Szkoła Podstawowa

im. Marii Konopnickiej

Rodzice w szkole

JAK MOTYWOWAĆ DZIECKO DO NAUKI?

* wskazówki dla rodziców -

1. Od najmłodszych lat rozwijaj naturalną ciekawość dziecka, wzbudzaj jego motywację do poznawania nowych rzeczy, do nauki poprzez:

* systematyczne wyprawy do księgarni - niech dziecko samo wybierze sobie jakąś książeczkę czy czasopismo

* organizowanie wycieczek do muzeów, na wystawy, oglądanie z dzieckiem ciekawych programów w TV i rozmawianie o nich!

* rozwiązywanie krzyżówek, zagadek, zabaw logicznych itp.

* wykorzystywanie codziennych czynności i zdarzeń do ćwiczenia różnych umiejętności np., liczenia, logicznego myślenia itd.

* dawanie przykładu własnym zachowaniem - spędzając wolny czas czytając prasę, książki, oglądając programy popularnonaukowe itp.

2. Dawaj dziecku do zrozumienia, że nauka jest ważna - nie mów, że to strata czasu, nie zwalniaj z udziału w lekcjach z błahych powodów.

3. Wykazuj zainteresowanie karierą szkolną dziecka i wspieraj je w niej:

* interesuj się tym, co wydarzyło się w szkole, rozmawiaj o tym, czego dziecko się nauczyło,

* wdrażaj dziecko do systematyczności, naucz dobrej organizacji pracy (odrabianie lekcji o tej samej porze, ale nie bezpośrednio przed lub po szkole) i zadbaj o odpowiednie miejsce do nauki (stały kącik do pracy, odpowiedniej wysokości stół i krzesło, dobre oświetlenie - światło powinno padać z lewej strony; u dziecka leworęcznego - z prawej, zapewnienie ciszy i spokoju niezbędnego do prawidłowej koncentracji uwagi,

* pomagaj dziecku w odrabianiu lekcji i pokonywaniu trudności - nie oznacza to jednak, że masz wykonać zdanie za dziecko! Pomóż mu zrozumieć polecenie, zaplanujcie poszczególne etapy niezbędne do wykonania zadania, w razie potrzeby udziel wskazówek naprowadzających dziecko i daj mu szansę samodzielnego rozwiązania zadania, a tym samym doświadczenia sukcesu (to buduje wiarę we własne możliwości i rozwija motywację do pracy).

* unikaj atmosfery napięcia, nie okazuj ciągłego niezadowolenia, lecz szukaj mocnych stron swojego dziecka i udzielaj mu wsparcia. Stosuj pochwały zamiast mówić „z ciebie to już nic nie będzie”. Chwal - za osiągnięcia, lecz także za włożony wysiłek. Nie ogólnie, lecz za konkretną rzecz, np. jeśli dziecko szybko wykona zadanie, pochwal, że zrobiło je szybko i dobrze; jeśli trwało to dłużej - pochwal za wytrwałość.

* nie porównuj dziecka do rodzeństwa, kolegów, lecz do poprzedniego jego poziomu i umiejętności - uświadamiasz mu w ten sposób jego postępy i motywujesz do dalszej pracy

* w przypadku zniechęcenia dziecka lub doświadczenia przez nie porażki - nie zaprzeczaj jego uczuciom mówiąc, że nic się nie stało, lecz nazwij jego uczucia (np. widzę, że: jest ci bardzo smutno z tego powodu, że jesteś rozczarowany, że zadanie to sprawia ci trudność), zachęć je do wymyślenia, jak można rozwiązać dany problem, zaproponuj własne pomysły i wspólnie zdecydujcie, które pomysły wydają się możliwe do zrealizowania.

Pamiętaj! Brak motywacji do nauki wynika najczęściej z niewykształcenia u dziecka nawyków do uczenia się, bądź też jest skutkiem doznanych przez dziecko niepowodzeń.

Dziecko potrzebuje Twojego zrozumienia, wsparcia i wiary, że sobie poradzi!

Warto przeczytać: Adele Faber i Elaine Mazlish „Jak mówić, żeby dzieci się uczyły - w domu i w szkole”.

