Milena Kukulska

I rok II^o, EWiP z terapią pedagogiczną

Zmiany w polskim systemie oświaty od 1989 roku.

W 1989 roku w Polsce nastąpiła transformacja ustrojowa. Polska przestała być państwem komunistycznym, a stała się państwem demokratycznym. Od tego momentu oczekiwano reformy systemu edukacji.

W listopadzie 1991 roku weszła w życie ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 roku. Była to reforma naprawcza ustanowiona przez Henryka Samsonowicza - pierwszego niekomunistycznego Ministra Edukacji Narodowej.

Głównymi zmianami jakie zaszły po wprowadzeniu tej reformy było:

- zachęcanie społeczeństwa do tworzenia szkół niepaństwowych - prywatnych, społecznych i wyznaniowych

- odejście od centralistycznego formułowania kierunków polityki oświatowej, planów i programów nauczania

- zdjęto nadzór pedagogiczny - kuratoria miały wspomagać

- pozwolenie nauczycielom na wprowadzenie innowacji, eksperymentów pedagogicznych - dawało to podstawę do dostosowania metod, treści i form pracy do warunków lokalnych

- wprowadzenie nauczania religii do szkół państwowych

- przejmowanie przedszkoli i szkół przez samorządy terytorialne

- autonomia szkolnictwa wyższego

- możliwość wypełniania obowiązku szkolnego poza szkołą

- zmiany w programach nauczania- adaptacja do potrzeb demokratycznego, wolnorynkowego społeczeństwa i wspólnoty międzynarodowej

Kolejna reforma szkolnictwa rozpoczęła się w 1999 roku. Ministrem Edukacji był wówczas Mirosław Handke. Reforma oświaty powołała do życia Centralną Komisję Egzaminacyjną oraz osiem Komisji Okręgowych, których celem jest sprawdzanie i ocenianie pracy nauczycieli oraz uczniów.

Reforma ta wprowadziła również pluralizm programowy. Nauczyciele mogli wybierać program najbardziej dla nich odpowiedni lub stworzyć własny, o ile mieścił się w Podstawie Programowej.

Nowy ustrój szkolny wprowadził od roku szkolnego 1999/2000:

1. Sześcioletnie szkoły podstawowe z wewnętrznym podziałem na dwa cykle dydaktyczne: nauczanie zintegrowane w klasach I - III i nauczanie blokowe w klasach IV - VI, kończące się sprawdzianem nabytych przez uczniów kompetencji (wiedzy i umiejętności), które wynikają z podstawy programowej

2. Trzyletnie gimnazja - obowiązkowa szkoła średnia pierwszego stopnia. Celem tego typu szkoły ma być upowszechnienie wykształcenia ogólnego, ten cykl edukacji zakończony jest egzaminem nabytych przez uczniów kompetencji (wiedzy i umiejętności), które wynikają z podstawy programowej. Po ukończenie gimnazjum uczniowie mogą kontynuować naukę w:

1. 3 - letnich liceach profilowanych, które realizują kanon kształcenia ogólnego, wspólny dla wszystkich uczniów, oraz kształcenie w danym profilu - zakończone maturą

2. 3 - letnich liceach ogólnokształcących - zakończone maturą

3. 3 - 4 - letnich technikach zawodowych - zakończone maturą

4. 2 - 3 - letnich zasadniczych szkołach zawodowych

Absolwenci ZSZ mogą przystąpić do matury pod warunkiem ukończenie 2 - letniego uzupełniającego liceum ogólnokształcącego lub 3 - letniego technikum uzupełniającego.

W 2002 roku wprowadzono Nową Maturę. Miało to między innymi na celu zlikwidowanie egzaminów wstępnych na uczelnie wyższe i ujednolicenie egzaminu końcowego przy opuszczeniu szkolnictwa średniego.

Z dniem 1 września 2004 roku wprowadzono obowiązek odbycia rocznego przygotowania przedszkolnego przez dzieci w wieku 6 lat w przedszkolu lub w oddziale przedszkolnym zorganizowanym w szkole podstawowej.

Kolejną reformę zapoczątkowało Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 roku w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół. Powyższe rozporządzenie obowiązuje od dnia 1 września 2009 roku.

Najważniejszymi zmianami są:

- obowiązek szkolny dla 5 - latków od 2011/2012 roku (ale w 2009/10, 2010/11 roku szkolnego dzieci mają prawo odbycia rocznego przygotowania przedszkolnego za zgodą dyrektora)

- obowiązek szkolny dla 6 - latków od 2012/13 (ale w 2009/10, 2010/11, 2011/12 - tylko na wniosek rodziców)

- w przedszkolu nowością są proporcje organizowania czasu dzieci: co najmniej 1/5 czasu na zabawę, co najmniej 1/5 czasu na zajęcia w ogrodzie, na boisku, w parku; najwyżej 1/5 czasu na zajęcia dydaktyczne w przedszkolu, pozostały czas nauczyciel może dowolnie zagospodarować

- sale w klasach I - III powinny składać się z dwóch części - edukacyjnej i rekreacyjnej

- dzieci obowiązkowo od pierwszej klasy podstawówki uczyć się będą języka obcego, w gimnazjum dojdzie drugi język.

Nowa podstawa programowa została napisana w języku wymagań a nie oczekiwań, dzięki czemu wszyscy mają wiedzieć - nauczyciele i rodzice - co uczeń ma umieć na zakończenie danego etapu edukacyjnego, a nie co powinien umieć.

---