Równowaga ciała ludzkiego, stabilność.

Ruch ciała ludzkiego jest szczególnym przypadkiem mechaniki, podlegającym działaniu tych samych praw fizycznych.

Wpływ praw fizyki na równowagę i stabilność ciała ludzkiego:

I prawo Newtona - ciało pozostaje w stanie równowagi jeżeli nie działa na nie żadna siła ( jeżeli jest w spoczynku - pozostaje w spoczynku; jeżeli jest w ruchu jednostajnym - nadal porusza się tym ruchem )

II prawo Newtona - siła ( F ) działająca na ciało nadaje mu przyśpieszenie ( akcelerację ) ( a ), która jest odwrotnie proporcjonalne do masy ciała i wprost proporcjonalne do wartości działającej siły [ a = F/m }

Masa w warunkach ziemskich się nie zmienia [ m = F/a ];

Siła ( F = am ) w warunkach ziemskich wynika z ciężaru ciała - jest iloczynem przyśpieszenia ziemskiego ( przyciągania ziemskiego - 980 cm/s ) i masy ciała

III prawo Newtona - ciało pozostaje w równowadze jeżeli wszystkie działające na niego siły się równoważą ( każda siła jest „neutralizowana” przez równą co do wielkości siłę, działającą w jednej linii , lecz w przeciwnych kierunkach, tak że ich suma wynosi zero; akcja i reakcja )

Dla celów obliczeniowych przyjmuje się, że masa ciała jest skoncentrowana w jednym punkcie i punkt ten nazywamy środkiem ciężkości ( grawitacji )

Środek cięzkości - punkt wokół którego przedmiot pozostaje w równowadze w każdym kierunku.

Linia ciężkości ( grawitacji ) - linia przebiegająca przez środek ciężkości do środka ziemi danego ciała.

• W przypadku przedmiotu jednolitego i symetrycznego, środek ciężkości leży w centrum przedmiotu w równej odległości od dwóch pozostałych boków ( powierzchni )

• Ciało ludzkie jest przedmiotem nierównym i asymetrycznym → środek ciężkości nie będzie się znajdował w centrum ciała.

• Środek ciężkości ciała u dorosłych mężczyzn leży na poziomie około 56 % ich całkowitej wysokości ciała mierzonej od podeszwy stóp.

• Środek ciężkości ciała u dorosłych kobiet leży nieco niżej - na poziomie około 55 % całkowitej wysokości ich ciała mierzonej od podeszwy stóp ( nieznacznie niżej i bliżej środka ze względu na względnie większe rozmiary miednicy )

• Środek ciężkości ciała w pozycji wyprostnej jest zlokalizowany około 2,5 cm ( 5 cm ) przed drugim kręgiem krzyżowym.

Linia ciężkości ( grawitacji ) ciała ludzkiego - to linia pionowa przechodząca przez środek ciężkości.

• Linia ciężkości należy do płaszczyzny czołowej, która dzieli ciało na dwie nierówne części - przednią i tylną.

• Płaszczyzna czołowa tworzy „płaszczyznę równowagi” dla ruchów w kierunku przednio-tylnym.

• Środek ciężkości ciała jest punktem równowagi dla ruchów we wszystkich kierunkach.

Na powierzchni ciała można zaznaczyć linię ciężkości poprzez linie pionową biegnącą ku dołowi od punktu tuz za małżowina uszną ( I ), przez wyrostek barkowy łopatki ( II ), przez staw biodrowy, tuż za wyniosłością krętarza większego ( III ), przez przednią część stawu kolanowego ( IV ), tuż przed kostką boczną stawu skokowego. ( jest to jej zewnętrzna projekcja ) [ skan 152 Zagrobelny ]

Warunki równowagi biernej ( grawitacyjnej ):

1. linia grawitacji przebiega przez środki ciężkości wszystkich segmentów ciała

2. linia grawitacji przebiega przez środki ruchu w stawach

3. linia ciężkości całej struktury pada na powierzchnię ( polę podparcia )

[skan 151 Zagrobelny]

• Ciało ludzkie jest złożonym biomechanizmem, utworzonym przez pięć łańcuchów kinematycznych, na które składa się wiele segmentów połączonych stawami

• Nie jest możliwe utrzymanie biernej równowagi → linia ciężkości ciała nie przechodzi przez środki ciężkości wszystkich segmentów ani przez środki ruchu w stawach.

