Scenariusz na dzien nauczyciela, SCENARIUSZE AKADEMII SZKOLNYCH


Scenariusz uroczystości związany z Dniem Edukacji Narodowej (14 października)

Podziękowania za trud nauczania

Uczniowie przed występem przygotowują:

Występują:

Narrator 1, Narrator 2, Uczeń 1, Uczeń 2, Uczeń 3, Uczeń 4, Uczeń 5, Uczeń 6, Uczeń 7

Narrator 1:

Witamy serdecznie na apelu z okazji Dnia Nauczyciela. Przygotowane przez nas widowisko chcielibyśmy poświęcić nauczycielom i w ten sposób uczcić ich święto.

Narrator 2:

Wszyscy doskonale wiedzą, że wykonywanie zawodu nauczyciela wymaga nie lada odwagi. Stawienie czoła nam - niespokojnym, energicznym, a czasem i trochę nieznośnym młodym ludziom - to duże wyzwanie. Zapraszamy zatem naszych szanownych gości do obejrzenia krótkiego przedstawienia, podczas którego uczniowie podziękują nauczycielom za ich wysiłek włożony w przekazywanie wiedzy i wychowanie.

(W tle rozbrzmiewa utwór Czesława Niemena Mimozami jesień się zaczyna…”).

Uczeń 1:

Irena Kwintowa

„Święto naszej pani” (fragment)

W czas złotej jesieni
To święto przypada,
Gdy wśród drzew podcieni
Grad kasztanów spada.

Kiedy liście z wiatrem
Tańczą bossa novę,
A świt wiesza mokre
Mgły październikowe.

Narrator 1:

Dla naszych młodszych kolegów pani wychowawczyni lub pan wychowawca są często najważniejszymi osobami na świecie. Opinia nauczyciela nieraz liczy się dla nich bardziej niż zdanie rodziców. Dziękujemy wszystkim wychowawcom za dobre i mądre rady.

Uczeń 2:

(Trzyma w ręku czerwoną różę).

Ludmiła Marjańska

„Róża dla pani”

Kiedy wreszcie będę duży,

to zostanę ogrodnikiem.

Wyhoduję wtedy różę

wielką - jak dwa słoneczniki.

             

Nocą będzie blask rzucała

niby gwiazda spadająca,

a w dzień będzie tak wspaniała,

jak wschód wiosennego słońca!

Pachnieć będzie moja róża

jak nagrzana słońcem łąka,

jak świt, gdy się z gwiazd wynurza,

jak poranna pieśń skowronka.

Jej łodyżka będzie gładka -

żadnych cierni, nie ma mowy!

A na aksamitnych płatkach

będą nuty słowikowe.

A gdy ptak umilknie w górze,

krzewy róż skryją chochoły,

wtedy zerwę swoją różę

i dam pani z naszej szkoły.

Zawsze żywe, zawsze świeże,
płatki róży szepną Pani,
jak ją kochaliśmy szczerze,
jaką wdzięczność mamy dla niej.

Narrator 2:

Podczas pracy w starszych klasach pojawiają się różnego rodzaju trudności. Właśnie w tym czasie zaczynamy się buntować i odważniej wyrażać własne zdanie. Odwieczny konflikt między nauczycielami a uczniami polega na tym, że ci pierwsi starają się przekazać jak najwięcej wiedzy, a ci drudzy są na tę wiedzę oporni. Młodzi ludzie chcieliby mieć jak najlepsze oceny, ale bez większego wysiłku. Dziękujemy nauczycielom za to, że potrafią zachęcić nas do nauki i pomagają w rozwiązywaniu naszych problemów.

Uczeń 3:

(Jest przebrany za naukowca. Ma na sobie biały fartuch, nosi duże okulary zsunięte nisko na nos).

Julian Tuwim
„Nauka”

Nauczali mnie mnóstwa mądrości,
Logarytmów, wzorów i formułek,
Z kwadracików, trójkącików i kółek
Nauczali mnie - nieskończoności.

Rozprawiali o cudach przyrody,
Poznawałem różne tajemnice:
W jednym szkiełku - życie w kropli wody,
W drugim zaś - kanały na księżycu.

