PLAN PRACY

do przeprowadzenia zajęć ze szkolenia taktycznego

ZAGADNIENIE: DZIAŁANIE ŻOŁNIERZY W CZASIE ALARMU W NOCY. MASKOWANIE BEZPOŚREDNIE DO DZIAŁANIA W NOCY. ZACHOWANIE SIĘ ŻOŁNIERZA W CZASIE OŚWIETLENIA TERENU I PO OGŁOSZENIU ALARMU LOTNICZEGO I O SKAŻENIACH. SKRYTE PODEJŚCIE DO OBIEKTU. WYBÓR I DORAŹNE URZADZENIE STANOWISKA OGNIOWEGO. OBSERWACJA I PODSŁUCH, WYKRYWANIE CELÓW, MELDOWANIE (PRZEKAZYWANIE SYGNAŁÓW) DOWÓDCY. SPRAWDZENIE TOŻSAMOŚCI ŻOŁNIRZY (HASŁO, ODZEW SYGNAŁY DŹWIĘKOWE I ŚWIETLNE.

CZAS: Regulowany przez kierownika zajęć.

MIEJSCE: Pas taktyczny

ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWE:

7,62 mm kbk AKMS na stan

ubiór polowy na stan

hełm na stan

oporządzenie na stan

torba sanitarna 1 szt.

środki pozoracji pola walki na stan

plan pracy 1 szt.

WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

• zakazuję samowolnie oddalać się z miejsca zagadnienia

• Przejrzeć broń przed zajęciami

• Zabrania się kierowania broni w kierunku ludzi zwierząt choć nie jest załadowana

