Jak motywować do leczenia W chwili obecnej coraz więcej osób zdaje sobie sprawę z faktu, że uzależnienie jest chorobą i należy ją po prostu leczyć. Część osób sama podejmuje decyzję o terapii, aby nie rujnować swojego zdrowia i relacji rodzinnych, jednak wiele osób ma trudności z zobaczeniem swojego uzależnienia. Te trudności wynikają w dużej mierze z psychologicznych mechanizmów choroby: system mechanizmów obronnych, nazywany w uzależnieniu mechanizmem iluzji i zaprzeczeń, działający w sferze poznawczej. Polega na minimalizowaniu rozmiarów picia i jego skutków, racjonalizowaniu powodów, obwinianiu otoczenia ("ja ciężko pracuję a ty mi robisz wyrzuty" "ciężko pracuję, mam prawo się odprężyć") tematu. Celem działania tego systemu jest obrona dobrego mniemania o sobie a przede wszystkim swojego prawa do picia. mechanizm nałogowego regulowania uczuć, działający w sferze emocjonalnej. Picie przynosi oprócz szeregu strat także korzyści w postaci przywracania, przynajmniej na krótki czas, pozytywnego stanu emocjonalnego. Osoba dużo pijąca zarówno z powodu chemicznego wpływu alkoholu na układ nerwowy, jak i z powodu narastających w życiu problemów zaczyna doświadczać głównie stanu cierpienia, które z czasem może łagodzić jedynie alkohol. Obawia się myśli o rezygnacji z ulgi jaką daje alkohol. Co można zrobić, aby zmotywować bliską osobę do leczenia. Wykorzystanie kryzysu Osoba uzależniona dokonuje bilansu strat i korzyści związanych z piciem. Są momenty, kiedy ten bilans wykazuje więcej strat niż korzyści związanych z piciem. Są to sytuacje kryzysowe, w których można podjąć próby motywowania do leczenia. Zazwyczaj są to chwile wyjątkowo złego samopoczucia po przepiciu, czasem momenty, gdy wystąpił jakiś szczególnie drastyczny problem związany z alkoholem. Wtedy umiejętnie przeprowadzona rozmowa może być skuteczna. Musi być jednocześnie stanowcza i konkretna, zawierająca informacje o krokach, jakie podejmie rodzina jeśli osoba nadużywająca alkoholu nie uda się do specjalisty. Musi też zawierać ofertę pomocy, pozytywną wizję rzeczywistości, informację, że pomoc jest możliwa. Ważna jest tu jasna i czytelna informacja o tym, jak otoczenie odbiera problemy uzależnionego, że jest to choroba. Rozmowa musi zakończyć się konkretną umową - kiedy osoba uzależniona uda się do specjalisty na wizytę. Likwidacja parasola ochronnego Okolicznością przyśpieszającą podjęcie decyzji o leczeniu jest zwinięcie tzw. parasola ochronnego nad alkoholikiem, zaprzestanie krycia jego "wpadek" związanych z piciem, płacenia jego długów itp. Interwencja kryzysowa wg. Johnsona - grupowa Można przyspieszyć decyzję prowadząc z osobą nadużywająca alkoholu specjalną rozmowę w kilka osób. Muszą to być jednak osoby nie tylko dobrze znające osobę pijąca, ale także pragnące jej pomóc, mające do niej życzliwe nastawienie. Rozmowa musi polegać na przedstawieniu faktów - szkód związanych z piciem alkoholu przez tę konkretną osobę. Ważne są intencje - osoby interweniujące nie mogą się mścić ani odgrywać na osobie pijącej - muszą pragnąć dopomóc osobie uzależnionej. Celem takiej rozmowy jest skłonienie osoby uzależnionej do podjęcia leczenia. Klimat tej rozmowy musi być stanowczy, ale życzliwy. Przed rozpoczęciem rozmowy należy umówić konkretną wizytę w ośrodku terapeutycznym, a na zakończenie rozmowy poinformować osobę nadużywającą alkoholu, gdzie i kiedy ma się udać. Należy też wskazać, co wydarzy się jeśli zmiana zachowania nie nastąpi. Np. żona wyprowadzi się z domu lub każe wyprowadzić się mężowi. Rozmowa musi być przygotowana wg. specjalnego scenariusza, nie jest łatwo przygotować ją samemu, powinien pomóc w przygotowaniu się do niej terapeuta z ośrodka odwykowego. Trzeba dodać, że jest to metoda skuteczna, ale zazwyczaj związana z emocjonalnym kosztem zarówno dla osób interweniujących, jak i dla osoby nadużywającej alkoholu, dlatego opieka specjalisty i porady są tu konieczne.

http://www.rkterapia.waw.pl/index.php?a=motywowanie

---