Pan Podbipięta

słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1989

- Krwi, krwi, krwi! - krzyczał pan Zagłoba	a G a G a
Na widok trupa pana Podbipięty.	G E
- Krwi! - zawrzasnęła zbaraska załoga	a G a G a
A Litwin chwiał się, do belek przybity	G C
Święty Sebastian strzałami przeszyty	d a
Słodki, niewinny, cichy, obojętny.	F E a (G a G a)
Rycerz bez skazy, co jak smok gruchotał	a G a G a
Czerń (co jest czerń? dzisiaj nie ma czerni)	G E
Na jasnej twarzy ślad grotu i cnota,	a G a G a
Której się Longin radośnie wyzbyłby	G C
Po tym jak jednym ciosem zerwał trzy łby	d a
Ludzi, o których wierzył - że niewierni...	F E a (G a G a)
Lecz przecież krew ta jest tak miła Bogu,	C G
Że zaraz kreskę w niebieskim rejestrze	C G^7
Zarabiał szlachcic siekąc tępych wrogów	a G
Co tylko po to wchodzili w granice	E
Słabej, lecz wiecznej Rzeczypospolitej	a
Aby się mogła na ich trupach wesprzeć.	F E a (G a G a)
Kiedy Zagłoba pił miód (nie dla chamów)	a G a G a
Picie to było inne, niż Bohuna:	G E
Horyłka, beczka dziegciu, wymiar stanu	a G a G a
Nieszczęśliwego, dzielnego Kozaka,	G C
Co śmiał kniaziównę kochać - zawadiaka -	d a
Cham, co boskiego się nie zląkł pioruna.	F E a (G a G a)
I na paliki zaostrzone świeżo	C G
Gładko nizali się stron cierpiętnicy.	C G
Król płakał, modlił się, głęboko wierząc	a G
Że hekatomba historię oczyści	F E
Jak wiatr las czyści ze szczerniałych liści	a E
By pole bitwy gniło dla winnicy.	F e a (G a G a)
- Krwi, krwi, krwi! - krzyczał pan Zagłoba	a G a G a
I krew się lała sprawiedliwie, szczodrze;	G E
Lecz pan Longinus, rycerstwa ozdoba	a G a G a
Nie mógł pozornych tryumfów być już świadkiem,	G C
Grymasem śmierci dając znać ukradkiem	d a
Że wie zbyt wiele, by było mu dobrze.	F E a (G a G a)
- Krwi, krwi, krwi! - krzyczał pan Zagłoba	a G a G a
I krew się lała sprawiedliwie, szczodrze;	G E
Lecz pan Longinus, rycerstwa ozdoba	a G a G a
Nie mógł pozornych tryumfów być już świadkiem,	G C
Grymasem śmierci dając znać ukradkiem	d a
Że wie zbyt wiele, by było mu dobrze.	F E a (G a G a)

---