• Przejrzeć broń po zajęciach

• w razie doznania różnego rodzaju urazów natychmiastowo zgłosić instruktorowi

• nakazuje meldować o wszelkiego rodzaju kontuzjach

PRZEBIEG ZAJĘĆ

L.P.	CZYNNOŚCI INSTRUKTORA	CZYNNOŚCI SZKOLONYCH	Czas
1. 2.	BACZNOSĆ uczył Was będę działania żołnierza na polu walki w nocy. SPOCZNIJ Ma to na celu zapoznać was ze przygotowaniem się do ataku w nocy prowadzenia obrony oraz natarcia w nocy i działania żołnierza w warunkach szczególnych.	Stoją na zbiórce	Regulowany przez kierownika zajęć.
3.	Działanie żołnierza w czasie alarmu w nocy. Omawiam zagadnienie. Przechodzę do omówienia alarmu w nocy. Podoficer dyżurny kompanii ogłasza alarm na kompanii. Podoficer określa czas przygotowani się pododdziału do zbiórki (10 min). Dopilnować prawidłowego wykonania i podania komend przez służbę dyżurną. Zaistniałe niedociągnięcia usuwać na bieżąco. Podchorążowie samodzielnie po ogłoszeniu alarmu ubierają się oraz nakładają oporządzenie na siebie. Wykonują zadania wcześniej postawione (zaciemnienie okien itp.). W trakcie tego działania dowódcy drużyn oraz dowódcy plutonów kontrolują działanie podległych sobie podchorążych doprowadzając do jak najszybszego i najsprawniejszego przygotowania się podchorążych do wymarszu do rejonu zbiórki pododdziału, zwracać uwagę osobą funkcyjnym w razie niezdecydowanego i błędnego dowodzenia przez nich podległymi im podchorążymi. 3. Na komendę podoficera dyżurnego pomocnicy dowódców plutonów wykonują zbiórki plutonów i prowadzą je do miejsca zbiórki kompani. Czuwać nad prawidłowym wykonywaniem przez poszczególne osoby funkcyjne postawionych zadań oraz wydawanych komend. Na bieżąco zwracać uwagę oraz koordynować wszelkie niedociągnięcia oraz sprawne opuszczanie pododdziału przemarsz do rejonu zbiórki (okolice sklepu ). 4. Sprawdzić sprzęt i oporządzenie zabrane przez podchorążych, spisać braki i niedociągnięcia.	Stoją na zbiórce po objaśnieniu tematu przez instruktora przystępują do ćwiczeń praktycznych	Regulowany przez kierownika zajęć.
4.	Maskowanie bezpośrednie do działania w nocy. Objasniam Maskowanie bezposrednie jest to całokształt przedsięwzięć zmierzających do ukrycia lub zmiany wyglądu zewnętrznego pojedynczych i zespołowych obiektów, urządzeń, sprzętu i ludzi przy pomocy sprzętów podręcznych i etatowych w ramach zabezpieczenia bojowego działań wojsk. Celem maskowania jest ukrycie lub zmiana wyglądu zewnętrznego pojedynczych i zespołowych obiektów, urządzeń, sprzętu zabezpieczenie przed wszystkimi rodzajami rozpoznania przeciwnika i wprowadzenie go w błąd co do własnego zamiaru działania. Cechy demaskujące: kolor powierzchni obiektów wymiary i kształt obiektów cienie padające od obiektów i cienie własne odblask od szkieł i metalowych częsci slady działania wojsk: koleiny, wydeptane place , scieżki, wybuch, dymy, głosy, sygnały radiowe zdolnosć obiektów do odbijania fal elektromagnetycznych, promieni podczerwonych itp. szablonowe rozmieszczenie obiektów, sprzętu tech. itp. Aby w minimalny sposób demaskować się należy: wykorzystać las wykorzystać rzeżbę terenu poruszać się ostrożnie w zaroslach unikać miejsc i powierzchni oswietlonych broń i oporządzenie zabezpieczyć aby nie robiły hałasu Maskowanie jest skuteczne gdy cechuje się: prawdopodobieństwem i wiarygodnoscią przedsięwzięć upodobnieniem do otaczającej rzeczywistosci brakiem szablonu możliwoscią stworzenia sztucznego tła szerokim wykorzystaniem rzeżby terenu możliwoscią pozorowania, ukrywania i mylenia możliwoscią zakłucania możliwie wszystkich kanałów rozpoznania aktywnoscią przedsięwzięć maskujących Maskowanie bezposrednie dzielimy na : naturalne: (bez naruszenia struktury naturalnego srodowiska) wykorzystanie naturalnych własciwosci maskujących terenu wykorzystanie rzeżby terenu wykorzystanie kontrastów, tła terenu wykorzystanie pory doby roku i war. atmosferycznych techniczne: stosowanie sztucznych masek malowanie maskujące maskowanie dymami, roslinnoscią maskowanie swietlne, dżwiękowe, przeciwtermalne	Stoją na zbiórce po objaśnieniu tematu przez instruktora przystępują do ćwiczeń praktycznych	Regulowany przez kierownika zajęć.