Opracowała: psycholog mgr A. Mukomiłow

Opracowane przez mgr A. Mukomiłow - Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna w Suchej Beskidzkiej

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pożądane zachowania rodziców, które wpływają na motywację i stosunek do nauki:

· Służenie przykładem - jeżeli rodzice czytają książki i czasopisma (nie tylko program TV), często dyskutują na różne tematy, mają swoje hobby czy grają z dziećmi w gry edukacyjne, wówczas ich dzieci będą bardziej skłonne poszerzać swoją wiedzę, gdyż będzie im się to wydawało naturalne,

· Dostrzeganie sukcesów, stosowanie pochwał - każda zmiana na lepsze utrwali się szybciej, jeśli zostanie dostrzeżona i doceniona. Z czasem jednak należy stopniowo zmniejszać ilość pochwał, gdyż w przeciwnym razie dzieci mogą zacząć traktować je jako coś, co należy im się zawsze oraz traktować je jako sposób na uzyskanie uznania w oczach dorosłych.

· Stawianie racjonalnych wymagań - aspiracje rodziców wobec dzieci powinny być odpowiednie do posiadanych predyspozycji i uzdolnień.

· Właściwa organizacja czasu - pilnowanie aby dziecko miało wystarczająco dużo cza-su na zabawę, ruch, czy swoje hobby. Dzieci zdolne i ambitne często potrafią długo i wytrwale się uczyć, ale mogą być przemęczone i przypłacić to skrzywieniem krę-gosłupa. Ważne jest też sprawdzenie ilości czasu poświęcanego na telewizję czy komputer, w celu uniknięcia uzależnienia.

· Pomoc w nauce - należy zachęcać dzieci do samodzielnego rozwiązywania pro-blemów (np. zamiast zawsze sprawdzać błędy ortograficzne - nakłonić dziecko do ko-rzystania ze słowniczka) oraz pomagać mu, gdy sobie nie radzi (tłumaczyć, wska-zywać źródła wiadomości, organizować naukę w formie zabawy, przepytywać dziecko z materiału, korygować błędy gramatyczne i nawyki wymowy, pokazywać przykłady itp.). Nigdy nie należy odrabiać za dziecko prac domowych!

· Interesowanie się problemami dzieci - małe dzieci mają naturalną skłonność do opo-wiadania swoich przeżyć rodzicom. Tylko od rodziców zależy, czy będą tak postę-powały, gdy dorosną. Jeżeli reakcje dorosłych na problemy są przesadzone albo spra-wy dziecka są traktowane jako mało ważne, wówczas kontakt będzie stawał się coraz bardziej zakłócony. Dzieci nie będą szukały pomocy w rozwiązaniu problemów u ro-dziców. Nic nie da wypytywanie się czy groźby. Jeżeli rodzić będzie wiedział, w czym tkwi kłopot, zazwyczaj będzie mógł pomóc i udzielić wsparcia.

· Pozytywne emocje - dziecko, które nie ma w domu do czynienia z negatywnymi emocjami, nie przejawia ich raczej w szkole. Należy starać się panować nad złością, gniewem, frustracją. Nie należy „odbijać” swoich złych humorów na dzieciach.

· Mądre karanie - stosowanie kar jak najrzadziej (w przeciwnym razie tracą swoją moc) i tylko wówczas, gdy są konieczne, wymierzanie ich adekwatnie do przewinienia. Nie stosowanie kar cielesnych!

· Nagradzanie - nagrody należy stosować mądrze, gdyż zbyt dużo lub bardzo drogie, mogą wypaczyć charakter - dzieci uczą się dla uzyskania rzeczy a nie dla siebie. Często wartościowsze od nagrody materialnej jest pochwalenie czy poklepanie.

· Zapewnianie dobrych warunków do nauki - dziecku ciężko jest się skupić, gdy nie ma prywatnego kącika lub gdy ojciec ma włączony głośno telewizor.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Każde dziecko ma wrodzoną chęć poznawania świata, zdobywania

wiedzy. Często spotykamy się z takimi sytuacjami, w których dziecko korzysta

z na przykład Internetu, a my nie możemy zadzwonić. Prosimy raz, drugi.

Dziecko bardzo jest pochłonięte pracą wymagającą myślenia. Ono

z zainteresowaniem poszukuje, zdobywa wiedzę i doświadczenie. Są to przecież

objawy zamiłowania do nauki. Więc dlaczego nasze dzieci nie lubią się uczyć?

