Jacek Olender I rok KiR

ĆWICZENIE II - SPRAWOZDANIE

Część praktyczna

Treść: Za pomocą reakcji zobojętniania, przy użyciu oznaczonego roztworu HCl o stężeniu 0,1000n oznaczyć stężenie roztworu ok. 0,1n NaOH wykonanego w ćwiczeniu I.

Obliczenia:

Wzór zachodzącej reakcji zobojętniania:

Stąd wiadomo, że współczynniki stechiometryczne kwasu i zasady w tej reakcji wynoszą 1:1. Oznacza to, że na każdy mol zobojętnianej zasady przypada jeden mol kwasu. Daje to wzór: n_zasady=n_kwasu.

, czyli:

. Za V_k przyjęto arytmetyczną średnią z objętości trzech pomiarów przeprowadzonych w następującym doświadczeniu:

Mając do dyspozycji odczynniki:

-roztwór ok. 0,1n z ćwiczenia I

-mianowany roztwór HCl o stężeniu 0,1n

-oranż metylowy

oraz przyrządy:

-biureta 25 cm³

-pipeta jednomiarowa o objętości 10 cm³

-kolba stożkowa Erlenmayera 3 sztuki

-kroplomierz

Wykonano następujące czynności:

1. Do trzech kolb Erlenmayera nalano po 10 cm³ ok. 0,1n roztworu NaOH z ćwiczenia I

2. Do każdej kolby wkropiono po trzy krople oranżu metylowego

3. Biuretę napełniono mianowanym roztworem HCl o Cm=0,1mol/dm³

4. Każdą próbkę roztworu NaOH miareczkowano do pierwszej zmiany barwy indykatora

5. Otrzymano kolejno trzy objętości kwasu zużyte do zmiareczkowania roztworu NaOH:

- 10,3 cm³

- 10,5 cm³

- 10,6 cm³

6. Z powyższych pomiarów wyciągnięto średnią arytmetyczną równą 10,47 cm³.

Po wykonaniu doświadczenia można podstawić wartości do wzoru:

Obserwacje:

W wyniku miareczkowania wykazano, iż dokładne stężenie roztworu NaOH wykonanego w ćwiczeniu pierwszym wynosi 0,1047 mol/dm³.

Wnioski:

Stężenie roztworu z ćwiczenia pierwszego różni się od założonego. Może to być spowodowane:

- przybliżeniami przyjętymi w obliczeniach w ćwiczeniu pierwszym

- niedokładnościami w pomiarach przy wykonywaniu roztworu

- błędem systematycznym miareczkowania alkacymetrycznego

- błędem przy wykonywaniu miareczkowania.