?Žæ:Sl†„ÊšD0ÆäÏòšZö[âÏ•M&wK±•Ó¿J`W"6)퇈ÒÇG@å§»I”0®ÏnãyÝeGÚôLdÜõ MÇãîž‹uÚqyËaòÕQ©1ôÎãÊžÇûG™á²…å­7:སrð¿ƒç‹ÖÅÕ
x/3[U3ÜTGr7›Ø3wóàùvŽbvgïnlß‘KqƒäÁïÝnŒÞDuä†å¥Í0
1¼g[R
w™‡9!Å7Û"ÒÙÞH¡w"ë„™ì
w̤ھ½£ ºPÛ^æôçËOÖ›ƒ›Ô;§<¯aYÕ Ø›`Gßkxm·‹PYÈ[š‚gGΰinoÖ/<‘”¡<Œ1«¢â³†A$>"f3°£È¾TºI S‘ÌõŒ«º¾ÇôWš™¦ÚYigï@µÇX6_Ö]7~fïØˉÈaoÙ.b*lIÆrj)õ,l0Ï%‘b¬6ài¢ÕõDÿ_‹Ž…, ¡ ‰Ïó|uœZ^tÙ¢yǯ;!Y,