45. Otrzymywanie błon monomolekularnych. Zjawisko napięcia powierzchniowego, współczynnik napięcia powierzchniowego, jednostka. Pomiar współczynnika napięcia powierzchniowego wody. Ciśnienie powierzchniowe. Liposomy. Detergenty, aktywność powierzchniowa. Zasada pomiaru cząsteczek organicznych (kwasu stearynowego).

46. Polaryzacja światła. Załamanie światła na granicy dwóch ośrodków, prawo załamania światła, kąt graniczny, całkowite wewnętrzne odbicie. Budowa i zasada działania refraktometru Abbego. Refrakcja molowa substancji. Zasada pomiaru stężeń roztworów za pomocą refraktometru.

45

Napięciem powierzchniowym napięcie powierzchniowe określa się jako pracę potrzebną do zwiększenia powierzchni o jednostkę lub siłę styczną do powierzchni przypadającą na jednostkę długości. Napięcie powierzchniowe jest rezultatem oddziaływań międzycząsteczkowych.

Współczynnik napięcia powierzchniowego σ jest to siła napięcia powierzchniowego działająca na jednostkę długości krawędzi powierzchni cieczy

γ (– napięcie powierzchniowe,

ΔW – praca potrzebna do utworzenia powierzchni ΔS,

ΔS – pole powierzchni. Jednostką jest J/ m^2

Detergenty sole sodowe estrów kwasu siarkowego z wyższymi alkoholami (np. laurylosiarczan sodu) związki lub ich mieszaniny, które stanowią aktywny czynnik wszelkich środków czystości, takich jak szampony, proszki do prania, płyny do mycia naczyń.

Aktywność powierzchniowa, zdolność niektórych substancji chemicznych do gromadzenia się (wskutek adsorpcji) na powierzchniach międzyfazowych (ciecz-gaz, ciecz-ciecz), co prowadzi do obniżenia napięcia powierzchniowego zawierającego je roztworu, w porównaniu z napięciem powierzchniowym czystego rozpuszczalnika.

Liposomy są to bardzo małe, kuliste struktury, zbudowane z dwuwarstwy lipidowej. Są pęcherzykami wypełnionymi wodą( lub wodnym roztworem).Otoczonych podwójną warstwą lipidową. Otoczka liposomów jest zbudowana analogicznie do błon biologicznych.Liposomy możemy podzielić na liposomy sztuczne i liposomy naturalne.

Pomiary :

metody kapilarne, polegają na pomiarze wysokości wzniesienia kapilarnego w dwóch rurkach o różnej średnicy lub pomiarze ciśnienia wywołanego w rurce kapilarnej

metody maksymalnego ciśnienia w kroplach lub pęcherzykach polegają na pomiarze maksymalnego ciśnienia podczas wtłaczania powietrza przez cienką rurkę do cieczy lub podczas tworzenia kropli na rurce

metoda stalagmometryczna – badanie jaką wielkość i ciężar musi osiągnąć wolno narastająca kropla, by oderwać się od końca rurki

metody leżącej lub wiszącej kropli – pomiar kształtu kropli leżącej na powierzchni lub zwisającej z rurki

metody tensjometryczne oderwania wyciąganego pierścienia lub ramki – pomiar siły oderwania pierścienia wyciąganego z cieczy

46

Prawo załamania światła : Stosunek sinusa kąta padania, do sinusa kąta załamania jest dla danych ośrodków stały i równy stosunkowi prędkości fali w ośrodku pierwszym, do prędkości fali w ośrodku drugim. Kąty padania i załamania leżą w tej samej płaszczyźnie.

Polaryzacja to przekształcenie fali niespolaryzowanej w falę spolaryzowaną. Fala niespolaryzowana to taka, której drgania rozchodzą się w "dowolnych", "przypadkowych" kierunkach. Falę niespolaryzowaną możemy sobie wyobrazić jako złożenie dowolnie wielu fal spolaryzowanych, obróconych względem siebie w pewnym stopniu.

Załamanie światła jest to zmiana kierunku rozchodzenia się światła przy przejściu z jednego ośrodka przezroczystego do drugiego. Kiedy światło przechodzi z ośrodka optycznie rzadszego do ośrodka optycznie gęstszego, to załamuje się tak, że kąt załamania jest mniejszy od kąta padania (β<α). Jeżeli światło przechodzi w odwrotną stronę, to załamuje się tak, że kąt załamania jest większy od kąta padania (β>α)

Kąt graniczny – maksymalny kąt, pod jakim promień świetlny może padać na granicę ośrodków ulegając przy tym załamaniu.

Całkowite wewnętrzne odbicie - Polega ono na tym, że światło padające na granicę od strony ośrodka o wyższym współczynniku załamania pod kątem większym niż kąt graniczny, nie przechodzi do drugiego ośrodka, lecz ulega całkowitemu odbiciu.

Refrakcja molowa – wielkość określająca polaryzację jednego mola substancji w polu elektromagnetycznym. Jest związana z polaryzacją cząsteczek substancji zgodnie ze wzorem:

R – refrakcja molowa

NA – liczba Avogadra

α – średnia polaryzowalność jednej cząsteczki , jednostka : m³/kmol.