Nasz projekt .......................................... to plan wycieczki, na którą można się udać zarówno samochodem, jak i podczas ładnej pogody rowerem.

naszą wycieczkę rozpoczynamy od pomnika św. Jana Nepomucena znajdującego się w Bluszczowie. Ten pomnik znajduje się na wzgórzu, zwanym Bluszczowską górką. Z tego miejsca można podziwiać panoramę Rogowa jak i Bluszczowa. Z tamtąd widać również Bramę Morawską. Jest to popularne miejsce do spacerów, dającego możliwość podziwiania pięknego krajobrazu Odry. Tam prawdopobnie kiedyś miał powstać kościół. Z tym miesjcem wiąże się wiele legend m.in. o pojedynku dwóch braci oraz o rozbójnikach mających w pobliskiej Ligotce zameczek. A co do pomnika.. Figura przedstawia św. Jana Nepomucena dającego jałmużnę klęczącemu żebrakowi, powstał w ok 1730-1740r, a ufundowała go najprawdopodobniej szlachta hrabiów Laryszów.

Kolejnym, w sumie to ostatnim miejscem tej wycieczki jest rezerwat przyrody łężczok. W rezerwacie znajduje się 8 stawów. Między dwoma z nich znajduje się zabytkowy dworek myśliwsk, zbudowany przez zakon cystersów. Na terenie rezerwatu wytyczono sześć ścieżek dydaktycznych. Pierwsza z nich to ekosystem wodny stawów Brzeziniok i Grabowiec gdzie można obserwować lilie wodne. Kolejna to aleja drzew pomnikowych, czyli pomnikowe dęby i buki. Trzecia ścieżka: ekosystem łąkowy pozwala na obserwację zimowita jesiennego. Następna ścieżka to ekosystem leśny, na której warto zwrócić uwagę na naturalne fitocenozy leśne oraz wczesnowiosenną roślinność runa leśnego, w tym: śnieżyczka przebiśnieg, cebulica dwulistna oraz czosnek niedźwiedzi. Piąta ścieżka: ekosystem wodny stawów Salm Duży i Babiczok Płn pozwala zwrócić uwagę na roślinność wodną, która jest wynurzona, a także lęgowych i przelotnych ptaków wodno-błotnych. Znajduje się tutaj miejsce żerowania bociana czarnego i bielika. Ostatnia ścieżka dydaktyczna to ekosystem wodny stawu Babiczok Płd, na której obserwujemy salwinię pływającą oraz wyspy z kolonią lęgową mewy śmieszki, rybitwy zwyczajnej i perkoza zausznika. Bardzo polecam udać się w to miejsce wiosną, gdyż właśnie wtedy rozkwitają tam wszystkie rośliny, kwiaty i na prawdę wygląda to zjawiskowo.

Z terenami należącymi do rezerwatu związane są miejscowe legendy. Pierwsza związana jest z mostkiem, który nazywany jest diabelskim, bowiem miejscowa ludność widywała na nim utopca. Ten mały złośliwy stwór ukrywał się w tutejszych stawach i strudze Łęgoń. Okoliczni chłopi często słyszeli w pobliżu stawów wołania o pomoc. Kto nad brzegiem stawu zobaczył czarnego psa z dużymi zielonymi oczami był zgubiony, ponieważ zostawał wciągnięty do wody. Zawsze przed pierwszymi sianokosami młode dziewczęta udawały się do Łężczoka, aby zadowolić utopca. Gdy śpiewy i śmiech dziewcząt spodobały się stworowi, to woda nie podnosiła się w stawach i rzekach, a chłopi mogli przeprowadzić bez obaw pierwszy pokos. W przeciwnym wypadku wody w rzekach i stawach się piętrzyły przerywając śluzy, wały i tym samym zatapiały pola wszystko niszcząc. Ulubioną zabawą utopca były żarty jakie wyprawiał pijanym parobkom, którzy wracali z zabaw w karczmach przez Łężczok. Zabawa polegała na tym, że pokazywał im w ciemnym lesie błędny ognik prowadząc ich w przeciwnym kierunku, czasem zamieniał się w kłodę, która znajdowała się pod ich nogami powodując upadek. Często widywano stwora jako olbrzymią kunę, która blokowała przejście między stawami.