5.	Zachowanie się żołnierza podczas oświetlenia terenu. Przechodzę do omówienia zagadnienia. Podczas pokonywania terenu w nocy w czasie oświetlenia terenu żołnierz przyjmuje postawę strzelecką leżąc i prowadzi skrycie obserwacje terenu. Po zakończeniu oświetlania terenu przez przewcinika na komendę dowódcy do kontynuacji marszu żołnierze cicho podją ją kolejno po lini. Pododdziały maszerujące pieszo na komendę swoich dowódców zajmują najbliższe ukrycia i przygotowują się do zwalczania celów powietrznych. Pododdziały w marszu nie mogą w zasadzie korzystać z rozbudowy inżynieryjnej terenu, co czyni je bardziej wrażliwymi na uderzenia statków powietrznych. W rejonach odpoczynków, i to zarówno dłuższych jak i krótkich można jedynie maksymalnie wykorzystać właściwości ochronne terenu takie jak: jary, wąwozy, przydrożne rowy i inne zagłębienia terenowe sztuczne i naturalne. Po ogłoszonym alarmie lotniczym czołowe pojazdy kolumny pododdziału powinny zwiększyć prędkość marszu i tym samym powiększyć odległości pomiędzy pojazdami. Jak więc widać szczególnego znaczenia nabiera zwłaszcza w marszu, odpowiednio wczesne wykrycie przeciwnika powietrznego i alarmowanie wojsk, przestrzeganie zasad rozśrodkowania w kolumnie oraz odpowiednio sprawne działanie wszystkich dowódców i osób funkcyjnych może do pewnego stopnia zrekompensować niekorzystne warunki z punktu widzenia powszechnej obrony przeciwlotniczej. Szczególną uwagę, na zagrożenie ze strony środków napadu powietrznego należy zwrócić w trakcie zbliżania się do rejonu walki, albowiem kolumny maszerujących i rozwijających się pododdziałów będą szczególnie opłacalnym celem dla samolotów i śmigłowców przeciwnika Celem alarmowania o skażeniach jest umożliwienie pododdziałom wykonanie przedsięwzięć ograniczających skutki działania w rejonach skażeń. Na sygnał alarmu o skażeniach żołnierze, w dalszym ciągu wykonując swoje zadania, bezzwłocznie nakładają indywidualne środki ochrony przed skażeniami w położenie bojowe, a znajdujący się w ukryciach i zakrytych pojazdach tylko maski przeciwgazowe. Maskę przeciwgazową przenosi się w następujących położeniach: marszowym - jeśli nie zagraża zastosowanie przez przeciwnika broni masowego rażenia albo wystąpienie skażeń lub zakażeń; pogotowia - jeśli zagraża zastosowanie przez przeciwnika broni masowego rażenia albo wystąpienie skażeń lub zakażeń; bojowym - z chwilą wykonania przez przeciwnika uderzenia bronią masowego rażenia albo wystąpienie skażeń lub zakażeń. W położeniu marszowym żołnierz ma stale przy sobie maskę przeciwgazową (w czołgach w wyzna­czonych miejscach, przy opuszczaniu czołgu - stale przy sobie). Do położenia pogotowia przenosi ją na sygnał „Uprzedzenie o zagrożeniu skażeniami” lub komendę „MASKI - W POGOTOWIE”. Do położenia bojowego przenosi maskę natychmiast po ogłoszeniu „Alarmu o skażeniach” lub na komendę „MASKI - WŁÓŻ”. Płaszcz ochronny OP-1M można wykorzystać jako narzutkę, płaszcz lub kombinezon. Decyzję o sposobie wykorzystania płaszcza podejmuje dowódca pododdziału w zależności od sytuacji bojowej. OP-1M jako narzutkę stosuje się w następujących przypadkach: w razie niespodziewanego uderzenia bronią chemiczną lub biologiczną. Do ochrony przed promieniowaniem cieplnym wybuchu jądrowego, a także przy opadaniu substancji promieniotwórczych; podczas pokonywania pieszo małych odcinków terenu skażonego, znajdującego się poza zasięgiem broni maszynowej przeciwnika. OP-1M jako płaszcz stosuje się w następujących przypadkach: podczas działań na terenie