TKANKA MIEŚNIOWA
Kom. tkanki maja zdolność czynnego skracania się dzięki miofibrylom (włókienka kurczliwe). Tk. m. nie ma sub. miedzykom. A elementy mięśniowe połączone są ze sobą za pomocą tk. łącznej wł. wiotkiej. Ubytki w tk. m. uzupełniane są najczęściej tk łączna tworząc w miejscu ubytku bliznę.
Tk. m. dzielimy na : poprzecznie prążkowana szkieletową, poprzecznie prążkowaną serca i gładką. Tk. m. gładka i poprzecznie prążkowana serca unerwione są przez ukł. autonomiczny działający niezależnie od woli czł. Natomiast m. poprzecznie prążkowane szkieletu unerwia ukl. somatyczny.
Tk. m. poprzecznie prążkowana szkieletowa
Zbud. jest z kom. wielojądrzastych (włókien mięśniowych) mających kształt walcowaty o dł. 1- 5 cm. Wnętrze włókien prawie całkowicie wypełnione jest miofibrylami.
Wł. m. dzielimy na 2 typy:
- wł. typu I - Wolnokurczące się zawierają wiele mitochondriów i duże stężenie mioglobiny.
Energię do skurczy czerpią z procesów tlenowych. Maja duża odporność na zmęczenie a siła narastania skurczy jest powolna.
- wł. typu II - Szybkokurczące się zawierają mniej globuliny, kurczą się szybciej i są mniej
wytrzymałe. Wyróżniamy 2 rodzaje glikolityczne- tlenowe, glikolityczne.
Śródmiesna - tk łączna występująca miedzy włóknami
Omięsna - blaszki tk. łącznej właściwej łączące wł. m.
Sarkolemma - bł. kom.
Sarkoplazma - cytoplazma kom. m.
Miofilamenty - drobniejsze wł. wchodzące w skład miofibryli.
Tk. m. poprzecznie prążkowana serca
Zbud. jest z wł. poprzecznie prążkowanych oraz tk. łącznej. Zawiera linie spajające tzw. wstawki. Stanowią one granice odcinków wł. oraz kom. m.
Tk. m. gładka
Zbud. jest z wydłużonych kom. wrzecionowatych zwanych miocytami. Środkowa cześć kom. jest szersza a końce zwężone, mogą ulegać rozwidleniu. Dł. kom. waha się miedzy 20 - 50mm. Skupiają się w bł. m. i tworzą ściany narządów wew.
Mechanizm skurczu mięśnia
Wzrost stężenia jonów CA jest czynnikiem zapoczątkowującym aktywację ukł kurczliwego. W warunkach spoczynkowych wnętrze kom. m. ma potencjał ujemny w stosunku do zew. pow. bł. kom.. Pod wpływem impulsu nerwowego, wyzwolona acetocholina powoduje krótkie zwiększenie przepuszczalności sarkolemmy dla jonów sodowych i potasowych. Prowadzi to do depolaryzacji a potencjał we wnętrzu wł. wzrasta.
Zmiana potencjału następuje również w kanalikach T (uwypuklenie sarkolemmy). Przenoszą one pobudzenie do siateczki śródplazmatycznej, co powoduje uwolnienie jonów CA pomiędzy miofibryle.