W pozycji wyprostnej siła grawitacji działając w pewnej odległości od środka ruchu w stawie wywołuje, oprócz efektu prostolinijnego, działanie rotacyjne na wiele stawów (składowa rotacyjna, obrotowa ).

Dla zachowania równowagi składowe rotacyjne siły grawitacji muszą zostać „zrównoważone” przez działanie sił mięśniowych.

Czynniki wpływające na stabilność:

• pole powierzchni podparcia - im większe, tym potrzebna jest większa siła dla zaburzenia równowagi

• położenie środka ciężkości ciała - im niżej położony jest środek ciężkości tym trudniej zaburzyć równowagę ( przesunąć linie ciężkości poza pole powierzchni podparcia )

Ciało ludzkie można potraktować jako strukturę wysoce niestabilną :

• względnie wysokie położenie środka ciężkości ciała przy stosunkowo niewielkiej powierzchni ( płaszczyzny ) podparcia

• nieregularność kształtów ciała

• złożoność i wielosegmentowość biomechanizmu ciała ludzkiego

Szkielet ludzki można opisać jako segmentowaną kolumnę deseczek ( kregów ), do której szczytu przytwierdzone są obręcze barkowe, a do nich podwieszone kończyny górne; struktury te transmitują swój ciężar na tylną część skośnie ustawionej miednicy, która kołysze się na dwóch kończynach dolnych. Cała ta struktura opiera się o podłoże na dwóch segmentach ( stopach ), których długość i szerokość jest stosunkowo niewielka w odniesieniu do wysokości ciała ( odpowiednio 1/6 i 1/18 wysokości ciała ) - niewielka powierzchnia podparcia

Przystosowania człowieka do utrzymania równowagi i stabilnej, wyprostowanej postawy ciała :

1. siła mięśni prostowników jest znacznie większa od siły zginaczy - siła grawitacji zawsze próbuje zginać ciało ku przodowi - prostowniki muszą wykonać większą pracę → znacząca funkcja „szyny” mięśni krzyżowo - grzbietowych dla tułowia, mm. pośladkowego dla stawu biodrowego i czworogłowego ud dla stawu kolanowego oraz mięśni stabilizujących staw skokowy ( brzuchate łydki i w szczególności mm. płaszczkowaty [skan ]

2. napięcie mięśni posturalnych i antygrawitacyjnych ( tonicznych ) jest większe niż mięśni kinetycznych ( fazowych )

3. elastyczność ( ruchomość ) kręgosłupa i wytworzenie się fizjologicznych krzywizn sprawia, że linia grawitacji pada na powierzchnie podparcia

4. powierzchnia podparcia może być rozszerzona w każdym kierunku poprzez zmianę ułożenia kończyn dolnych ( np. rozstawienie stóp poszerza powierzchnie podparcia - strategia zwiększająca stabilność postawy; zabezpieczenie przed upadkiem - wykrok, zakrok, rozkrok )

• Równowaga, stabilna postawa ciała oraz ich kontrola jest bardzo ważnym elementem aktywności ruchowej człowieka - niezbędnym warunkiem realizacji ruchów dowolnych i lokomocji.

• Równowaga i stabilna postawa wydaje się być czymś naturalnym i oczywistym - jest to jednak bardzo złożony proces - zjawisko czynne, dotyczące struktury wysoce niestabilnej, wymagające precyzyjnej i skoordynowanej kontroli nerwowej.

