108. BEZ CIERPIENIA NIE MA ZBAWIENIA

Ludwika: Niosąc swój krzyż Jezus, co najmniej trzy razy upadł pod jego ciężarem. Twoje zaś krzyżyki nigdy nie dorównają Jego krzyżowi. Lecz zbawia się z Nim stosownie do współcierpienia z Nim. Popatrz na falę dusz, dążących do piekła. Idą jak trzoda owiec opuszczonych. Zeszły z drogi zbawienia z powodu swej głupoty i głupoty tych, którzy prowadzili je na zatracenie wieczne. Czy nie mówiła o tym Najświętsza Maryja Panna w Lourdes, w Fatimie i w tylu innych miejscach? A łzy przelane przez Maryję w ostatnich dziesiątkach lat? Czy uczyniono cokolwiek, by nie pogrążyć w zapomnienie głośne wezwania z Nieba?

Don Ottavio, twoje cierpienia nie są na próżno, ani niepożyteczne. Jesteś jak ziarnko zboża rzucone do wilgotnej ziemi, aby obumarło i przyniosło owoc. Znajdziesz w tych rozważaniach siłę do zastosowania się do Bożej woli. Ja jestem zawsze blisko ciebie. Obietnice ziemskie są dotrzymywane w Niebie.

Niech cię błogosławi Bóg w Trójcy Jedyny i strzeże zawsze, zwłaszcza w chwilach trudnych. Wtedy dusza jest wezwana do trwania przy Nim Ukrzyżowanym, gdy dzieli Jego smutek, wstręt, cierpienie i posępną ciemność Getsemani.