skażonym; podczas pokonywania terenu skażonego na środkach transportowych; w czasie działań bojowych w bezpośredniej styczności z przeciwnikiem, jeśli przewiduje się pokonanie terenu skażonego pieszo; podczas przeprowadzania dekontaminacji operacyjnej. OP-1M jako kombinezon stosuje się w następujących przypadkach: działań w terenie silnie skażonym środkami trującymi; działań w terenie skażonym substancjami promieniotwórczymi i środkami biologicznymi w razie powstawania kurzu; pokonywania terenu skażonego pieszo oraz pod ogniem broni maszynowej przeciwnika; poddawania całkowitej dekontaminacji uzbrojenia, wozów bojowych oraz środków transportu; wykonywania zadań rozpoznania skażeń.	Stoją na zbiórce po objaśnieniu tematu przez instruktora przystępują do ćwiczeń praktycznych	Regulowany przez kierownika zajęć.
6.	Skryte podejście do obiektu. Czynności te wykorzystuje się podczas zdobywania budynków zajętych przez przeciwnika oraz podczas walki wewnątrz budynku. Do budynku podchodzi się zachowując odstępy między żołnierzami 8-10 m. w sposób skryty, zachowują wszystkie elementy ubezpieczenia wykorzystując ukrycia zasłony i inne elementy umożliwiające skryte podejście. W odpowiedniej odległości od budynku wykorzystując odpowiednie ukrycie bądź wykonując stanowisko ogniowe pozostawi się ubezpieczenie(KMPK,PKM ,RPG-7W) którego zadaniem jest krycie ogniem stanowisk ogniowych przeciwnika. Pozostali krótkimi skokami i czołganiem zbliżają się do budynku na odległość ok. 25-30 m wzajemnie się ubezpieczając. Najczęściej zadanie zaczepne w rejonie zabudowanym to atak na budynek. Drużyna otrzymuje zadanie zniszczenia przeciwnika i opanowania budynku. Natarcie obejmuje izolację budynku w celu uniemożliwienia ucieczki lub wsparcia obrony (zwykle jest to skoordynowane na szczeblu kompanii), obezwładnienie obrony ogniem czołgów, karabinów maszynowych; wejście do budynku w najsłabiej bronionym miejscu lub przez wyłom wykonany ogniem czołgów i oczyszczenie budynku. W celu oczyszczenia budynku żołnierze szybko wchodzą na najwyższe piętro i oczyszczają budynek z góry na dół. Wymaga to ścisłego współdziałania między nacierającym a elementami wspierającymi. Jeśli pluton atakuje budynek samodzielnie, powinien być zorganizowany w następujące podgrupy: Atakująca; Wspierająca; Ubezpieczająca (skrzydła i tyły).	Stoją na zbiórce po objaśnieniu tematu przez instruktora przystępują do ćwiczeń praktycznych	Regulowany przez kierownika zajęć.
7.	Wybór i doraźne urządzenie stanowiska ogniowego. Wyjaśniam słuchającym zasady wyboru miejsca na stanowisko ogniowe, które powinno spełniać następujące warunki: Dogodne warunki zajmowania stanowiska (skryte podejście), Możliwość łatwego wycofania, wgląd w teren na przedpole, dobre warunki prowadzenia ognia, możliwość dowodzenia lub komunikowania się, dobre warunki maskowania, dobre warunki ochrony przed środkami rażenia, nie stanowić lub być w pobliżu charakterystycznych przedmiotów terenowych. Na stanowisko ogniowe w pierwszej kolejności należy wykorzystywać istniejące przedmioty terenowe takie jak: rowy, nasypy, wykopy, płoty, mury, budynki, pnie drzew, leje po wybuchach. Gdy brak naturalnych przedmiotów terenowych, wówczas żołnierze przystępują do kopania pojedynczych okopów.	Stoją na zbiórce po objaśnieniu tematu przez instruktora przystępują do ćwiczeń praktycznych	Regulowany przez kierownika zajęć.