• Pojęcie równowagi obejmuje szereg zagadnień z zakresu kontroli, koordynacji, orientacji przestrzennej oraz oddziaływania na ciało różnych sił.

• Zmiany funkcjonalne w układzie ruchu (w jego części sterującej - układ nerwowy oraz wykonawczej - aparat ruchu) są przyczyną różnorodnych zmian patologicznych dotyczących aktywności ruchowej człowieka - większość neuropatii oraz wiele chorób, urazów i dysfunkcji układu narządów ruchu człowieka powoduje mniej czy bardziej wyraźne, często niespecyficzne zaburzenia równowagi, stabilności posturalnej i koordynacji nerwowo - mięśniowej.

• Istnieją duże możliwości w zakresie doskonalenia równowagi i stabilności postawy w procesie terapii czy treningu

• Istnieją możliwości kompensacyjne w wypadku zaburzeń kontroli równowagi

Podstawowe pojęcia.

Równowaga - określony stan układu posturalnego cechujący się pionowa orientacja ciała osiągniętą dzięki zrównoważeniu działających na ciało sił oraz ich momentów.

• Równowagę zapewnia układ nerwowy przez odruchowe napięcie odpowiednich grup mięśniowych nazywanych mięśniami posturalnymi lub antygrawitacyjnymi ( w warunkach statycznych )

• W warunkach dynamicznych postawa ciała jest utrzymywana dzięki odpowiedniej fazowej aktywności mięśniowej.

Stabilność posturalna ( pojęcie szersze ) - zdolność do odzyskiwania stanu równowagi ; zdolność do przywracania typowej pozycji ciała w przestrzeni, utraconej w wyniku działania czynników destabilizujących.

Czynniki destabilizujące - własna aktywność ruchowa lub siły zewnętrzne pojawiające się wyniku interakcji z otoczeniem ( np. siły reakcji podłoża )

Stabilność funkcjonalna - wrażliwość postawy na działanie bodźców destabilizujących.

Stabilność strukturalna - badanie stabilności przy zmianach struktury sterowania ( kontroli ); badanie w jaki sposób zaburzenie struktury ( i funkcji ) układu kontroli równowagi wpływa na stabilność postawy.

- badania stabilności w czasie których poprzez zamierzoną zmianę warunków badania staramy się zmniejszyć sprawność układu kontroli równowagi - np. ograniczenie bodźców wzrokowych - porównanie stabilności postawy w czasie próby swobodnego stania z otwartymi i zamkniętymi oczami; modyfikacja płaszczyzny podparcia - stabilność postawy w czasie stania jednonóż ( porównanie symetrii prawa - lewa noga ); ocena stabilności postawy i równowagi przy niestabilnym podłożu ( organizacja sensoryczna w zakresie percepcji pozycji oraz ruchu ciała poszczególnych jego części, czucia pionu i percepcji zmiany nachylenia płaszczyzny podparcia ).

• pogorszenie stabilności w wyniku procesu starzenia się, w efekcie choroby czy urazu zalicza się do zmian strukturalnych

Kontrola postawy ciała.

• Stojąca postawa ciała człowieka , przy stosunkowo małym polu podparcia, jest podatna na zakłócenia równowagi i stabilności ( bodźce destabilizacyjne )

• Za wyznacznik stabilności postawy stojącej przyjmuje się położenie ogólnego środka ciężkości ciała (z ang. COG ) względem granicy pola podparcia

• Stabilna postawa stojąca to taka dla której rzut ogólnego środka ciężkości mieści się w centrum pola podparcia

• Postawę stojącą człowieka cechuje tzw. równowaga chwiejna - występowanie odchyleń środka ciężkości od normalnego ( referencyjnego ) położenia równowagi ( tzw. wychwiania )

• jeżeli odchylenie ogólnego środka ciężkości zagraża stabilności postawy to jego położenie zostaje skorygowane przez odruchowe napięcie odpowiednich grup mięśniowych

wychwiania - drobne mimowolne ruchy ciała ( przemieszczenia ogólnego środka ciężkości ) oraz ich aktywne korekcje

• Stabilną postawę ciała ( prawidłowe położenie COG ) zapewnia stała kontrola na różnych poziomach układu nerwowego.

