RYNEK FINANSOWY - jest to miejsce, gdzie po jednej stronie ktoś sprzedaje a po drugiej stronie ktoś kupuje.

Wyróżniamy dwa rodzaje grup podmiotów:

podmioty które dysponują nadwyżką środków pieniężnych, są to dawcy kapitału czyli inaczej pożyczkodawcy. W interesie pożyczkodawców jest udostępnienie tych środków po określonej cenie (stopa %);

oraz podmioty, które poszukują funduszy na finansowanie swojej działalności czyli pożyczkobiorcy. . Mogą to być gospodarstwa domowe, różne przedsiębiorstwa, oraz instytucje finansowe, instytucje publiczne w tym Skarb Państwa.

Zarówno w pierwszej jak i w drugiej grupie może znaleźć się każdy. Podmioty obu grup mogą być zarówno pożyczkobiorcami i pożyczkodawcam

1. bezpośredni przepływ środków finansowych, np.: Kowalski pożycza od Malinowskiego

2. przepływ środków finansowych od jednych podmiotów do drugich może odbywac się za pomocą zorganizowanych rynków oraz przez pośredników finansowych. Najważniejszymi pośrednikami na rynkach finansowych są banki, towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne oraz fundusze inwestycyjne.

Pośrednicy finansowi okreslani też jako instytucje finansowe, obejmują dwie grupy instytucji:

• instytucje przyjmujące depozyty, którymi są przede wszystkim banki,

• pozostałe instytucje finansowe.

Wady bezpośredniego przepływu środków finansowych:

1. pożyczkodawca nie jest sam w stanie w stanie zrobić odpowiednio zróżnicowane możliwości dokonywania lokat,

2. trudność w ocenie ryzyka i eliminowania ryzyka związanego z daną lokatą,

3. trudności odpowiedniej weryfikacji lokat.

Podział rynku finansowego

Rynek pieniężny - jest to część rynku finansowego gdzie dokonuje się finansowanie bieżącej działalności

przedmiotem obrotu na rynku pieniężnym są instrumenty o okresie nie dłuższym niż 1 rok ( zaciągnięte zobowiązania należy spłacić w okresie ok. 1 roku)

kredyty bankowe, krótkoterminowe papiery dłużne emitowane przez przedsiębiorstwa (w tym banki) i władze (Skarb Państwa), krótkoterminowe pożyczki - inne niż bankowe.

Ad 2)celem finansowania jest finansowanie działalności inwestycyjnej (długoterminowej - budowa, rozbudowa, nadbudowa majątku trwałego dotyczy to zarówno przedsiębiorstw jak i gospodarstw domowych,

• akcje, oraz inne papiery udzialowe,

• obligacje jako papiery długoterminowe (przedsiębiorstw, gmin, Skarbu Państwa)

• długoterminowe kredyty bankowe.

Podstawową i zasadniczą różnicą miedzy rynkiem pieniężnym i kapitalowym jest czas.

Globalny rynek finansowy dzielimy na:

1. krjowe rynki finansowe

2. międzynarodowy rynek finansowy: tradycyjny międzynarodowy r.f. międzynarodowy rynek walutowy, eurorynek rynek OFFSHORE (raj podatkowy).

Międzynarodowy rynek finansowy - jest to miejsce gdzie nabywane są nabywane, pożyczane i sprzedawane aktywa finansowe w skali międzynarodowej. Oznacza to, że rezydenci krajowi oraz instytucje międzynarodowe dokonują tych operacji z nierezydentami i innymi instytucjami zagranicznymi.

Obrotu aktywami finansowymi dokonuje się w skali międzynarodowej.

istnieje wtedy gdy krajowe fundusze są udostępniane zagranicznym pożyczkobiorcom, bądź też zagraniczne fundusze skierowane są do krajowych pożyczkobiorców, albo też następuje udostępnianie zagranicznych funduszy zagranicznym pożyczkobiorcom.

Warunkiem uczestnictwa danego kraju wRF jest fakt, iż gospodarka danego kraju musi być gospodarką otwartą, czyli musi uczestniczyć w HZ.

Skutkiem uczestnictwa w MRF jest:

• posiadanie walut obcych przez osoby krajowe (na rachunkach w bankach krajowych lub zagranicznych)

• osoby zagraniczne posługują się walutą danego kraju i mogą mieć tę walutę na rachunku krajowym lub zagranicznym.

RYNEK WALUTOWY:

jest miejscem zbytu nadwyżek środków walutowych, ponadto dostarcza środków niezbędnych do finansowania wszelkich transakcji zagranicznych a także pozwala zabezpieczyć się przed wahaniami kursów walutowych i stóp procentowych

jest to obszar, na którym spotykają się podaz i popyt na waluty różnych krajów i gdzie kształtuje się kurs rynkowy, tzn. stosunek wymienny każdej z nich względem pozostałych.

Podział MRF ze względu na przedmiot działania i występujące na nim instrumenty:

1. międzynarodowy rynek akcji -

2. międzynarodowy rynek papierów dłużnych w tym przede wszystkim obligacji,

3. międzynarodowy rynek kredytowy

4. międzynarodowy rynek ubezpieczeń

Funkcje MRF:

1. transfer kapitału krótko i długoterminowego między różnymi krajami

2. arbitraż finansowy w skali globalnej (dążenie do poszukiwania jak najlepszych możliwości -wyrównywanie rentowności lokat)

3. zabezpieczanie się przed ryzykiem kursowym i ryzykiem zmian stopy %.