8.	Obserwacja i podsłuch, wykrywanie celów, meldowanie (przekazywanie sygnałów) dowódcy. Obserwację i posłuch prowadzi się w nakazanym sektorze strefami, najpierw w bliższej, potem w dalszej. Podczas działań obronnych obserwację prowadzi się w sposób odwrotny, tzn. że w pierwszej kolejności przeszukuje się sektor najdalszy do strefy najbliższej. Dzieje się tak dlatego, aby jak najszybciej wykryć niebezpieczne cele. Cele orientuje się podczas składania meldunku według wcześniej ustalonych dozorów znajdujących się w terenie. Meldunek składa się według następującego schematu: numer dozoru, odległość od dozoru, rodzaj celu. Meldunek musi być dokładny i zrozumiały. Podsłuch stanowi sposób prowadzenia rozpoznania, uzupełniający obserwację zwłaszcza w nocy i w warunkach ograniczonej widoczności. Może być organizowany ze składu pododdziałów zmechanizowanych, czołgów lub obsady posterunku obserwacyjnego. Ma zastosowanie najczęściej w warunkach bezpośredniej styczności z przeciwnikiem oraz w działaniach pododdziałów w jego ugrupowaniu w celu identyfikacji charakterystycznych dźwięków broni, sprzętu a nawet rozmów i komend oraz ustalenia charakteru działalności przeciwnika - miejsc rozmieszczenia źródeł dźwięku. Pozwala to ustalić (sprecyzować) rejony rozmieszczenia pododdziałów przeciwnika, czas odejścia lub luzowania pododdziałów, rejony stanowisk ogniowych artylerii, moździerzy i innych środków ogniowych. Może on być organizowany także w celu uzyskania wiadomości bezpośrednio z wnętrz pomieszczeń lub wozu bojowego. W tym celu wykorzystuje się techniczne urządzenia podsłuchowe. Objaśniam zagadnienie meldowanie dowódcy o wykrytych celach Meldowanie dowódcy o wykrytych celach trzeba rozpoczynać od przedmiotów położonych najbliżej lub od najbardziej charakterystycznych, dobrze widocznych i znajdujących się w rejonie celu. Po wykryciu celu obserwator najpierw określa jego charakter, numer dozoru lub nazwę charakterystycznego przedmiotu, odchylenie od dozoru (przedmiotu, kierunku) w tysięcznych, odchylenie celu od dozoru (przedmiotu) w metrach, rodzaj celu i składa meldunek dowódcy. Musi on być dokładny, zrozumiały i jak najkrótszy , np.: „DOWÓDCO, Dozór 1, w prawo 30, pod rozłożystym drzewem transporter opancerzony!” Sposobem tym wskazuje się zwykle cele duże lub dobrze widoczne. Należy również zwracać uwagę na oznaki demaskujące wykryty cel do których możemy zaliczyć: dym, kurz, błysk, ruch, zwiędła roślinność itp. Jeżeli żołnierz pełni obowiązki obserwatora przez dłuższy czas, prowadzi dziennik obserwacji Chcąc wskazać cel pociskami smugowymi, wskazujący melduje: „DOWÓDCO, Na skraju krzaków działo, wskazuję smugowymi”. Następnie wskazujący daje 2-3 serie pociskami smugowymi w kierunku celu. Ten sposób wskazywania celów powinno się pokazać na strzelnicy.	Stoją na zbiórce po objaśnieniu tematu przez instruktora przystępują do ćwiczeń praktycznych	Regulowany przez kierownika zajęć.
9.	Przed działaniem omawiam krótko zagadnienie podaje hasło i odzew. W celu rozpoznania własnych żołnierzy ustala się na każdy dzień hasło i odzew. Hasło i odzew podaje się cicho. Wszystkich nie znających hasła służba wewnętrzna lub ubezpieczenie zatrzymuje i przekazuje przełożonym. W celu rozpoznania żołnierzy wojsk własnych, ustala się na każdy dzień hasło i odzew. Hasło podaje się do wiadomości wszystkim żołnierzom ubezpieczenia oraz pododdziałów prowadzących rozpoznanie. Odzew podaje się do wiadomości dowódcom tych pododdziałów oraz osobom, które wysyła się poza rejon rozmieszczenia pododdziału. O hasło pyta się wszystkie osoby przechodzące przez linię ubezpieczeń oraz przez rejon rozmieszczenia pododdziałów w nocy, podania zaś odzewu żąda się od dowódców pododdziałów, żołnierzy pełniących służbę ubezpieczenia postoju, żołnierzy przekazujących ustne rozkazy oraz dowódców pododdziałów prowadzących rozpoznanie, jeżeli podczas spotkania pierwsi zapytają o hasło. Wszystkich nie znających hasła oraz doręczających zarządzenia i nie znających odzewu, zatrzymuje się.”	Stoją na zbiórce po objaśnieniu tematu przez instruktora przystępują do ćwiczeń praktycznych	Regulowany przez kierownika zajęć.
10.	Zarządzam zbiórkę wskazuje najlepiej ćwiczących omawiam popełnione błędy przez podchorążych	Stoją na zbiórce i słuchają

OPRACOWAŁ:

---