• System kontroli równowagi ma 3 główne wejścia sterujące związane z różnymi układami sensorycznymi : przedsionkowym, wzrokowym i proprioreceptywnym ( uzupełnianym o informacje z mechanoreceptorów skórnych )

• Sygnały ze wszystkich tzw. wejść sensorycznych są źródłem informacji o pozycji ciała i jego orientacji w przestrzeni względem specyficznych układów referencyjnych - zewnętrznych ( tworzonych na podstawie działania pola grawitacyjnego i bodźców wzrokowych ) i wewnętrznych (tzw. ośrodkowa reprezentacja ciała; schematy ciała - z ang. body schema).

Rola układów sensorycznych w kontroli postawy ciała :

• System przedsionkowy i wzrok - układy lokalne monitorujące położenie głowy w przestrzeni - odpowiedzialne za właściwe położenie głowy i prawidłową orientację przestrzenną ciała ( odpowiednio względem działania siły ciężkości oraz na podstawie położenia innych obiektów w bezpośrednim otoczeniu człowieka )

• Proprioreceptory - rozbudowany układ sensoryczny obejmujący całe ciało - przekazują do mózgu informacje o wzajemnym położeniu i ruchach poszczególnych części ciała oraz sygnały zwrotne do narządów wykonawczych ( mięśni ) w celu utrzymania równowagi

Najprostszy model postawy stojącej - model odwróconego wahadła.

Sposoby kontroli stabilności postawy w pozycji pionowej :

1. kontrola kąta nachylenia wahadła względem płaszczyzny podparcia zapewniona przez propriorecepcje z okolicy stawu skokowego → odchylenie postawy od pionu → sygnał o zmianie napięcia i długości mięśni, zmianie kątów stawie i zmianie rozkładu nacisku na powierzchni stóp

2. kontrola położenia górnego końca wahadła ( głowy ) w przestrzeni → wzrok oraz narząd równowagi w uchu wewnętrznym jest źródłem informacji dla utrzymania prawidłowej ( najwyższej ) pozycji głowy → położenie głowy steruje przez odruch szyjne napięciem mięśni tułowia i kończyn

Założenie :

• stabilność ciała, jako rodzaju wahadła odwróconego, jest kontrolowana przez aktywność mięśni stabilizujących staw skokowy

• równowaga jest utrzymywana dzięki integracji w układzie nerwowym sterowania obwodowego wstępującego ( tzw. sterowanie staw skokowy - głowa ) oraz sterowania zstępującego ( tzw. sterowanie głowa - staw skokowy )

Te 2 typy sterowania zapewniają stabilną, pionową postawę ciała w czasie spokojnego stania oraz podczas lokomocji.

• obydwa rodzaje sterowania uzupełniają się wzajemnie

• istnieje możliwość kompensacji jednego rodzaju sterowania wobec niesprawności drugiego

• Uszkodzenia tkanek miękkich w okolicy stawu skokowego są przyczyną zaburzenia propriocepcji z tego obszaru i mogą wpływać na pogorszenie jakości kontroli postawy i stabilności posturalnej.

→ istotna rola treningu propriocepcji i koordynacji w profilaktyce urazów oraz w procesie rehabilitacji po urazach stawu skokowego ( i nie tylko )

Metody oceny i kontroli równowagi stabilności postawy

Posturografia ( stabilometria ) - zespół metod badawczych mających na celu ocenę jakości kontroli postawy z wykorzystanie różnych sposobów, technik i narzędzi badawczych

Posturografia statyczna - ocena równowagi na podstawie analizy drobnych, spontanicznych, mimowolnych ruchów środka ciężkości ciała ( tzw. wychwiania, z ang. postural sway ) w czasie spokojnego stania.

