Sprawozdanie z ćwiczeń laboratoryjnych z Chemii
Inżynieria Mechaniczna i Materiałowa
Nazwiska autorów: 1.Bogdański Bartosz 2.Krawczyk Agnieszka
|
Ocena |
Data: Rok studiów:1H Grupa:A |
Tytuł ćwiczenia: Analiza ilościowa. Miareczkowanie alkalimetryczne i manganometryczne.
Prowadzący ćwiczenia: Dr. Hab. Inż. K. Wojciechowski |
Numer zestawu 2 |
|
1.Wprowadzenie teoretyczne
Analiza miareczkowa jest działem klasycznej analizy ilościowej, której podstawą jest miareczkowanie. Miareczkowanie jest to czynność polegająca na dodawaniu titranta tj. roztworu zawierającego reagent o znanym stężeniu, do roztworu zawierającego oznaczany składnik.
W zależności od reakcji zachodzącej pomiędzy titrantem a substancją oznaczaną wyróżnia się miareczkowanie alkacymetryczne (reakcje typu kwas-zasada), redoksymetryczne (reakcje utleniania-redukcji), strąceniowe (reakcje wytrącania trudno rozpuszczalnych osadów) oraz kompleksometryczne (tworzenie rozpuszczalnych, trwałych związków kompleksowych).
Alkacymetria to metoda służąca do oznaczenia stężeń kwasów przez miareczkowanie zasadą oraz oznaczenia stężeń zasad przez miareczkowanie kwasem.
W przypadku miareczkowania alkacymetrycznego mamy do czynienia z reakcją:
kwas + zasada = sól + woda
Za przykład może posłużyć reakcja:
HCl + NaOH → NaCl +H2O
Błękit bromotymolowy jest jednym ze wskaźników, którego roztwór jest żółty w środowisku o pH poniżej 6,2 oraz niebieski przy pH powyżej 7,6. W obszarze zmiany barwy wskaźnik przyjmuje barwę zieloną.
Miareczkowanie redoksymetryczne polegające na miareczkowaniu roztworu oznaczanego reduktora - roztworem mianowanego utleniacza oraz miareczkowanie reduktometryczne polegające na miareczkowaniu roztworu oznaczanego utleniacza - roztworem mianowanego reduktora
W oznaczeniach miareczkowych można wykorzystać właściwości utleniające manganianu(VII) potasu (manganometria). W zależności od pH roztworu jony manganianowe(VII) łatwo ulegają redukcji do MnO42- (środowisko zasadowe), MnO2 (2 < pH <10) lub do Mn2+ (środowisko kwaśne). Nie wymaga dodatkowego wskaźnika punktu równoważnikowego, ponieważ w trakcie miareczkowania jony MnO4- o intensywnym różowofioletowym zabarwieniu przechodzą w bezbarwne jony Mn2+. Dlatego roztwór KMNO4 używany jako roztwór miareczkujący, reagując z reduktorem odbarwia się, a już kropla nadmiaru powoduje zabarwienie roztworu na bladoróżowy kolor.
Miareczkowanie argentometryczne
W oznaczeniach tego typu titrantem jest mianowany roztwór AgNO3, który przygotowujemy przez rozpuszczenie w wodzie nadważki azotanu (V) srebra o wysokim stopniu czystości.
Miano roztworu AgNO3 oznacza się przy użyciu NaCl lub KCl (jako titranta) w obecności K2CrO4 ( jako wskaźnika).
Oznaczanie chlorków metodą Mohra
Polega ona na bezpośrednim miareczkowaniu obojętnego roztworu chlorku mianowanym roztworem AgNO3, w obecności chromianu (VI) potasu jako indykatora.
Podczas miareczkowania następuje wytrącenie się trudno rozpuszczalnego osadu AgCl.
Kiedy wytrąci się cała ilość jonów chlorkowych Cl-, nadmiar kationów Ag+ reaguje
ze wskaźnikiem, co uwidacznia się powstaniem brunatno czerwonego zabarwienia.