Udział Prezydenta RP w procedurze ustawodawczej p. nr 93
Konstytucja zapewnia Prezydentowi RP wpływ na tok i rezultaty działalności prawotwórczej parlamentu. Prezydent realizuje je poprzez prawo inicjatywy ustawodawczej oraz kompetencje związane z podpisaniem i ogłoszeniem ustawy.
Prawo inicjatywy ustawodawczej, zgodnie z art. 118, przysługuje Prezydentowi obok innych podmiotów. Przyznanie zostało mu prawo osobistej inicjatywy ustawodawczej, nie obwarowanej żadnymi ograniczeniami
.Z konstytucyjnoprawnego punktu widzenia Prezydent może wystąpić z inicjatywą w każdej materii ustawowej, dlatego też powstaje obawa, czy prezydencka inicjatywa ustawodawcza nie będzie wchodzić w pole i zakres działania rządu.
Konstytucja nadaje Prezydentowi uprawnienia związane z podpisaniem i ogłoszeniem ustawy. Zgodnie z art. 122 ust. 1 i 2 Prezydent podpisuje ustawę w ciągu 21 dni od dnia jej przedstawienia przez Marszałka Sejmu do podpisu i zarządza ogłoszenie w "Dzienniku Ustaw" RP. W niektórych przypadkach (ustawa uchwalona w trybie pilnym, ustawa budżetowa, ustawa o prowizorium budżetowym) termin podpisania ustawy wynosi 7 dni. Podpisanie ustawy przez Prezydenta, nazywane "promulgacją", ma określone znaczenie ustrojowe dla jego statusu, tradycyjnie uznawane w systemie parlamentarnym za element równoważenia legislatywy przez egzekutywę.
Zgodnie z art. 122 ust. 3 i 5 Prezydent może zakwestionować ustawę uchwaloną przez parlament w dwóch formach - wnioskować do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie zgodności ustawy z Konstytucją oraz do Sejmu o ponowne rozpatrzenie ustawy.
Konstytucja wyraźnie określa relacje pomiędzy uprawnieniem Prezydenta do zaskarżenia ustawy do Trybunału Konstytucyjnego a prawem do skorzystania z weta ustawodawczego. Niewątpliwie są to uprawnienia alternatywne, a kolejność korzystania z nich nie jest przypadkowa. Prezydent może skorzystać z odmowy podpisania ustawy i w pierwszej kolejności skierować wniosek do Trybunału Konstytucyjnego. Jeśli nie wystąpił z takim wnioskiem, dopiero wówczas może przekazać ustawę Sejmowi do ponownego uchwalenia. W procesie legislacyjnym Prezydent może zatem skorzystać z jednego tylko instrumentu kontroli działalności ustawodawczej parlamentu.