Rejestracja wychwiań może odbywac się za pomocą nowoczesnych systemów optoelektronicznych lub specjalnych platform ( z ang. force plate ) rejestrujących momenty sił i siły nacisku stóp na podłoże ( platformy stabilometryczne, platformy siłowe )

Posturografia z wykorzystaniem platform ( z ang. force - plate posturography; np. platforma Cosmogamma )

Platforma wyposażona w 4 czujniki tensometryczne lub piezoelektryczne rejestrujące siły nacisku oraz momenty sił wywierane na podłoże przez stopy badanego w czasie spokojnego stania; na podstawie tych parametrów komputer wylicza położenie środka nacisku stóp na podłoże ( z ang. COP - center of foot pressure ), który w warunkach statycznych jest rzutem ogólnego środka ciężkości ciała na płaszczyznę podparcia.

Główna składowa sygnału COP w warunkach statycznych są wychwiania ( czyli przemieszczenia ogólnego środka ciężkości - zgodność obydwu sygnałów około 97 %.

Zaletą tego badania jest jego względna łatwość wykonania - nie wymaga specjalnego przygotowania pacjenta i trwa kilka minut; po zakończeniu rejestracji system automatycznie przeprowadza podstawowe analizy zarejestrowanych sygnałów oraz podaje wynik badania.

Badania posturograficzne na niestabilnym podłożu z wykorzystanie platform balansowych - rejestracja zmian kąta nachylenia ( położenia ) platformy ( płaszczyzny podparcia ) w czasie próby ( np. spokojne stanie, stanie z otwartymi i zamkniętymi oczami, stanie jednonóż i inne )

• platforma balansowa LIBRA - ruch, zmiana kąta nachylenia platformy możliwy w jednej płaszczyźnie

• platforma balansowa BIODEX - zmiana kąta nachylenia platformy w wielu płaszczyznach i kierunkach

Zaletą tych badań jest możliwość pośredniej oceny kontroli nerwowo - mięśniowej, propriocepcji i elementów organizacji sensorycznej kontroli równowagi i stabilności postawy odpowiedzialnych za percepcje pozycji oraz ruchu całego ciała i poszczególnych jego części, czucie pionu ( wertykalność ) oraz percepcje nachylenia płaszczyzny podparcia

Metody oceny stabilności postawy - badanie i analiza wychwiań.

Wychwiania ( ruchy środka ciężkości ciała i skorelowane z nimi przemieszczenia środka nacisku stóp na podłoże ) maja charakter zmian chaotycznych - wykazują znaczna zmienność osobniczą i nawet u tej samej osoby mogą się zmieniać z próby na próbę ( brak powtarzalności wyników w kolejnych badaniach ); zapis wychwiań COP rejestrowanych w czasie badań na platformach przypomina błądzenie przypadkowe.

Wniosek:

• proste metody analizy wychwiań nie zawsze są wystarczające i nie zawsze są źródłem wartościowych diagnostycznie informacji

Pytania w badania stabilometrycznych :

• związek między parametrami wychwiań a stabilnością postawy i stabilności funkcjonalną człowieka

• przydatność diagnostyczna i praktyczna badanych i analizowanych parametrów wychwiań i innych parametrów poddawanych ocenie na podstawie badań posturograficznych

• możliwości doskonalenia i treningu mechanizmów wpływających na równowagę, stabilność posturalna i funkcjonalną

• jakie testy czy też grupy testów oraz jakie parametry wychwiań są najbardziej obiektywne i wartościowe dla oceny stabilności posturalnej i funkcjonalnej

CEL BADAŃ RÓWNOWAGI I STABILNOŚCI :