Mam tej wiedzy zapas nieskończony:
2(pi)r, H2SO4,
Jabłka, lampy, Crookesy, Newtony,
Azot, wodór, zmiany atmosfery...

Wiem o kuli napełnionej lodem,
O bursztynie, gdy się go pociera,
Wiem, że ciało zanurzone w wodzie
Traci tyle, ile... et cetera.

Uczeń 4:

(Trzyma w rękach średniej wielkości globus).

Ach, wiem jeszcze, że na drugiej półkuli
Słońce świeci, gdy u nas jest ciemno.
Różne rzeczy do głowy mi wkuli,
Tumanili nauką daremną.

I nic nie wiem, i nic nie rozumiem,
I wciąż wierzę biednymi zmysłami,
Że ci ludzie na drugiej półkuli
Muszą chodzić do góry nogami.

I do dziś mam taką szkolną trwogę.
Bóg mnie wyrwie, a stanę bez słowa.
Panie Boże - odpowiadać nie mogę,
Ja - wymawiam się, mnie boli głowa.

Trudna lekcja, nie mogłem od razu,
Lecz nauczę się, po pewnym czasie.
Proszę, zostaw mnie na drugie życie,
Jak na drugi rok w tej samej klasie.

Narrator 1:

Dobrze wiemy, jacy jesteśmy na co dzień: czasem mili i chętni do pracy, a innym razem trudno z nami wytrzymać. Niestety, często zapominamy o tym, że szkolne lata szybko przeminą i pozostaną po nich tylko wspomnienia. Dziękujemy nauczycielom, którzy pokazali nam, co w życiu jest naprawdę ważne.

Uczeń 5:

Czesław Kuriata

„A kiedy minie czas” (fragment)

Będziemy pamiętali nawet przez lat wiele,
czego nas uczyli nasi nauczyciele.
Ziarno wiedzy w nasz umysł zasiane
obfitym plonem będzie zbierane.

A kiedy staniemy u rozstajnych dróg
i ciężko nam będzie w niejednej chwili,
zrozumiemy, że spłacić trzeba wielki dług,
i wytrwamy, jak ci, co kiedyś nas uczyli.

Narrator 2:

Zdajemy sobie sprawę z tego, że wiedza jest w życiu bardzo ważna. Dzięki niej możemy realizować marzenia. Dziękujemy nauczycielom za cierpliwość, wytrwałość i ogromny trud włożony w nasze wykształcenie.

Uczeń 6:

Zbigniew Jerzyna
„Nauczyciel”

On mnie nauczył
Pierwszych liter.
On księgę otworzył
I zobaczyłem,
Jak gorące, burzliwe były dzieje ojczyste.
On mi pokazał
Piękno krajobrazów.
Nazwy drzew odczytywałem
Z listów - liści.
Poznałem głosy ptaków.
Ich radosną rozmowę.
On mnie nauczył
Wypowiadać słowa
O miłości,
Dobroci,
O krainie słońca.

Uczeń 7:

(Jest przebrany za robotnika budowlanego. Na głowie ma kask, w ręku trzyma łopatę).

Niech Wam nie zabraknie nigdy zdrowia,
niech szkoła w dom się wspólny zmienia!
Praca wychowawcy to praca niełatwa,
bo często leniwa i krnąbrna jest dziatwa.
Kocha ona figle i chętnie się czubi,
lecz stroni od książki, uczyć się nie lubi.
Trzeba dużo zdrowia, dużo czasu stracić,
aby umysł ucznia rozwinąć, wzbogacić,
który gdy dorośnie, dopiero zrozumie,
jak jest w życiu ciężko, gdy się mało umie.

Narrator 1:

W Dniu Nauczyciela, jednym z ważniejszych dni w całym roku szkolnym, chcemy wszystkim nauczycielom złożyć najserdeczniejsze życzenia: zdrowia, cierpliwości i wytrwałości, wielu sukcesów zawodowych oraz zadowolenia z uczniów!

7



Wyszukiwarka