Ryzyko kursowe - ryzyko poniesienia strat w wyniku zmian kursów walutowych.

Ryzyko zmian stopy % - niebezpieczeństwo negatywnego wpływu zmian stóp prcentowych na sytuację finansową banku

Jednakże na MRF istnieją różne transakcje, które pozwalają to ryzyko minimalizować (eliminować).

Uczestnicy MRF:

1. przedsiebiorstwa (podmioty gospodarcze)

2. instytucje finansowe, w tym:

banki towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne, fundusze inwestycyjne - f. Powiernicze, zgromadzone środki od członków funduszu są wspólnie inwestowane na rynku kapitalowym aby maksymalizować zyski.

3. rządy i władze lokalne

4. Banki Centralne i międzynarodowe organizacje finansowe.

Wszystkie te podmioty mogą na MRF występować jako pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy

Międzynarodowa działalność banku - bank prowadzi działalność nie tylko w swoim kraju macierzystym, ale rozwija swoją działalność w różnych krajach, np.:

• w siedzibie np. w Warszawie pożycza firmie w Niemczech

• bank ma filie w Niemczech, wówczas udziela pożyczki za pośrednictwem filii.

Bank z udziałem kapitału zagranicznego

Korzyści z udziału kapitału zagranicznego w krajowym systemie bankowym:

• stworzenie konkurencji dla bnaków krajowych i w efekcie podniesienie efektywności wykorzystania kapitału finansowego w danym kraju,

• rozszerzenie wachlarza usług bankowych

Koszty z udziału kapitału zagranicznego w bankach krajowych:

• uzależnienie w większym lub w mniejszym stopniu krajowego rynku finansowego od podmiotow zagranicznych, władz innych krajów mających niekiedy przeczne interesy z interesami gospodarczymi danego kraju

UCZESTNICY MIĘDZYNARODOWEGO RYNKU FINANSOWEGO

Pozostali uczestnicy MRF:

1. Giełdy Papierów Wartościowych

2. Niezależni doradcy inwestycyjni (doradzają różnycm podmiotom w jaki sposób inwestować pieniądze - jest to działalność licencjonowana),

3. Inne podmioty występujące na MRF, są to:

radcy prawni

księgowi i biegli rewidenci

firmu doradcze (konsultingowe) w tym banki, które pełnią rolę np.: przygotowywanie prospektów emisyjnych (banki inwestycyjne)

rzeczoznawcy ds. nieruchomości - wycena nieruchomości,

agencje public-relation (informacyjne), np.: obsługa informacyjna spółek giełdowych.

Międzynarodowe Centra Finansowe:

Cechy MCF:

1. duża ilość banków z udziałem kapitału zagranicznego - reprezentują one swoje banki macierzyste;

2. udział działalności prowadzonej w walutach obcych w ogólnej kwocie transakcji zawieranych w danym ośrodku.

Jeżeli w centrum finansowym jest duża liczba banków z udziałem kapitału zagranicznego, to nieunikniona jest duża ilość transakcji w walutach obcych.

3. udział działalności prowadzonej przez nierezydentów - każdy kto przybędzie do centrum finansowego może dokonać transakcji.

4. Rozmiar rynku pieniężnego i kapitałowego - powinien to być rynek szeroki i głęboki. Jeżeli wszyscy uczestnicy rynku mają co robić wówczas dostępne są wszystkie instrumenty polityki pieniężnej;

5. Elastyczne regulacje prawne i podatkowe pozwalające min. na stosowanie innowacji finansowych. Przepisy muszą być dostosowane do rynku i do ptrzeb istniejących na rynku. Przepisy muszą pozwalać na wejście na rynek nowych instrumentów finansowych. Są to pezpisy stałe, rzadko ulegaja zmianie, natomiast zmiany przepisów nie mogą ograniczać dostęp do rynku finansowego.

6. Odpowiednio duża liczba specjalistów związanych z rynkiem finansowym (księgowi, adwokaci, radcy prawni, informatycy). Do prawidłowego funkcjonowania centrum finansowego niezbędne jest dobre zaplecze kadrowe, oraz sprawnie funkcjonujące sądownictwo.

7. Dobrze rozwinięta sieć transportu i telekomunikacji. Jeżeli w danym mieście nie sprawnie funkcjonującej telekomunikacji, wówczas nie może to być centrum finansowym.

Międzynarodowe Centra Finansowe - są miejscem koncentracji międzynarodowej działalności kredytowej banków, emisji międzynarodowych papierów wartościowych (akcji i obligacji) oraz operacji walutowych i ubezpieczeniowych.

Najważniejsze Centra Finansowe:

1. Londyn

2. Nowy York

3. Tokio

MCF o mniejszym zanczeniu - pełnią funkcję CF regionalnych i dokonywane są w nich transakcje z okolicznych krajów:

1. Frankfurt nad Mennem - Centrum euro

2. Paryż

3. Amsterdam

4. Zurich

5. Hongkong

6. UCZESTNICY MIĘDZYNARODOWEGO RYNKU FINANSOWEGO

3

---