• diagnostyka zaburzeń równowagi i stabilności posturalnej → stwierdzenie niestabilności posturalnej → ryzyko upadku;

• określenie źródła i charakteru zaburzeń stabilności → wdrożenie właściwego programu postępowania leczniczego

• monitorowanie przebiegu leczenia - obiektywna ocena skuteczności terapii;

• w sporcie wyczynowym - element kompleksowej oceny stanu funkcjonalnego zawodnika; profilaktyka pierwotna i wtórna uszkodzeń i obrażeń w sporcie;

NAJCZĘŚCIEJ BADANE I OCENIANE PARAMETRY WYCHWIAŃ:

• te które dają się najłatwiej zmierzyć i nie wymagają skomplikowanej analizy ( to jednak nie zawsze te najbardziej wartościowe i powtarzalne !!!

• statokinezjogram ( posturogram ) - zapis drogi ( przemieszczeń, ścieżki ) COP w czasie badania na dwuwymiarowej płaszczyźnie podparcia w układzie współrzędnych kartezjańskim

• długość drogi (ścieżki ) środka nacisku stóp na podłoże ( COP ) - najczęściej analizowany i stosunkowo wartościowy parametr wychwiań

• odrębna analiza składowych wychwiań COP w płaszczyźnie strzałkowej i czołowej ( AP i ML ) - stwierdzenie jakiej płaszczyzny dotyczy niestabilność;

• zakres wychwiań ( z ang. sway range ) w płaszczyznach strzałkowej i czołowej - różnica między skrajnymi odchyleniami COP w płaszczyźnie strzałkowej i czołowej ( skrajnymi położeniami COP )

• obszar ( pole powierzchni ) wychwiań - pole powierzchni obszaru „wyznaczonego” przez przemieszczajacy się środek nacisku stóp na podłoże ( utworzenie i obliczenie przez system pola powierzchni nieregularnego wieloboku powstałego przez połączenie skarajnych punktów ścieżki COP lub wpisanie punktów wychwiań w elipsę lub okrąg ) - parametr zależny od wychwiań we wszystkich kierunkach

• prędkość ścieżki COP oraz prędkości przednio-tylne i boczne

• rozkład przestrzenny punktów statokinezjogramu ( posuturogramu ) oraz wartość szczytowa rozkładu przestrzennego - utworzenie histogramu przestrzennego ścieżki COP → wyznacznikiem prawidłowej kontroli postawy jest z reguły histogram o skupionym rozkładzie i wyraźnym maksimum; w przypadku zaburzeń równowagi i stabilności histogram nie posiada wyraźnego maksimum ( staje się rozmyty ) lub jest niesymetryczny

Platforma stabilometryczna Cosmogamma.

Oprogramowanie do platformy balansowej Cosmogamma pozwala na rejestrację, przetwarzanie, archiwizację oraz ocenę i analizę następujących parametrów COP ( między innymi ) ( dla każdego z badań ) :

• maksymalne wychylenie ( oś X - boczne ) [ mm ]

• maksymalne wychylenie ( oś Y - przednio-tylne ) [ mm]

• średnie wychylenie ( oś X - boczne ) [mm]

• średnie wychylenie ( oś Y - przednio-tylne ) [ mm ]

• długość ścieżki [ mm]

• prędkość główna [ mm/s ]

• prędkość boczna [ mm/s ]

• prędkość przednio-tylna [ mm/s ]

• obszar ( pole powierzchni wyznaczonej przez COP ) [ cm 2 ]

oraz:

• przebywanie w promieniu 13 mm; 25 mm; 38 mm; 50 mm

• rozkład obciążeń w stosunku do osi pionowej ( prawa - lewa strona )

• średni punkt obciążenia

• analiza częstotliwości wychwiań (spektrum częstotliwości oparte na analizie Fouriera )

