Przedawnienie roszczeń gościa hotelowego i obiektów hotelowych
Przedawnienie jest instytucją prawa cywilnego, służącą ograniczeniu lub wyłączeniu możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej po upływie określonego czasu. W praktyce przedawnienie oznacza, że osoba lub hotel, przeciwko której przysługuje roszczenie, po minięciu określonego czasu od zajścia szkody może się skutecznie uchylić od jego wykonania. W konsekwencji przedawnienia dłużnik nie zapłaci nie tylko głównej kwoty zobowiązania, lecz także odsetek. Przedawnieniu podlegają wyłącznie roszczenia majątkowe, czyli takie, które prowadzą do powiększenia lub utrzymania dotychczasowego stanu majątkowego uprawnionego.
Przedawnienie roszczeń gościa hotelowego
Gość hotelowy, który poniósł szkodę w związku z utratą lub uszkodzeniem rzeczy wniesionej do hotelu lub podobnego zakładu (np. domu wczasowego czy sanatorium), może domagać się od hotelu wypłaty z tego tytułu odszkodowania.
Aby roszczenie o wypłatę odszkodowania było skuteczne gość musi wykazać, że zawiadomił pracowników hotelu o szkodzie niezwłocznie po jej powstaniu, tj. tak szybko, jak było to możliwe (zawiadomienie o szkodzie najlepiej sporządzić na piśmie, na którego kopii recepcja potwierdzi przyjęcie zgłoszenia szkody).
Jeśli gość nie zawiadomił niezwłocznie obsługi hotelu, że poniósł szkodę związaną z utratą lub uszkodzeniem rzeczy wniesionej, jego roszczenie o naprawienie tej szkody wygasa. Od tej zasady istnieje wyjątek, którym jest sytuacja, że szkodę wyrządził właściciel hotelu, tj. praktycznie jego pracownik, wtedy roszczenie gościa nie wygaśnie, nawet gdyby gość nie zawiadomił niezwłocznie o poniesionej szkodzie.
Kolejnym warunkiem dochodzenia roszczeń z tytułu odszkodowania za utratę lub uszkodzenie rzeczy wniesionej do hotelu jest konieczność zachowania przez gościa terminu 6 miesięcy od dnia, w którym poszkodowany gość dowiedział się o poniesionej szkodzie, a w każdym razie z upływem jednego roku od dnia, w którym gość przestał korzystać z usług hotelu (wymeldował się).
Powyższe terminy przedawnienia nie mogą być ani skracane, ani przedłużane. Ten zakaz ma charakter bezwzględny, co powoduje, że jakakolwiek czynność zmierzająca do złamania lub obejścia zakazu jest z mocy prawa nieważna.
Przedawnienie roszczeń przedsiębiorstw hotelowych
Polskie prawo cywilne określa krótsze niż w wypadku innych roszczeń terminy, w których hotel może dochodzić swoich należności od dłużników. Ogólne zasady przewidują dla dochodzenia roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej okres trzech lat, ale przepisy szczególne, dotyczące dochodzenia roszczeń powstałych w zakresie działalności hoteli, jak należności za dostarczone mieszkanie, utrzymanie i usługi (np. należności za pranie, posiłki, rozmowy telefoniczne), zakładają czas dochodzenia tych roszczeń na okres dwóch lat (art. 851).
Przedawnienie oznacza, że po upływie dwóch lat zobowiązanie gościa - dłużnika wobec zakładu przekształci się w zobowiązanie naturalne, to znaczy takie, które dłużnik może dobrowolnie spełnić. Gdy gość odmawia zapłaty po dwuletnim terminie, nawet sąd nie uwzględni roszczeń hotelu, jeśli dłużnik podniesie przed sądem zarzut przedawnienia.
Odnośnie do roszczeń przedsiębiorstw hotelowych z tytułu szkód wyrządzonych przez gościa na mieniu hotelowym obowiązuje okres przedawnienia liczony według zasad ogólnych (art. 118), tj. trzech lat.
Przedawnienie można przerwać w związku z podjęciem przez wierzyciela działań, których celem jest ochrona przysługujących mu praw. Termin przedawnienia rozpoczyna swój bieg po przerwie od nowa, przy czym przy jego obliczeniu nie uwzględnia się terminu, który upłynął. Bieg przedawnienia przerywa się:
przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub zabezpieczenia roszczenia,
.przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której ono przysługuje, .przez wszczęcie mediacji.
Poprzez przerwanie terminu przedawnienia nie biegnie ono na nowo, dopóki postępowanie przed sądem lub innym organem nie zostanie zakończone prawomocnym orzeczeniem.