- z braku motywacji,

- bo materiał jest za trudny,

- bo nie rozumie zagadnienia,

- bo nie lubi pani, która uczy danego przedmiotu,

- bo materiał podany jest w nieciekawy sposób,

- bo jest tego materiału za dużo...

My, rodzice mamy ważne zadanie do wypełnienia. Powinniśmy zachęcać nasze

dzieci do nauki, pobudzać w nich pragnienie zdobywania wiedzy. Dlaczego?

Ponieważ nasze dziecko, które uczy się bo lubi, zdobywa głębszą i trwalszą

wiedzę, jest bardziej wytrwałe w osiąganiu interesujących je informacji, osiąga

lepsze wyniki.

Aby zmniejszyć niechęć dziecka do nauki można mu uświadomić,

że dzięki wiadomościom zdobytym w szkole wyjaśni doświadczenia życia

codziennego. Wystarczy ukazać dziecku powiązanie wiedzy naukowej

z naturalnym zjawiskami przyrodniczymi (syn uczy się o Układzie Słonecznym,

obejrzyjmy z nim zachód Słońca), wiedzę społeczną i historyczną odnieść

do współczesnych wydarzeń (córka uczy się o rządzie, przeczytajcie razem

artykuł o cięciach budżetowych, powodujących zmniejszeni liczby godzin wf),

wskazać na podobieństwo literatury do życiowych doświadczeń i problemów,

Page 2

podkreślić zastosowania matematyki w życiu codziennym (jedziesz z córką

do Czech, poproś ją, aby przeliczyła wartość waluty).

Sposobem na zainteresowanie dziecka zdobywaniem wiedzy jest również

poszerzanie doświadczeń dziecka przez zabranie go w takie miejsca,

jak oceanarium, muzeum itp. rozszerzanie tematów, które dziecko poznaje

w szkole oraz pobudzanie pozaszkolnych zainteresowań i pasji dziecka,

ale również znalezienie odpowiedniego stylu uczenia się, aby przyspieszyć

przyswajanie wiedzy.

· Traktowanie rodzeństwa na równi - dziecko faworyzowane zazwyczaj będzie starało się być w centrum uwagi, a dyskryminowane będzie się chowało w cieniu.

---------------------------------------------------------------------------------------

Oto kilka sposobów:

- powiąż wiedzę naukową z naturalnymi zjawiskami przyrodniczymi

- odnieś wiedzę społeczną i historyczną do współczesności

- wskaż na podobieństwo literatury do życiowych doświadczeń i problemów

- podkreślaj zastosowanie matematyki w codziennym życiu

- odwołuj się do rzeczy, które mają dla dziecka znaczenie

- poszerzaj wiedzę zdobywaną w szkole

- wzbogacaj doświadczenia dziecka

- rozbudzaj jego zainteresowania

Relacje dziecka z rodzicami a zamiłowanie do nauki.

Im bliższa więź ucznia/dziecka z rodzicami, tym silniejsza motywacja do nauki.

Na bliską więź pomiędzy rodzicem a dzieckiem składają się trzy elementy:

Akceptacja: dziecko wie , że jest kochane bezwarunkowo.

Bliskość: wykazanie zainteresowania sprawami dziecka, angażowanie się w jego życie, reagowanie na jego potrzeby.

Wsparcie: szanowanie dziecka za to , kim jest, wspieranie w dążeniu do samodzielności.

Silna więź pomiędzy rodzicem a dzieckiem stwarza emocjonalne bezpieczeństwo. Wsparcie jakie otrzymuje dziecko, pozwala mu podjąć wyzwania niezwykle istotne dla procesu zdobywania wiedzy, ponieważ wie, że rodzice zawsze będą przy nim, niezależnie od tego, czy mu się powiedzie, czy nie. Bliska więź daje wgląd w życie dziecka. Pozwala mu być otwartym i szczerze wyznać, co robi, myśli i czuje. Jeśli relacje rodzic - dziecko opierają się na wzajemnym szacunku, dziecko szybciej przyswoi sobie wartości przekazywane przez rodziców.

-----------------------------------------------------------------------------------