Platforma Libra

• Platforma balansowa Libra posiada ruchomy środek obrotu umożliwiający ruch w jednej płaszczyźnie - maksymalne wychylenie platformy to 15 stopni w obu kierunkach w jednej płaszczyźnie

• promień obrotu platformy ( bez zamocowanych kształtek ) wynosi 10 cm. Dodatkowo wyposażona jest w wymienne kształtki o wymiarze 24 cm i 40 cm, których zamocowanie pozwala na zmianę stopnia trudności (promienia obrotu platformy)

Wyniki badania na platformie balansowej Libra

• w postaci wykresu

• parametry: ( określające jakość wykonania zadania )

1. powierzchnia całkowita ( total area ) - [ ] zsumowana powierzchnia po prawej i lewej stronie środka ścieżki

2. powierzchnia zewnętrzna (external area ) - [ ]zsumowana powierzchnia po prawej i lewej stronie poza obszarem profilu ścieżki

3. czas zewnętrzny - ( external time ) [ s ] suma czasów przebywania poza ścieżka po prawej i lewej stronie

4. czas powrotu - ( recovery time ) - [ s ] najdłuższy czas w którym wykres pozostaje poza profilem ścieżki

5. ocena globalna ( global ) - średnia ważona ( cyfra od 1 do 100 ) z 8 parametrów danego testu ( ćwiczenia ) - 0 oznacza wynik najlepszy, 100 - najgorszy

System balansowy Biodex

Platforma Biodex pozwala między innymi na ocenę kontroli nerwowo - mięśniowej pacjenta ( stabilności postawy ) na niestabilnym podłożu.

- slajd ze zdjęciem z badania

Konstrukcja platformy umożliwia jej ruch wielopłaszczyznowy. Możliwa zmiana kąta nachylenia platformy wynosi 20 stopni we wszystkich kierunkach. Stopień niestabilności jest kontrolowany przez sterowany mikroprocesorem siłownik.

Platforma umożliwia przeprowadzenie testów w warunkach statycznych ( ustawienie statyczne - platforma zablokowana ) oraz w warunkach dynamicznych na różnych poziomach niestabilności; platforma posiada 12 poziomów, poziom 1 jest najmniej stabilny; poziomy od 12 do 1 zapewniają pełne 20 stopni pochylenia platformy we wszystkich kierunkach.

W testach dynamicznych ocenia się zdolność pacjenta do kontroli kąta nachylenia platformy ( w odniesieniu do jej poziomego ustawienia - pozycji zablokowanej ) Można go przeprowadzić w pozycji stania obunóż lub w pozycji stania na prawej i lewej nodze, co daje możliwość porównania obustronnego i wykrycia różnic między kończynami.

Raport z przeprowadzonego testu pozwala na ocenę następujących parametrów ( wartości średnie i odchylenia standardowe dla wszystkich zapisów, zarówno w pozycji stania obunóż jak i osobno dla testów dla prawej i lewej nogi ) :

Ogólny Indeks Stabilności ( overall stability index) - odzwierciedla odchylenie położenia platformy od płaszczyzny poziomej wyrażoną w stopniach w czasie testu.

Przednio - Tylny Indeks Stabilności ( AP index ) - odzwierciedla zmienność położenia platformy dla ruchów w płaszczyźnie strzałkowej wyrażona w stopniach

Przyśrodkowo - Boczny Indeks Stabilności ( ML index )- odzwierciedla zmienność położenia platformy dla ruchów w płaszczyźnie czołowej

Odchylenia standardowe (STD Dev.; dla wszystkich indeksów ) - określa stopień zmienności w pomiarach statystycznych; niska wartość odchylenia standardowego świadczy o tym, że wartości na podstawie których został on wyliczony są do siebie zbliżone ( duża powtarzalność w kolejnych próbach, stabilna postawa ??? )

W raporcie przedstawiona jest również różnica procentowa wartości poszczególnych indeksów dla prawej i lewej kończyny ( percent difference ).

6

---